و خداوند مقرر فرمود که در غروب نا آمیدی ها و در شب تار بندگانش - منجی عالم افروز ظهور کرده و جهان را به مدار بایسته باز گرداند و او وارث داود و سلیمان و واردث یحیی و محمد (علیها سلام) خواهد بود تا بااستفاده از قدرت خدادادی و آمادگی که "جهان به جان آمده "- دارند انقلابی اساسی ایجاد کند و بساط ظلم ظلم کنندگان و کید کید کنندگان و تزویر تزویر کنندگان و سحر سحرکنندگان را برچیند و باز بچشاند آنچه را که خداوند در شان بندگانش در نظر داشت که شیاطین انس و جن همواره مانع از بروز آن بوده و خواهند بود.

او در حالی خواهد آمد که نشانه هایی در خود دارد که فارغ از اخبار ضد و نقیض رسیده در خصوص این نشانه ها که عجیب و غریب است و گاها از عقل به دور ولی همین قدر روشن است که بندگان خداوند با رسیدن پیام او به حقانیتش پی خواهند برد و همانطور که خداوند در کلام الهی پیامبرش آشنایی گذاشت که هر رهگذری را به خود جلب می کرد.

جوامع و یا کشورها از مجموعه ایی از سیستم هایی با مقتضیات، ضرورت ها و خصوصیات متفاوتی در شاخه های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و نظامی تشکیل می شوند، که هر کدام حدود، متولی، متخصص و راهبرد خود را می طلبند، در جوامع مبتنی بر شایسته سالاری، توسعه یافتگی و یا در حال توسعه، مدیریت، سیاست گذاری و راهبری هر کدام از این سیستم ها در دست کسانی قرار می گیرد که در آن رشته تخصص داشته و یا به قول عوام اهل آنند؛ جامعه ایی که میل به پیشرفت و توسعه و تعالی داشته باشد، باید ایدال تقسیم کار را بپذیرد بر مقتضیات آن گردن بنهد. بدبخت ترین جوامع کشورهایی اند که مدیریت همه جوانب جامعه و مصادرش را به یک قشر خاص تحویل می دهند که یکدست آنرا مدیریت کنند. مثال بارز این مصیبت کشورهایی اند که مقدرات آن را نظامیان تعیین می کنند و این روش مدیریت جامعه، چنان بلایی سر آن جوامع خواهد آورد که خسارات آن شاید بتوان گفت جبران ناپذیر، و این ویرانگرترین نوع مدیریت خواهد بود.

بالاخره بعد از یک ماراتن سخت بین دول قدرتمند جهانی از یک طرف و تیم مذاکراتی دولت ایران از طرف دیگر، دو طرف به نقطه ایی امیدبخش رسیدیم و بیانیه و چهارچوبِ توافقی ترسیم شد که می توان انشاالله بر اساس آن به یک توافق جامع دست یافت، که همان می تواند مبنای کاهش تنش در منطقه و تقلیل ظلم به مردمِ مظلوم ما باشد.

 این پیشرفت نشان داد که اگر کمی از میدانِ مانور جنگ طلبان کاست و میدانداری به عقلا سپرده شود، امکان رسیدن به اهداف بدون توسل به زور هم هست، و نیازی به حاکم کردن قوانین جنگل بر انسان ها نیست. این نشان داد که انسان ها (حتی دشمنان) می توانند با گفتگو به تفاهم برسند و کمتر از هم خون بریزند و از فضای حیوانیت فاصله بگیرند.
این عید و سال نو و این پیروزی عقل و تدبیر بر جهل و جنگ طلبی بر ملت ها و از جمله ملت شریف ایران مبارک باد.

 +   نوشته شده توسط سید مصطفی مصطفوی در 21:58 PM | جمعه چهاردهم فروردین ۱۳۹۴ 

سخنان دو روز گذشته ی دیوید کامرون (نخست وزیر انگلستان) در مجمع عمومی سازمان ملل بهانه یی به دست دلواپسانِ بهانه گیر داد تا سخت بر دولت، رییس دولت و سیاست خارجی این دولت بتازند که چرا کامرون چنین گفت؟! و چرا با کامرون (قبل از گفتن این سخنان) ملاقات کردید؟!! انگار از روحانی انتظار داشتند که در خلال بیست دقیقه ملاقات با نماینده عالی کشور انگلستان در این مجمع جهانی، متن سخنرانی روز بعد او در مجمع سالانه سازمان ملل را مطابق میل دوستان (بدتر از دشمن در حق داخلی ها) تنظیم و برای قرائت تحویل طرفِ انگلیسی دهد تا مطابق میل آقایان دلواپسِ بهانه گیر، کامرون آن را در مقابل مردم جهان قرائت کند. 

آن روزی که دوستان این دلواپسانِ بهانه گیر، آنچنان خود را خشمگین نشان می دادند و شدیدا احساساتی شده، مرزهای دیپلماتیک انگلستان در تهران و در واقع مرزهای قانون، عرف و فرهنگ مسالمت جوی کشور و ملت متمدن ایران را می شکستند و از دیوار سفارتی که وظیفه قانونی و عرفی حافظت از آن با ما بود، بالا می رفتند، نمی دانم می دانستند که این عمل نابهنجارشان به قطع روابط دو کشور منجر خواهد شد و چه عواقبِ قانونی و حیثیتی برای ج.ا.ایران دارد؟.