هندوتوا و بلیه ایی به نام دمیدن در احساسات مذهبی عوام
  •  

10 دی 1400
Author :  
سیمای روحانیت هندو - سادیو گیری و کالیچاران

 

مقدمه مترجم (سایت یادداشت های بی مخاطب) :

احساسات کور مذهبی روز به روز در جامعه شرقی برجسته تر و نقش مذهب در چنین جوامعی بیش از پیش می شود، و این خطری است که جامعه شرقی را در کل و اقلیت ها و یا هر فرد و گروه بخت برگشته ایی را تهدید می کند که توسط رهبران دینی به عنوان دشمن و یا حریف، در چنین جوامعی معرفی شود، چنین فرد و یا جامعه کوچک و یا بزرگی، زآن پس، با  امواج این احساسات کور و مخرب مذهبی، مواجه و به طرز ظالمانه ایی شکنجه و نابود می شود،

لذاست که سازمان ملل متحد طی فرایندهای حفاظت از ارزش های حقوق بشری، باید در راستای حفاظت از اقلیت ها وارد میدان شده، و از آنان در برابر این ظلم حفاظت کند، و آزادگان جهان نیز در مقابل ظلم به اقلیت ها در کشورهای مختلف حساس بوده و منعکس کننده این ظلم شوند، تا شاید از شدت آن کاسته شود، وگرنه دستگاه های امنیت، و قضایی کشورهای فرو رفته در چنین منجلاب ایدئولوژی های تندرو مذهبی و...، توان حرکت مثبت نداشته، و بلکه خود نیز ابزار قدرت برای نابودی اهداف تعیین شده توسط قدرت می شوند.

بعد از جنگ جهانی دوم، با اقدام نابخردانه انگلستان برای طرح ریزی و کمک به برپایی جمهوری یهود، در خاک فلسطین، که در سال 1948 یک حاکمیت و کشور مستقل بر اساس مذهب یهود شکل گرفت، و یکسال پیش از آن، بریتانیایی ها، در یک اقدام مشکوک دیگر، به هنگام اعطای استقلال به شبه قاره هند، دولت دیگری را به نام پاکستان را، در خلال استقلال هند، بر اساس یک جمهوری اسلامی، در دوره مدرن، در منطقه جنوب آسیا شکل دادند، که با این اقدامات خود، جنگ های دامنه دار بسیار بزرگی را باعث شدند، و هم غرب آسیا، و هم جنوب آسیا را با بحرانی بی پایان، از کشتار، جنایت، آوارگی و جنگ های مذهبی بی پایان و آخر الزمانی مواجه کردند، که خروج از آن یا محال و یا بسیار دیرپا خواهد بود.

با این حرکات، در آستانه تغییرات بزرگ در جهان، بریتانیایی ها ایده شکل گیری کشورها و سرزمین های دیگری بر اساس حاکمیت ادیان دیگر را هم قوت دادند، تا آنان نیز با تاسی از این حرکت، خواهان سرزمین های خاص خود و مذهب خود شوند، از این رو ملیگرایی مذهبی در کشورهای زیادی راه اندازی شد، که ملیگرایی مذهبی هندو نیز از آن جمله است، که پایه های آن در دهه 1930، به طرز سوال برانگیزی در گرماگرم مبارزات مردم هند، علیه سلطه بریتانیا بر شبه قاره هند، بنیان گذاشته شد، و بعدها به دنبال شکل گیری پاکستان، جنبش ملیگرای هندو نیز قوت گرفت، و اکنون در خلال ضعف داخلی حزب سکولار، دمکرات و تکثرگرای کنگره هند که اساس آن در خلال نبرد استقلال مردم هند شکل گرفت، و آن را رهبری کرد، اکنون قدرت در هند، قدم به قدم به ملیگرایان هندو محول شده، و ثمره خشت های بنیان نهاده شده در آن روزها، اکنون به بار نشسته است، و گروه های هندوتوا [1] خود را آماده عملیات نظامی علیه 200 میلیون مسلمان، و دیگر اقلیت ها ، برای بازگرداندن آنان به مذهب هندو، یا کشتار، و یا اجبار آنان به مهاجرت از هند می کنند، و برای پاکسازی هند از اغیار به شیوه ی مغول ها، خشونت را به حد اعلا می رسانند، و این جنایتی در حق جهانیان بود که اکثریت علیه اقلیت بر اساس مذهب، شورانده شده، تخم اختلاف و نفاقی کاشته شد، که سال هاست ظلم و جنایت از آن می تراود.

