بندگی کردن بهتر از خدایی کردن است؟!!

یکی از دوستان را دیدم که گفت در شغل جدیدی که گرفته ام خدایی می کنم. وقتی احوال او را دیدم با خود گفتم که بندگی کردن بهتر از خدایی کردن است. وقتی انسان هایی را می بینی که در جلوی دیگر بندگان خدا سر تعظیم فرود می آورند از انسانیت خود شرم می کنی که به جای کرنش در مقابل آنکه باید کرنش کرد در مقابل هم نوع خود کرنش می کنند که از آنها به جز مقام و مال و منال دنیایی هیچ اضافه ندارند. طبع انسان نرمال بندگی است و نه خدایی. بندگی برازنده انسان است آن هم در مقابل خداوند نه در مقابل هیچ احد و الناسی دیگر.

نمی دانم انسان هایی که دیگران را در مقابل خود به کرنش وا می دارند به چه فکر می کنند و یا به عبارت دیگر خود را چه می بینند که این چنین به خود اجازه گردنکشی می دهند و بندگان خدا را به بندگی می کشند. آنان در مقابل خالق چگونه می توانند پاسخگو باشند آیا می توانند تصور کنند زمانی که در مقابل معبود اصلی و واجد عبادت چگونه می توانند حاضر شوند و پاسخگو باشند که بندگانش را به بندگی گرفته اند. انسان ها به خاطر نیاز و طمع و... ناچار به کرنش در مقابل انسان ها می شوند ولی این افراد که انسان ها را مجبور به بندگی می کنند در مقابل خداوند چگونه می تواند به بندگی کشیدن بندگانش را توجیه کنند.

+ نوشته شده در دوشنبه سیزدهم شهریور ۱۳۹۱ ساعت 21:33 شماره پست: 188