با شعار "زمان میدان داری مردان میدان رسیده است" چنان وانمود می کنند، که انگار هیچگاه میدانی را در اختیار نداشته اند، حال آنکه همیشه "میدان دار" بسیاری از ناکامی های این کشور، ملت، و انقلاب، به صورت ثابت بوده و هستند و در دوره "معجزه هزاره سوم" شان، یک میدان به وسعت تمام ایران، از مقامات انتصابی و انتخابی، با تمام امکانات کشور در اختیارشان بود، و هر آنچه خواستند کردند، و هر شعاری خواستند دادند، هرکس را خواستند گماردند، هرکس را نخواستند برداشتند و... و متاسفانه کشور را ده ها سال به عقب بردند، و در اوج فلاکت، بدهی، در هم ریختگی، ویرانی، بی برنامگی و... تحویل دیگران دادند،
دولت بعدی، و میراث دار این همه خسارت، هشت سال زحمت کشید، تا حداقل سنگی که همان ها به چاه بی تدبیری ها و... در روابط خارجی ایران انداخته بودند را خارج کند، اما خسارت چنان عظیم بود، و شرایط جهانی و داخلی را چنان بر هم زدند که، این نیز به رغم موفقیت های فراوانش، به سودهی کامل خود نتوانست رسیدن، هر چند ایران را از حالتی که صدام و عراق، در آخرین سال زمامداریش دچارش شده بود، و به نابودی او و کشورش انجامید، خارج کرد و...، چیزی که هیچگاه به مردم ایران گفته نشد، و همیشه روی ضعف های برجام مانور رفتند، و در این سال ها، با سو استفاده از بودجه و تریبون های ملی و مذهبی، در جهت منافع جناحی خود مانور تحمیق توده ها رفتند، و هرگز از پیروزی های ناشی از برجام، به مردم سخنی نگفتند و... تا منافع جناحی خود را دنبال کنند.
همان ها که آن صحنه ها را در آن هشت سال خسارتبار "دولت کریمه" اشان برای ایران و ایرانیان رقم زدند، امروز نیز صحنه را بزعم خود چنان چیده اند، که پیروزی کاندیدای مد نظرشان تضمین شده، قطعی و بی برو برگرد به نظر آید، همه را چون انتخابات مجلس قبلی خانه نشین کرده، گوی پیروزی را در عدم حضور مردم در پای صندوق های رای به راحتی ربوده، پیروز یک میدان ساختگی باشند، اما یک ملت، اگر بخواهد می تواند، آرایش صحنه ایی اینچنین رسوا و چیدمان شده را، چنان بر هم زند، که چون گذشته، ناکام شان کرده، از دستیابی به پیروزی کامل، محروم شان نماید؛ انتخابات سیزدهمین دوره ریاست جمهوری ایران، برغم تمام جفاهایی که توسط کسانی که باید پاسدار قانون و اساس باشند، در حق قانون، رقابت، انتخابات، انقلاب، مردم، جمهوریت و... صورت گرفت، می تواند به صحنه شکست "صحنه پردازان" و "صحنه آرایان" این چنینی اش تبدیل گردد؛
امروز حقیقت عریان سو استفاده جریان سیاسی موسوم به "اصولگرایان" (که خود را بدون مسما و حقیقت درونی "جبهه انقلاب" می نامند)، که مادام العمر دستگاه های حاکمیتی، ملی، مذهبی، نظامی، فرهنگی و... را در اختیار خود گرفته اند، بر کمتر ناظر آگاهی پوشیده است، آنان که بدین وسیله سو دهی قدرت را به سمت کسانی که آنها را از خودی های شان تلقی می کنند، هدایت می کنند، و شاید به همین دلیل است که امروز تحول خواهی، اصلاح طلبی، دگرگونی خواهی و... شاه بیت حرف بسیاری از دلسوزان به کشور و انقلاب بوده، و این روزها دیگر به هدف آنان تبدیل شده است. امروز دیگر بسیاری بر این نقصان های بی پرده، آگاه شده، و بر نادرستی و انحراف آن پی برده اند، و گرچه بسیاری را، از احتمال بروز تغییر در این وضعیت، ناامید کرده اند، اما برغم شرایط روشن پیش گفته، از شر مشکلات ساخته شده توسط "صحنه آرایان"، نباید به دامن مسببین آن پناه برد، و تسلیم و ناظر بی حرکت صحنه پردازی های آنان گردید، باید از هر ابزار ممکن، برای ناکامی شان، سود جست، حتی از میدان رای و حق یک رای که برای عقیم کردن آنان، می توان به صندوق انداخت، نباید حتی از آن هم صرف نظر کرد، و دست بسته، تسلیم و شاهد و ناظر پیروزی کامل آنان گردید.
