تلخندی بر یک کمدی دردناک
در حالی که برای برخی رقابت های انتخاباتی تازه می رود که آغاز شود، فرصت تبلیغات برای بعضی دیگر دایمی است، زیرا آنان از صاحبان تریبون های دائمی اند، منجمله رسانه ملی را 365 روز سال در اختیار خود و یا جناح خود دارند؛ و لذا فرایند حضور تبلیغاتی اشان دایمی و لاینقطع است و علیرغم این حجم حضور تبلیغاتی و ذینفع بودن جناحی و شخصی در انتخابات، در کرسی یک مسول نظارت و تصمیم ساز در مورد دیگر کاندیداها حاضر شده و از حضور متعدد متقاضیان دیگر در انتخابات اظهار نگرانی و اعلام خطر می کنند، که مثلا تعداد کاندیداها بالا رفته و پشت صحنه این حضور سوال برانگیز و ابهام زاست و اینها آمده اند که این کنند و آن کنند و...؟!!
این نشان می دهد که علیرغم آن همه برخورداری ها از مزایای مجانی، لاینقطع و دائمی از آنتن های ملی، باز از کسانی وحشت دارند که بی تریبونند و در همان حال هر روزه با موج هجوم لاینقطع رقیب سیاسی بلندگو دار مواجهند و برای حضور مختصر تبلیغاتی در رسانه ها هم باید هزینه های زیادی بپردازند و از هزار مضیغه دیگر هم رنج می برند.
وحشت جناح برخوردار، از چنین رقیبی تامل و تعجب برانگیز است، لرزان شدن از تعدد رقبای احتمالی انتخاباتی، و این که نتوان این وحشت را مخفی کرد و در جایگاه یک مسول نظارت و تصمیم ساز انتخاباتی آن را خطری برای کشور و انقلاب تفسیر و اعلام خطر کرد و خط و نشان کشید، موضوع را به طنزی تراژیک تبدیل می کند.
این طنزی است دردآلود که در صنعت سینما به چنین صحنه های تراژیک ممزوج با طنز که مخلوطی از تلخی و خنده است "کمدی سیاه" می گویند؛ در این نوع کمدی درحالی که با داستانی دردآلود مواجهیم، حوادث در یک فضا و موقعیت طنز آمیز روایت می شود و انسانِ غرق در غم را وادار به خنده می کند، تلخندی که در مسیر یک داستان بسیار رنج آور بر لب جاری می شود و این طنز ناشی از رفتار بازیگران و یا دیالوگ های رد و بدل شده است که در اوج ناراحتی انسان را قاه قاه به خنده می اندازد.
این تلخندی است بر زخمی که بر پیکر دستگاه تصمیم ساز این انقلاب و کشور جا خوش کرده و یک بازی تلخ و رنج آور و در عین حال کمدی آشکار و خنده داری را به راه انداخته و علنا از نیامدن و حذف رقبا می گوید، و در جایگاه یک مقام مسول، رقبا را به انواع نام هایی که در هیچ دادگاهی اثبات نشده مورد خطاب قرار می دهد و خط و نشان می کشد و از تعدد متقاضیان و به واقع رقبایش (که لابد حتی هنوز پرونده اشان را ندیده و نمی شناسدشان چون در مرحله ثبت نام وزارت کشورند) احساس ناامنی و خطر آشکار می کند، و در حالی که خود ذینفع است و باید در هفت اسفند با همین افراد در همین صحنه رقابت کند، نوع نگاه خود را به رقبای آینده اش را اعلام می کند.
واقعا چه صحنه ی رقابت عادلانه ایی خواهد شد؟!! ضعف قانونی شدیدی احساس می شود؛ که افرادی هم خود کاندیدا باشند و در همان حال تعیین کننده نوع و تعداد حضور رقبای خود در همان انتخابات شوند.
+ نوشته شده در شنبه دوازدهم دی ۱۳۹۴ ساعت 18:51 شماره پست: 862
- توضیحات
- زیر مجموعه: مطالب نویسنده
- دسته: دل نوشت ها و نظرداشت ها
- تاریخ ایجاد در 22 خرداد 1395
- بازدید: 2182