گرچه این حقیقت را نباید از نظر دور داشت که مسیحیت و اسلام در هند در حال رشد است، و به لحاظ جمعیتی به دلایل مختلف هندو خود را مقهور جمعیت در حال رشد آنان می بینند، و هندوها از این امر به خوف و هراس افتاده اند، و به نوعی رشد افراط گرایی مذهبی هندو، به واقع واکنشی بدین امر و عوامل دیگر از جمله تروریسم و جدایی طلبی ها و... است، که این مساله را وجه سیاسی داده و جریانات سیاسی هندو و مسلمان با سو استفاده از احساسات مذهبی مردم، بر این امواج سوار شده، و قدرت خود را در این راه افزایش می دهند،

تنفر افکنی بین اقشار مختلف جامعه هند، چه بین مسلمانان که حاصل آن جدایی طلبی و تروریسم است، و چه هندو ها که حاصل آن کشتار، جنایت، ظلم، تروریسم و ایجاد محدودیت برای جوامع اقلیت می باشد، در این فرایند قابل جستجو و بررسی است، در دست گیری رهبری جوامع اسلامی توسط تندروها، مزید بر علت شده و بر آتش این کوران خانمان بر انداز می افزاید.

ترجمه مقاله ایی که می آید به روندی اشاره دارد که جامعه هندو نیز در حال دچار شدن به همان بلیه ایی است که جوامع اسلامی در آن می سوزد و این گزارش به این روند اشاره دارد.

رهبران هندوتوا در نشست پارلمان مذهبی در رایپور، برای تحقق جمهوری هندو فراخوان برگرفتن سلاح دادند

طی همان فرایند هدفگیری جوامع اقلیت در هند، رهبران هندوتوا در نشست چتیسگر [2]، سخنان مطرح شده در نشست هریدوار را دوباره مطرح کردند؛

توضیح عکس : دو سخنران کلیدی در نشست چتیسگر کالیچاران مهاراج [3] و سادیو ویبهاناند گیری [4]

نویسنده این گزارش : تاروشی آشوانی [5]

دهلی نو : بعد از فراخوان نسل کشی اقلیت ها که در نشست پارلمان مذهبی برگزار شده در تاریخ های 17 تا 19 دسامبر در هریدوار صورت گرفت، حدود بیست تن از رهبران هندوتوا مجددا نشستی دو روزه در شهر رایپور ایالت چتیسگر، در تاریخ های 25 و 26 دسامبر برای اعلام ضرورت اهالی مذهب هندو [6] برای آغاز آمادگی برای تحقق جمهوری هندو [7] برگزار کردند.

  برخی از رهبران هندوتوا، از شرکت کنندگان این پارلمان مذهبی خواستند، که اگر به دنبال تبدیل هند به یک جمهوری هندو هستند، مسلح شوند، یکی از این رهبران که چنین فراخوانی را داد، کالیچاران از ایالت مهاراشترا بود، که از مهاتما گاندی (رهبر انقلاب رهایی بخش ضد استعمار بریتانیایی)، به عنوان یک خائن نام برد و از (هندوی افراطی و تروریست) قاتل او، ناتورام گادس تجلیل کرد، در ویدئوهایی که در شبکه های مجازی منتشر شده است، کالیچاران گاندی را متهم به نابودی ملت هند کرد.

بعدا، در عصر 26 دسامبر، در یک گزارش اطلاعات اولیه وقوع جرم [8]  (FIR)، صادر شده در ذیل قانون "جلوگیری از گسترش دشمنی بین جوامع مختلف و اظهار و انجام منافی عفت عمومی" [9]، توسط پرامود دیوبی [10] از رهبران حزب کنگره که در این نشست حضور داشته، در اداره پلیس ثبت شد، کالیچاران در روز پنج شنبه (9 دیماه 1400) توسط پلیس ایالتی دستگیر گردید.

