درگیری آذری ها و ارمنی ها - نبرد بین یاران عباس میرزا
  •  

07 مهر 1399
Author :  

از حدود دویست سال پیش که جنگ و گریزهای سپاه مبارز و قهرمان عباس میرزا [1] برای حفظ منطقه قفقاز در خاک ایران، در برابر سیل سپاه مجهز روس ها که به توپ و سلاح های سنگین مجهز بودند، [2] بی اثر ماند، ایرانیان زیادی در آن سوی مرز ماندند، و از مام میهن جدا افتادند.

قفقاز برای سال ها زیر سلطه انسان هایی سردمزاج، خشن، متصلب و با ایدئولوژی خشک بی رحم چپ قرار گرفت، که دیکتاتوری آنان، تاریخی از جنایت را در این منطقه و دیگر مناطق اقماری تحت تسلط کمونیست ها رقم زد، اما با فروپاشی شوروی سابق و استقلال گرجستان، چچن و تاتارستان، آذربایجان، ارمنستان، باز هم مصائب این هموطنان ما (ایران بزرگ) پایانی به خود ندید و درگیری های بین ارمنستان و آذربایجان به عنوان خنجری بر پیکر ایران فرهنگی، ماند، و هر چند یک وقت بار این زخم دردناک سر باز می کند و خونابه ایی را بیرون می ریزد که دل هر ایرانی را به درد می آورد.

 ایروان و باکو از آخرین شهرهایی هستند که در رکاب نایب السلطنه تهران دلیرانه مقابل روس ها مقاومت کردند و در نهایت در غربتی غمناک از ایران جدا شدند، و امروز برادر کشی بین این آنها که روزگاری در کنار هم و دوشادوش هم، با متجاوزین روس در یک جبهه می جنگیدند، پرده از دردهای تاریخی ایران و ایرانیان بر می دارد.

امروز کشته شدن آذرها و یا ارمنی، ویرانی آذربایجان و یا ارمنستان برای ما تفاوت نمی کند، که آنها هر دو از ما هستند و هر دو را تنها مرزی مصنوعی از ما جدا کرده است، امروز ترکیه و روسیه و ایران باید در یک اجلاس سه جانبه راهی برای برون رفت این دو کشور از این بحران یافته، و مناقشه را پایان دهند، زیرا که ادامه نبرد جز کشتار و ویرانی در این بهشت تاریخ و فرهنگ ایران، در پی ندارد و به صلاح هیچکدام از پاره های تن ایران و ایرانیان نیست.

کاش عباس میرزا زنده بود و امروز از تهران به میانجیگری بین همرزمان دیروزش می شتافت.

[1] - عبّاس میرزا (زاده ۴ ذی‌الحجه ۱۲۰۳ ه‍.ق/۲۶ اوت ۱۷۸۹ م در نوا، مازندران – درگذشته ۱۰ جمادی‌الثانی ۱۲۴۹ ه‍.ق/۲۵ اکتبر ۱۸۳۳ م در مشهد) نامدار به عبّاس میرزا نایِبُ‌السَّلطَنه از شاهزادگان قاجار و فرزند فتحعلی‌شاه و آسیه‌خانم دولو بود که در فاصله سال‌های ۱۷۹۷ تا ۱۸۳۳ م ولایتعهدی ایران و نیابت سلطنت پدرش در آذربایجان را بر عهده داشت. او پیش از مرگ پدرش درگذشت.

[2] - جنگ‌های ایران و روسیه، یا جنگ ایران و روس، نامی است که به دو جنگ بزرگ بین ایران و روسیه تزاری در یک دوره ۲۵ ساله در زمان پادشاهی فتح‌علی‌شاه قاجار داده شده‌است. این جنگ‌ها با شکست ایران از روسیه پایان یافت و بخش‌هایی از ایران (قفقاز - آناتولی شرقی (ترکیه) و ترکمنستان امروزی) به قلمرو امپراتوری روسیه پیوست.

به اشتراک بگذارید

Submit to DeliciousSubmit to DiggSubmit to FacebookSubmit to StumbleuponSubmit to TechnoratiSubmit to TwitterSubmit to LinkedIn
 مصطفی مصطفوی

پست الکترونیکی این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

دیدگاه

چون شر پدید آمد و بر دست و پای بشر بند زد، و او را به غارت و زندان ظالمانه خود برد، اندیشه نیز بعنوان راهور راه آزادگی، آفریده شد، تا فارغ از تمام بندها، در بالاترین قله های ممکن آسمانیِ آگاهی و معرفت سیر کند، و ره توشه ایی از مهر و انسانیت را فرود آورد. انسان هایی بدین نور دست یافتند، که از ذهن خود زنجیر برداشتند، تا بدون لکنت، و یا کندن از زمین، و مردن، بدین فضای روشنی والا دست یافته، و ره توشه آورند.