نامه ای به معلمم

دورود خداوند بر معلم بزرگ بشریت حضرت رسول اکرم که سلام و تحیت خداوند نثار روح بزرگوارش باد

سلام خدمت شما،  سرکار خانم عرب

اقا کیومرث

              ببخشید از این که دیر پاسخ می دهم. اینجانب نیز از صمیم قلب اعیاد ماه شعبان المعظم را خدمت شما و همه خانواده عزیزتان تبریک می گویم. امیدوارم زنده باشم و خدمتتان مجدد برسم. دیدار با شما ملاقات شیرینی بعد از سال ها برای من بود امید به ادامه این بهره معنوی دارم. خداوند فضل خود را شامل شما کرده و سایه ذیقدر شما را از سر ما کم نکند و سالها زنده و سرزنده و پاینده و پیروز باشید. ماه شعبان در اول و وسطش برای من که خبرهای خوبی داشت و بی معرفت نسبت به ان، هدایای خوبی دریافت داشتم. امید دارم که در این ماه شما هم شامل لطف و عنایت حضرت باری تعالی قرار داشته و عیدی خود را دریافت دارید. این شکسته نفسی نیست فی الواقع بی معرفت بوده و هستم لیکن نمی دانم دعای خیر چه فردی این عنایات را به بسویم ساری و جاری می کند. از خداوند سبحان به خاطر تمامی لطف و کرمش به این بنده ی خود شکر گذارم. دعاگوی وجود شریف شما نیز می باشم. سلامتی ، ان وجود ذیجود را از خداوند خواستارم

 مصطفوی دهلی نو -  12/5/89 

+ نوشته شده در سه شنبه دوازدهم مرداد ۱۳۸۹ ساعت 14:17 شماره پست: 66

You have no rights to post comments

دیدگاه

چون شر پدید آمد و بر دست و پای بشر بند زد، و او را به غارت و زندان ظالمانه خود برد، اندیشه نیز بعنوان راهور راه آزادگی، آفریده شد، تا فارغ از تمام بندها، در بالاترین قله های ممکن آسمانیِ آگاهی و معرفت سیر کند، و ره توشه ایی از مهر و انسانیت را فرود آورد. انسان هایی بدین نور دست یافتند، که از ذهن خود زنجیر برداشتند، تا بدون لکنت، و یا کندن از زمین، و مردن، بدین فضای روشنی والا دست یافته، و ره توشه آورند.