پارلمان مذهبی چتیسگر، توسط یک سازمان مردم نهاد به نام نلکنتس سوا سامیتی [11] و دودهادهاری متس [12] سازمان داده شد. این نشست همچنین حضور پرامود دیوبی از رهبران ایالتی حزب کنگره هند، و بریجیموهان اگروال [13] و ویشنو دئو سای [14] را در خود داشت. نلکندس تریپاتی [15] از سازمان مردم نهاد نلکندس سوا سامیتی، کمیته سازمان دهنده این نشست مذهبی را با شرکت رهبران برجسته حزب BJP و کنگره سازمان داد.

نقطه مرکزی موضوعیت این نشست، ایجاد جمهوری هندو بود. تریپاتی عنوان داشت که :  "در راستای این امر که هر شخصی از آزادی بیان، در ابراز نظرات خود در نشست این پارلمان برخوردار است، لذا هر سخنرانی نظرات خود را آزادانه بیان داشت. اما من با آنچه در خصوص مهاتما گاندی گفته شد موافق نیستم".

جامعه مسیحی هم در این نشست مورد حمله قرار گرفتند.

 بریجموهان اگروال وزیر سابق در دولت ایالتی چتیسگر از حزب BJP در مصاحبه ایی با رسانه وایر، به کرات انزجار خود را از حمله جاری به هندویسم، که از دید رسانه ها به دور مانده است، که طی آن جامعه قبایلی به زور مجبور به قبول مسیحیت می شوند، بیان داشت. آقای اگروال که در این نشست نیز شرکت کرده بود، عنوان داشت که تعدادی از افراد متعلق به جامعه قبایلی ایالت چتیسگر، فریب خورده، و تحت عناوین ارایه خدمات بهداشتی و آموزشی، به مسیحیت تغییر مذهب داده شده اند. او اعلام داشت که در ایالت های ادیسا، جارکند، میسیونرهای مسیحی، از موقعیت زندگی در فقر این قبایل سو استفاده کرده اند. در حالی که آقای آگروال از به کار بردن خشونت در این رابطه حمایت نمی کند، و مشکلی با برپایی جشن کریسمس ندارد، اما او هنوز بر این باور است که مسیحیان باید کریسمس را به طرزی جشن بگیرند که "موجب رنجش دیگران نشود"، و پیشنهاد کرد که جشن ها باید در مکان های مذهبی انجام پذیرد.

آگروال در توجیه مطالب مطرح شده در این نشست مذهبی عنوان داشت "حمله ایی به مذهب هندو در حال انجام است، و هر شخصی از خدایان هندو سو استفاده کرده و می رود، این مواضع (تند عنوان شده در پارلمان هندو) واکنشی به این هجوم است". و بر این امر متوقف نشده، و در دفاع از تعطیلی مراسم کریسمس در هند عنوان داشت "هندویسم در معرض حمله قرار گرفته است، تغییر مذهب هندوها در حال انجام است، به همین دلیل است که چنین اعتراضی به برگزاری مراسم کریسمس صورت گرفته است".

در واکنشی به مطالب مطرح شده پیرامون خشونت علیه مسیحیان در خلال این نشست، آرون پانلال [16]، رییس شورای مسیحیان چتیسگر به رسانه وایر عنوان داشت، که یک ساختار منظم در خشونت های اعمال شده علیه مسیحیان از سال 2018 می توان مشاهده کرد. پانلال بیان داشت که "مطلب تعجب برانگیزی وجود ندارد. سال گذشته 40 خانواده مسیحی از خانه های خود در منطقه سوکما [17] در جنوب بستار [18] اخراج شدند، و اکنون در زمین های اطراف نگه داشته می شوند، و با شمشیر و نیزه در محاصره و مراقبتند. پس حملات تنها تندتر شده است، این روزها حق تشییع و تدفین جنازه های مان هم قابل مذاکره است".  پانلال ادامه داد "آنها می خواهند تنفر علیه مسیحیان را گسترش دهند، همچنان که این را در حق مسلمانان نیز انجام داده اند، حتی در نشست رایپور هم، آنها علیه مسیحیان راهپیمایی کردند که آنها هم باید بروند".

