جمعه (18 آبان) سعی کردیم دوباره قله توچال را در میانه های پاییز1397 لمس کنیم، ولی شدت باد و مه بسیار زیاد نگذاشت تا مسیر جمشیدیه، کلکچال، پیازچال، خط الراس و... را تا آخر، به قله توچال پایان دهیم و در گردنه کلکچال به علت مه بسیار زیاد و برف شدید که پاکوب هار را ناپدید می کرد، و دید را بسیار کاهش می دهد، از رفتن به قله باز مانده و با تاکید بر "ابتدا ایمنی، بعد تفریح و ورزش"، راه بازگشت را در پیش گرفتیم،
البته طبیعت نیز در صورت بی توجهی شما گاهی چنان بی رحم می شود که بی درنگ جان می ستاند، و در این دو سه روزه تعطیلات، که عده بسیاری عازم کوه ها شدند، کوهنوردانی هم بوده اند که در کوه یخ زدند و... لذا به قول یکی از دوستان کوهنورد، گم شدن و پرت شدن از شیب های تند و صخره ها، برای کسانی که تهور از خود به خرج می دهند، دور از ذهن نیست و کسانی که به شرایط آب و هوایی بی توجه اند، جان باختن، دور از ذهن نیست و برای چنین افرادی، نباید هورا کشید و...
طبیعت همین مسیری را هم که موفق به پیمایش شدیم، چنان زیبا و دلنواز بود که دوربین به دست ها را بسیار وسوسه می کرد، که صحنه ها را ثبت کنند، و من هم مکرر دست به دوربین شدم، و تصاویر زیر از میان این عکس ها انتخاب شده است؛ که تبلور زیبایی های پاییز در پایین دست ها، و سختی های زمستان را در بالاترها جلوه گر است.
http://mostafa111.ir/neghashteha/articel/shohada/tag/%DA%A9%D9%84%DA%A9%DA%86%D8%A7%D9%84%20%D8%AA%D9%88%DA%86%D8%A7%D9%84%20%D9%82%D9%84%D9%87%20%D9%BE%D8%A7%DB%8C%DB%8C%D8%B2%20%D8%B2%D9%85%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86%20%D8%B5%D8%B9%D9%88%D8%AF.html#sigProId724a3b5570