هر چند صحنه پردازان تمامیت خواه و قدرت طلب اصولگرا، این بار حتی انتخاب کنندگان را از معامله همیشگی "انتخاب بین بد و بدتر" نیز محروم کردند، و با حذف حداکثری از آنان که برای تغییر آمده بودند، و می توانستند دل و رای ها را بدین سمت تجمیع کنند، صحنه را چنان چیدند، که پیروز قطعی میدان، تنها کاندیدای مد نظر تمامیت خواهان اصولگرایان به نظر آید، اما سو استفاده گران از منصب پاسداری از قانون و اساس، افرادی را که جهت چینش دکور این رقابت نمایشی، در این دوره، از بین نمایندگان اصلاح طلب، اعتدال گرا، و از بین تحول خواهان برای این نمایش انتخاباتی، انتخاب کردند، خوشبختانه این توانایی را از خود نشان دادند که می توانند، حتی در یک چینش تیمی کاملا نابرابرِ دو به پنج هم، پیروز میدان مظلومیت، با تکیه بر توان، تخصص و شخصیت مستحکم، و اندیشه و منطق استوار خود، و از جمله میدان رقابت باشند.
دکتر عبدالناصر همتی در مصاف با تعداد زیاد رقبای اقتدار طلب اصولگرا، که تقسیم کار شده و از پیش برنامه ریزی کرده، در مناظرات و انتخابات به صورت پوششی حضور یافتند، نشان داد که، هم دردها را می فهمد، هم بر خود چنان مسلط است، که اسیر چینش ها و حملات نابرابری از این دست قرار نمی گردد، و مقهور نام های بی مایه، اما مملو از باد تبلیغ رانتی و دوپینگ های پروپاگاندای رسوای قدرت نمی شود، و اگر مردم ایران نیز پشت او را در این انتخابات پر کنند، می تواند در یک حرکت بزرگ، پیروز برنامه ریزی شده میدان را به شکست خورده آن، تبدیل نماید، و میدانی را که برای پیروزی فرد دیگری توسط صحنه آرایان، چیده اند را به صحنه شکست آنان مبدل سازد.
همتی یاران پوششی و اضافی وارد شده توسط ناداور میدان را، خوب شناخت، و در میدان تنگ رقابتی نابرابر که برای او ایجاد کردند، رقیب را در فرصتی بسیار کم، حتی در زمین بزرگی که برای او مهیا کردند، زمینگیر کرد، مقهور منطق و صلابت تخصصی خود نمود، او نشان داد این توانایی را دارد، که حق را در کمترین زمانی که در اختیار دارد، به نمایش در آورده، توان پوشالی حریف را به رخش کشیده، آنرا به دیگران به خوبی نشان دهد، دکتر عبدالناصر همتی توانست، در اوج کمبودهایی که در این رقابت نابرابر برایش تدارک دیده بودند، عرصه را بر کسانی که عرصه ایی بدین فراخی برای شان چیدند، تنگ کند، و پیروزی منطق و تخصص علمی را، بر شقوق دیگر تبلیغ و پروپاگاندای رسوای جناحی اقتدار طلبان و... را به خوبی نشان دهد.
حجم تبلیغات باور نکردنی آقای سید ابراهیم رییسی، در کل کشور، نشان می دهد، ثروت و امکانات بسیار فراوان، و خارج از تصوری، متصل به جیب های بسیار بسیار بزرگ، پشت انتخاب او به عنوان رییس دولت آینده قرار گرفته، اما همه این تبلیغات را عصای موسایی، به بزرگی رای یک ملت، می تواند برهم زده، و نقشه ها را نقش بر آب کرد.
ملت ایران می تواند، آنان را ناکام کند، قبل از این هم، بارها با حضوری حماسی، این مشت آهنین خود را به رقیب، نشان داده اند، ممکن است کار مردم ما با انتخاب امثال همتی ها به سامان نرسد، که نخواهد رسید، چرا که میدان و میداندار کشور سال هاست که دولت در سایه با امکانات بسیار زیاد مالی مملو از سلاح، رسانه و پول است، اما می توان، حداقل حریف تمامیت خواه را که کشور، انقلاب و مردم ایران را بدین سمت انحرافی برده است را، ناکام کرده، می توان زیر میزی را زد که برای پیروزی یک کاندیدای خاص چیده اند، این است که برغم تمام آنچه که همه ناظران آگاه از آن اطلاع داریم، اما به اندازه رای خود، می توان در امر چشاندن مزه شکست، به "صحنه آرایان" در این انتخابات مشارکت کرد،
در انتخابات مجلس فعلی هم که گرداگرد صندوق های رای را ترک کردیم، متاسفانه دیدیم که دریدگان بی حیای سیاسی، به روی خود نیاوردند، مجلس در شان ملت ایران که هیچ، حتی از حداقل های ناچیز هم بی نصیب شدیم، نتیجه قهر با این وسیله ی حداقلی تاثیرگذاری، ایرانیان را دچار ضرر بسیار مضاعف و جبران ناپذیر می کند، گرچه اصولگرایان تمامیت خواه، تمام پست های انتصابی را از آن خود کرده، و از امکانات آن حداکثر سو استفاده ممکن را می کنند، اما مردم ایران نیز به رغم نداشتن ابزارهای مناسب، با رای خود گاهی می توانند، زیر میزی را بزنند، که برای پیروزی اقتدارطلبان چیده اند، و با رای خود علیه تمامیت خواهان، قیام به اعتراض کرده، و با رای خود این صحنه چیده شده را، به صحنه شکست آنان تبدیل نمود، و آنان را به ناکامان این میدان تدارک دیده شده برای پیروزی، تبدیل کرد.