جرم های ناشی از تنفر علیه مسیحیان در چستیگر در حال افزایش است، مردم محلی بر این اعتقادند که هر دو حزب عمده کشور یعنی احزاب کنگره هند و BJP تلاش می کنند بر احساسات مذهبی سوار شده و از این تفرقه سیاسی سود برند. بر همین اساس است که حضور رهبران حزب کنگره در چنین نشست هایی بر نگرانی ها می افزاید.

دیگر سخنران این نشست سادیو ویبهاناند گیری که در این اجلاس عنوان داشت که پارلمان مذهبی باید برای پایان "جهاد عشق" [19] تحرک داشته باشند، جهاد عشق تئوری مناقشه برانگیزی است که توسط گروه های افراطی راستگرای هندو علیه مسلمانان عنوان می شود. برغم این ادعای اثبات نشده، ویبهاناند گیری عنوان داشت که "مسلمانان زنان هندو را ربوده و به آنان تجاوز می کنند". سادیو افزود که اگر یک دختر هندو با یک مسلمان ملاقات کرد، تمام جوانان هندو باید از او "حفاظت" کنند.

سلیم رضوی، رییس سابق کمیته وقف در ایالت چتیسگر، به مخالفت با این سخنان برخواست و عنوان داشت موضوعاتی مثل تجاوز و تعرض به زنان نباید جنبه فرقه گرایی به خود گیرد.

همزمان که چندین روحانی هندو در نشست پارلمان مذهبی چستیگر، تبلیغات ضد مسیحیت در رایپور را عنوان می داشتند، یک روحانی برجسته هندو به هنگام توهین به مهاتما گاندی (رهبر انقلاب هند)، مجلس را به اعتراض ترک کرد؛ وقتی کالیچاران با چنان ادبیاتی از مهاتما گاندی یاد کرد، ماهانت رام سوندر داس [20]، که از اعضای سابق حزب کنگره در پارلمان ایالت چتیسگر، و رییس سازمان "گو سوا ایوگ چتیسگر" [21] است، صحنه سخنرانی را به اعتراض ترک می نماید. یکی از اعضای اصلی این نشست بعدا عنوان داشت که او خود را از این نشست کنار کشیده است.

داس که از برگزار کنندگان این نشست بود، ضمن کناره گیری از پارلمان مذهبی مذکور، مواضع تندی علیه کالیچاران اتخاذ کرد، و حتی دیگر حاضرین را مورد خطاب قرار داد، وقتی از مهاتما گاندی به عنوان "حرامی" در این نشست، توسط کالیچاران یاد شد.

پانلال که به دیدار آقای داس بعد از این نشست رفته بود، عنوان داشت، "ماهانت رام سوندر داس، حمایت جامعه مسیحی چتیسگر را به نفع خود در این نشست جلب کرد. ما به مردان بیشتری برای دفاع از مسیحیان موقعی که مورد حمله (تندروها) واقع می شوند، نیاز داریم". پانلال همچنین اعلام کرد که جریان سازی در چتیسگر توسط حزب BJP در حال انجام است که همه قبایل هندو هستند. او اضافه کرد که "آنها مدام این نظریه باطل را عنوان می دارند که همه قبایل هندو هستند، و همه بهیل ها [22] و گونداها [23] هندو هستند. این یک تبلیغ نادرست بیش نیست".

جان دایال [24] رییس سابق اتحادیه کاتولیک های سراسر هند [25] عمیقا از فراخوان برای نسل کشی اقلیت ها نگران و ناراحت شده است. دایال عنوان داشت مهمترین نگرانی که وجود دارد این است که چنین نشست هایی با چنین سخنان تبلیغاتی و بی اساس، چگونه می تواند بدون هیچ نگرانی از نتایج آن در نزد قانون، برای طرح کنندگان این حرف ها، برگزار شود. دستگاه های ایالتی، پلیس و همچنین سیستم قضایی و ضد جرم، نسبت به بیان کنندگان چنین حرف هایی مطیع بوده و مخالفتی با بیان کنندگان این نظرات ابراز نمی دارند.

