بی پیر، چون میر مرو
  •  

23 فروردين 1400
Author :  

بی پیر، چون میر مرو

گفتم که ازاین خانه به شبگیر مرو             تا دیده ز دیدن نشود سیر مرو

هرجاکه روی برو، ولی "میر" مرو        جایی است خطر خیز و تو بی پیر مرو [1]

 

شبگیر مرا وعده ی آزادی و صبح است              اینک تو مگو، تا که بر این خیز، تو بی پیر مرو

صد پیر گرفتم در این عمر، به صد میر شدم           گفتند همه، راه نه این است، بدین خیز مرو

خیزی است سوی بخت بلند و شب کوتاه                اینک که دلم خواست، مگو تو بی میر مرو

من میر نِیم، پیر نِیم، راهورم من زین شب                 اینک که شب است، مگو بر این پیر مرو

تیری به در آمد، ز آن چله سوزان                      سوزنده دل است، بر ره این پیر و این میر مرو

راهیست پر از محنت و، دردست خشونت                      بی پیر، و با پیر، بدین وادی تکفیر مرو

گفتست دلم، خیز تو بردار بلند                             بر درب یکی عابد و، صد شیخ بدین خیز مرو

خواهم که روم، بدین ره پر محنت                                       رفتن بُوَدم راه، مگو تو بی پیر مرو

پیری است اگر نوا و نوری در رفتن                                    ماییم همه شیر، نگو تو بی میر مرو

سیر است دلم، به دیدن این همه ظلم                             ما دیده ایم سیر، مگو تو بی پیر مرو

هر جا که روم بِه است زین ویرانه                           نی میرم و، نی شیرم و، نی "ره بی پیر مرو"

ماییم خطر، در ظفر آید زین، رهجو                              ره جوید و، راه گوید و دل، که بی پیر مرو

صبح است همان لحظه که ره جوید رهجو                                گوید که برو، ولی تو بی پیر مرو

سروده شده در شنبه 22 فروردین 1400 برابر با  10  آپریل 2021

 

[1] - این چهار بیت را استاد عزیزم جناب لطفی تالقانی برایم ارسال کردند، که در استقبال از این اشعارشان نوشتم

به اشتراک بگذارید

Submit to DeliciousSubmit to DiggSubmit to FacebookSubmit to StumbleuponSubmit to TechnoratiSubmit to TwitterSubmit to LinkedIn
 مصطفی مصطفوی

پست الکترونیکی این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

نظرات (3)

Rated 0 out of 5 based on 0 voters
This comment was minimized by the moderator on the site

مرگْ از خاطر به ما نزدیک تر
خاطر غافِلْ کجاها می‌رود

تَنْ مَپَروَر زان که قربانی‌ست تن
دل بِپَروَر دل به بالا می‌رود

#غزل_مولانا

رگ
This comment was minimized by the moderator on the site

ماهرویی از ماهرویان دوران، در واکنش به این نظم نوشته ام نوشتند :
سالک نرسد بی مدد پیر به جایی

مصطفوی
This comment was minimized by the moderator on the site

سالک نرسد بی مدد پیر به جایی بی زور کمان ، ره نبرد تیر به جایی بی پیر مرو تو در خرابات هر چند سکندر زمانی

هنوز نظری ثبت نشده است

نظر خود را اضافه کنید.

  1. ثبت نظر به عنوان مهمان.
Rate this post:
پیوست ها (0 / 3)
Share Your Location
عبارت تصویر زیر را بازنویسی کنید. واضح نیست؟

دیدگاه

چون شر پدید آمد و بر دست و پای بشر بند زد، و او را به غارت و زندان ظالمانه خود برد، اندیشه نیز بعنوان راهور راه آزادگی، آفریده شد، تا فارغ از تمام بندها، در بالاترین قله های ممکن آسمانیِ آگاهی و معرفت سیر کند، و ره توشه ایی از مهر و انسانیت را فرود آورد. انسان هایی بدین نور دست یافتند، که از ذهن خود زنجیر برداشتند، تا بدون لکنت، و یا کندن از زمین، و مردن، بدین فضای روشنی والا دست یافته، و ره توشه آورند.

نظرات کاربران

- یک نظز اضافه کرد در استاد شجریان و شوره زار جامعه ...
زنده یاد استاد شجریان و اصولگرایان افراطی...."بازنشر" علیرضا کفایی دور برگردانِ بختِ این ملت بود ...
- یک نظز اضافه کرد در طوفان الاقصی، تله ایی به پهنای...
جنگ صلیبی «قوم برگزیده یهوه» و «حاکم برگزیده الله» علی افشاری ‏ جنگ غزه ‌و‌ در ادامه رویارویی نظام...