من به خود حیرانم!
او به خود بیخودُ، بی خبرُ، بر منِ حیران، حیران!
آخر این حیرانی ها، راه من را به کجا خواهد برد؟!
کی شود شُل، گریبانِ من از حیرانی،
هست آیا رهایی؟!
از پس این همه نادانی، وز، وسعت این دشتِ سوالات بلند،
سپیدارها چون بیرق ها،
می کشند اینجا سر، در زمینِ پر از حیرتُ حیرانی ما،
رو بدان سقف بلند،
و در این سو، آسمانیست فراخ،
اما چه سود؟!
نی ره به آسمانم گشود، و نی حاصلی در زمینم دارند چند،
آخرش!
در بی ثمریُ تلاشی بی حاصل،
شده اند چوبک خشکی،
تا که داری باشند، و دار کشند، سوالی ساده،
یا که سوزند زندیقی را، به جُرم اشراقی چند،
اینک آن محکومم من!
از داشتنت، و بر داشتنت!
نعمتی ناخواسته،
چون این سپیدارهای قد کشیده و بی حاصل،
نه به تمکین توام راهم بود،
نه به ترکت توانایم هست،
اینکم من،
نه به تقصیر توان، راه به پایان بُرد خود،
نه به پایان توام، راضی من،
چون که پایانِ تو، پایانی نیست،
ابتداییست به ظلمی دیگر،
صورتی تازه ز حکم!
نعلی تازه بر نعشِ دگر،
دور تکراریست ز عشق، که به نفرت بُردست راه،
حاکمی، اما،
محکومی علی الابد،
چهره ها تازه، روح ها باقی و قدیم،
در تناسخ،
در حلولی به جسمی دیگر،
در ظهوری و نزولی تازه،
حکم تکرارست تناسخ، دیگر،
از این جسم، به جسمی دیگر،
روح آتش، که به تکرار بسوزاند مرا،
بایدم، کین روحِ آتش بیداد گذشت،
تا تناسخ شود از بیخ و بن آزاد از آتش،
آرشی خواهم من،
که به تیری بندد چند،
روح این آتشُ، اندازد دور،
این حلولِ غم انگیزُ، تکرارِ بی پایان را،
ریشه کن باید کرد،
ریشه این دل بیدادگرِ آتش را،
ریشه در خاک، فرو باید کرد،
همان خاک که زان خاک، سرودند انسان را،
که برای همه از نوع خودُ، غیر از خود،
راه زیستنُ، زندگی می جوید او،
ریشه باید کَشید از آتش،
از غرورِ اشرف بودن، اشرف زیستن،
وزین شرفِ بی شرفی،
ریشه ها باید شست،
از غرورِ اُفتادن خود، زان چکه ی آن، خصلت ناب خداوندی خود،
باید این لحظه به خاک آلودن،
بینی نفس سرکش شیطان صفتِ ذل خداوندی را،
که من انسانم، من
من بنده آن نورم، و از آتش دور،
منِ خاکی کجا، آتش سوزان کجا،
که من خاکی را این آتش،
در طمع، به یک تیله بُرّان و بی حاصل بُرد،
بایدم خاکی بود،
پرحاصل،
چشم امید همه خلق بر این حاصلخیزیست،
روح آتش!
تو برو!
زین خانه خاکسترِ سوزان ز بیداد خود،
تو رها کن انسان،
ریشه ات را تو بکن، زین گِل خشک،
کَز سوز گرمای تو سوخت،
ریشه این منِ انسانُ، انسانیت من
به نظم در آمده در تاریخ 22 تیرماه 1399