بعد از نشست هریدوار، اشخاص مختلف زیادی برای دستگیری عنوان کنندگان چنین سخنان مجرمانه ایی، که از رهبران شبه نظامیان هندوتوا هستند، و علنا از نسل کشی دیگران می گویند، موضع گیری کردند، در حالی که تعداد کمی از رهبران مذکور توسط قانون متهم شدند، و در مورد عده زیادی که رهبران کلیدی این جریان اقدامی نشد. دایال عنوان داشت "جامعه کوچک مسیحی در حال به قهقرا رفتن است، در ذیل خشونت خشک مغزهای فسیل شده افراط گرایان سنگ پریوار [26] ، کلیساها مورد حمله و خشونت هستند، این است موقعیت مسیحیان، که معمولا خشونت علیه کودکان شان، زنان و مردان شان که عمیقا در حال عبادت هستند اعمال می شود".

 او ادامه داد، حتی اگر این دیوانه ها که برای کشتار نژادی و جمعی مسیحیان فراخوان می دهند، یک درصد از جامعه یک میلیارد نفری هندو را تشکیل دهند، تنها باز صد میلیون آدم را می بینی که تشنه خون جامعه اقلیت کوچک من هستند (و باقی هندوها این چنین نیستند)".

موقعی که رسانه وایر با آجای کمار یادو [27] رییس پلیس رایپور مصاحبه کرد، او گفت که پرونده ایی علیه کالیچاران همان روزی که این گزارش شکایت به پلیس رسید، به ثبت رسیده است ، "این گزارش اولیه جرم او را برای سخنان نابود کننده علیه اقلیت پاسخگو می داند". یادو ادامه داد که شکایت های دیگری علیه رهبران دیگرکه در این نشست، سخنان اینچنینی گفته باشند دریافت نکرده است، لذا این تنها کالیچاران است که با چنین شکایتی روبروست.

منبع : https://thewire.in/communalism/raipur-dharma-sansad-call-for-violence-hindu-rashtra-christian-muslim

 

[1] - Hindutva (Hinduness) هندوبودن، اصالت هندویی، دیدگاه سیاسی – مذهبی که در دهه 1930 بر اساس ملیگرایی مذهبی هندو توسط آقای هدگوار یکی از رهبران افراطی مذهبی هندو پیش از پیروزی انقلاب هند (در سال 1947) طرح شد که بر خالص سازی و صیانت از فرهنگ و نژاد و سرزمین هندوها تاکید دارد، به همین دلیل ادیان و نژادهای واردادتی به هند را دشمن و بیگانه و خطرناک تلقی و مورد هدف قرار می دهند.

[2] - Chhattisgarh

[3] - Sadhvi Vibhanand Giri

[4] - Kalachakra Maharaj

[5] - Tarushi Aswani

[6] - Sanatani Hindus هندوها خود را به این نام می خوانند

[7] - Hindu Rashtra

[8] - First information report

[9] - promoting enmity between communities and obscene act

[10] - Pramod Dubey

[11] - Neelkanth Seva Samiti

[12] - Doodhadhari Math

[13] - Brijmohan Agrawal

[14] - Vishnu Deo Sai

[15] - Neelkanth Tripathi

[16] - Arun Pannalal

[17] - Sukma

[18] - Bastar

[19] - love jihad و یا جهاد عشق عنوانی است که از سوی هندوها افراطی علیه مسلمانان بیان می شود، که طی این جهاد، جوانان مسلمان متهم می شوند که از طریق ازدواج با دختران هندو آنها را به کیش اسلام در می آورند تا جمعیت هندوها را کاهش دهند.

[20] - Mahant Ram Sundar Das

[21] - Chhattisgarh Gau Seva Ayog

[22] - Bhil

[23] - Gonda

[24] - John Dayal

[25] - All India Catholic Union

[26] - Sangh extremist به مجموعه ایی از گروه های مختلف سیاسی واجد فرهنگ و فلسفه هندوتوا گفته می شود که در شاخه های مختلف سیاسی، مذهبی، شبه نظامی، فرهنگی و... فعالند و مجموعا گروه های Sangh Privar  را تشکیل می دهند. هندوهای افراطی

[27] - Ajay Kumar Yadav

به اشتراک بگذارید

Submit to DeliciousSubmit to DiggSubmit to FacebookSubmit to StumbleuponSubmit to TechnoratiSubmit to TwitterSubmit to LinkedIn
 مصطفی مصطفوی

پست الکترونیکی این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

نظرات (4)

Rated 0 out of 5 based on 0 voters
This comment was minimized by the moderator on the site

Grim anniversary
POLITICS AND PLAY | The scars that shall not heal

The prime minister, Narendra Modi, addresses a programme to inaugurate & lay the foundation stone of various development projects in Haldwani
PTI Photo
Ramachandra Guha | Published 01.01.22, 12:29 AM
This year, 2022, shall be a year of anniversaries. The one-hundred-and-fiftieth anniversary of Sri Aurobindo’s birth. The hundredth anniversary of Mahatma Gandhi’s arrest during the Non-Cooperation movement. The eightieth anniversary of the launching of the Quit India movement. The seventy-fifth anniversary of India’s independence from British rule. The seventieth anniversary of the first general election. The sixtieth anniversary of the India-China war.

These anniversaries shall surely be celebrated by the prime minister and his government with characteristic bombast and gusto, each event being used to further promote the personality cult of Narendra Modi. Stirring speeches will be made by the prime minister, about the spiritual greatness of Sri Aurobindo, of the struggle and sacrifice of our freedom fighters, of the apparently deep and enduring roots of India’s democratic traditions, of the resolve by his government never to allow Indian troops to be underprepared when facing a foreign adversary.

Advertisement
There will, however, be one anniversary whose commemoration will, I suspect, be missing from the prime minister’s official calendar. This is the twentieth anniversary of the Gujarat riots of February-March 2002. The word, ‘riots’, is, in fact, a euphemism; the more accurate term for what happened is ‘pogrom’, since the violence was chiefly targeted at one community, Muslims.

To the historian, there are some striking similarities between the pogrom against Muslims in Gujarat in 2002 and the pogrom against Sikhs in Delhi that had occurred eighteen years previously. In 1984, the assassination of Prime Minister Indira Gandhi by her bodyguards provoked savage retribution against thousands of innocent Sikhs who had nothing to do with the killing. In 2002, the death of fifty-nine pilgrims in a coach of the Sabarmati Express provoked savage retribution against thousands of innocent Muslims who had nothing to do with the arson. In both cases, the state administration and the ruling party stood by, allowing the violence to spread and for the riot to turn into a targeted pogrom aimed at a religious minority. In both cases, the politician who was in charge when the pogrom occurred — Prime Minister Rajiv Gandhi and Chief Minister Narendra Modi, respectively — made substantial political capital out of the violence, by winning elections held soon afterwards, their campaigns replete with dog whistles and calumnies against the minorities.

There are some visible similarities between these two pogroms, and also some notable differences. For one thing, the Congress eventually made amends for its poisonous demonization of the Sikhs in 1984. Admittedly, it took a long time. In 1999, shortly after she had taken over as Congress president, Sonia Gandhi visited the Golden Temple in an apparent act of contrition, although she stopped short of a formal apology. However, after the United Progressive Alliance came to power in 2004, its prime minister publicly apologized for what had happened under the watch of a previous Congress prime minister. Speaking in Parliament in August 2005, Dr Manmohan Singh remarked: “I have no hesitation in apologizing to the Sikh community. I apologize not only to the Sikh community, but to the whole Indian nation because what took place in 1984 is the negation of the concept of nationhood enshrined in our Constitution.” (see https://www.thehindu.com/news/the-india-cables/Manmohan-Singhs-apology-for-anti-Sikh-riots-a-lsquoGandhian-moment-of-moral-clarity-says-2005-cable/article14692805.ece)

In fact, by the time Dr Singh issued this apology, Sikhs had largely become reconciled to the nation. In April 2005, I visited Punjab and had a long conversation with a group of Sikh schoolmasters. I was told that with Dr Manmohan Singh as prime minister, General J.J. Singh as the (first Sikh) chief of army staff, and Montek Singh Ahluwalia as the deputy-chairman of the (then very influential) Planning Commission, Sikhs were now finally assured that they would be treated as equal citizens of the land. To be sure, the Congress had not planned this juxtaposition, but that it occurred was of enormous symbolic significance, placing three Sikhs in positions of political, military, and economic authority.

Twenty years after the pogrom against the Sikhs, the hurt sentiments of this minority community had been substantially (though not wholly) assuaged. On the other hand, the Muslims of Gujarat remain as fearful and insecure as they were in 2002 — indeed, probably even more so. There has not been the remotest sign of any contrition, any apology, from Narendra Modi or from any other BJP leader either. Modi and his party have drawn a lesson contrary to that of Dr Singh and the Congress — namely, that having once, through overt violence, subdued and intimidated the Muslim minority, they must now double down on the majoritarian project and use their control of the State machinery to firmly impose the will of Hindus on Indians of other faiths and on Muslims in particular.

It is hard, if not impossible, to imagine an India ruled by the Bharatiya Janata Party with a Muslim prime minister, or a Muslim chief of army staff, even if they be the best qualified candidates for these posts. Yet, the discrimination goes much further and deeper. The BJP does not have a single Muslim among its three-hundred-odd MPs in the Lok Sabha. Moreover, in its election campaigns, the party seeks to totally exclude Muslims from its potential voters, playing variations on its ‘Hindu khatre mein hain’ theme in every national and state election (as witness Uttar Pradesh most recently). In everyday life on the ground, groups associated with the ruling dispensation roam the streets, looking for Muslims they can taunt, threaten, humiliate, and take away their livelihood from. Conventions are held in BJP-ruled states where speakers close to ruling party politicians issue calls for the mass killing of Muslims.

At the time, Prime Minister Atal Bihari Vajpayee thought that the violence in Gujarat in 2002 was a consequence of the chief minister not observing his ‘raj dharma’. However, as Narendra Modi’s subsequent career shows, his own understanding of what a politician in power must do is very different from that of previous prime ministers. The BJP under Modi and Amit Shah presents itself as a party for, by, and of the Hindus alone. In this respect, Gujarat 2002 was a test run for what is now being attempted at the national level.

In his mea culpa for the 1984 riots, Manmohan Singh said they were “the negation of the concept of nationhood enshrined in our Constitution.” What took place under Narendra Modi’s watch in Gujarat in 2002 was, likewise, a negation of what the Constitution mandates. Yet Modi does not think he needs to apologize for what happened, partly because of vanity, but largely because his ideal of nationhood appears antithetical to that enshrined in the Constitution.

The seventeenth-century French writer, Francois de La Rochefoucauld, famously described hypocrisy as “the homage that vice pays to virtue”. Indians shall find that maxim plentifully illustrated in the year, 2022. Though the Rashtriya Swayamsevak Sangh contributed nothing at all to the freedom struggle, we will find the prime minister invoking that struggle on many occasions during the year. Though his Hindutva majoritarianism is at odds with the inclusive faith of Gandhi, we will hear him praising Gandhi too. Although Parliament matters less and less (while New Delhi is polluted more and more), we will see the prime minister inaugurating a grand new building purporting to represent the ‘spirit of democracy’ and a ‘New India’. Finally, Modi will claim kinship with
Sri Aurobindo although, in moral and intellectual terms, a yawning chasm separates our publicity-hungry prime minister from that brilliant and reclusive mystic.

In celebrating these various anniversaries in 2022, Narendra Modi will seek reflected glory, while twisting history to promote himself. At the same time, it is overwhelmingly unlikely that he will comment in public on what, from the personal and the political point of view, is in fact the most important anniversary for him this year — marking the twentieth anniversary of the Gujarat pogrom that occurred under his watch and whose long shadow hangs over the Republic yet.

Postscript: Those interested in knowing more about what actually happened in Gujarat in 2002 should consult these important works of documentation and analysis: Revati Laul, The Anatomy of Hate; Ashish Khetan, Undercover: My Journey Into the Darkness of Hindutva; R.B. Sreekumar, Gujarat: Behind the Curtain; S. Varadarajan, editor, Gujarat: The Making of a Tragedy.

(ramachandraguha@yahoo.in)

جلال میمندی
This comment was minimized by the moderator on the site

حافظ : جنگ ۷۲ ملت همه را عذر بنه...........؛ اقبال لاهوری : ملت از یک رنگی دلهاستی !....

جلال میمندی
This comment was minimized by the moderator on the site

کالیچاران ماهاراج، از رهبران تندرو هندو، به دلیل توهین به مهاتما گاندی، رهبر نهضت استقلال هند و تجلیل از قاتل او بازداشت شده است.

مهاتما گاندی در سال ۱۹۴۸ و تنها چند ماه پس از کسب استقلال هند از بریتانیا توسط یک هندو تندرو ترور شد.
هندوهای تندرو معتقدند که گاندی از مسلمانان طرفداری می‌کرد.
گاندی در جریان جنبش استقلال هند از مبارزه مسالمت‌آمیز حمایت می‌کرد و خواستار همزیستی مسلمانان و هندوها بود هر چند سرانجام مستعمره هند به دو کشور هند و پاکستان تقسیم شد.
نظام سیاسی هند دموکراسی سکولار است اما در حال حاضر حزب بهاراتیا جاناتا - بی‌جی‌پی - که دارای افکار ملیگرایانه هندو است قدرت را در دست دارد.
چند هفته پیش، سخنراانان در تجمع رهبران هندو در ایالت اوتاراکند در شمال هند آشکارا خواستار اقدامات خشونت آمیز علیه اقلیت مسلمانان این کشور شدند.
دولت محلی این ایالت در دست حزب بی‌جی‌پی است.
پلیس محلی گفته است که تحقیقاتی را در این مورد به جریان انداخته ولی تا کنون کسی را بازداشت نکرده است.

This comment was minimized by the moderator on the site

یک ایالت هند برای کمک مالی به نهاد خیریه مادر ترزا اعلام آمادگی کرد

در پی تصمیم دولت فدرال هند برای جلوگیری از کمک خارجی به موسسه خیریه مادر ترزا، دولت ایالتی اودیشا در شرق هند آمادگی خود را برای کمک به این نهاد اعلام کرده است.
سروزیر ایالتی گفته است که درست نیست که یتیم‌خانه‌ها و مراکز مراقبت از جذامیان متعلق به موسسه خیریه "میسیونرهای رحمت" به خاطر کمبود منابع مالی بسته شوند.
این موسسه توسط مادر ترزا، راهبه کاتولیک در هند پایه‌گذاری شد و برای ادامه کار به دریافت کمک از سراسر جهان متکی است. مادر ترزا به خاطر خدمات بشردوستانه در هند جایزه صلح نوبل را دریافت کرد و پس از مرگ نیز واتیکان او را به مقام قدیسه ارتقا داد.
با اینهمه، دولت هند به رهبری ملیگرایان هندو گفته است که این نهاد "کمک‌های مالی منفی" دریافت کرده و لازم است تا رسیدگی به این موضوع، دریافت کمک از خارج معلق شود.

هنوز نظری ثبت نشده است

نظر خود را اضافه کنید.

  1. ثبت نظر به عنوان مهمان.
Rate this post:
پیوست ها (0 / 3)
Share Your Location
عبارت تصویر زیر را بازنویسی کنید. واضح نیست؟

دیدگاه

چون شر پدید آمد و بر دست و پای بشر بند زد، و او را به غارت و زندان ظالمانه خود برد، اندیشه نیز بعنوان راهور راه آزادگی، آفریده شد، تا فارغ از تمام بندها، در بالاترین قله های ممکن آسمانیِ آگاهی و معرفت سیر کند، و ره توشه ایی از مهر و انسانیت را فرود آورد. انسان هایی بدین نور دست یافتند، که از ذهن خود زنجیر برداشتند، تا بدون لکنت، و یا کندن از زمین، و مردن، بدین فضای روشنی والا دست یافته، و ره توشه آورند.

نظرات کاربران

- یک نظز اضافه کرد در انتخابات اسفند 1402، دامی برای...
داوود حشمتی - روزنامه‌نگار نزدیک به دو ماه از برگزاری انتخابات سال 1402 گذشته و ایران در حوزه‌های م...
- یک نظز اضافه کرد در حجاب، یک عدم تفاهم ملت با قدرت...
اعتراض شدید آذر منصوری به بازگشت گشت ارشاد: صحنه‌های زشت برخورد خشن با زنان با شدت بیشتر در حال تکرا...