چشم آقا! هرچه شما بفرمایید!
احمد زیدآبادی
در کوران انقلاب سال ۵۷، در حالی که ۱۳ سال داشتم، در مسجدی سخن از شکنجۀ هولناک سیدمحمود طالقانی توسط شکنجه‌گران ساواک در میان بود. گفته شد پیرمردِ سید اولاد پیامبر و مفسر قرآن را مورد هتک حرمت قرار داده و گوگوش را به سلولش برده‌اند تا به روی او ادرار کند! حتی از تعرض به دخترش اعظم خانم در مقابل چشمان پدر سخن به میان رفت. جماعت حاضر با شنیدن این سخنان مثل ابر بهاری اشک ریختند و آه و ناله و نفرین سر ‌دادند.
سال‌ها بعد، از هم‌بندیان طالقانی شنیدم که در زندان با کمال احترام با آن مرحوم برخورد می‌شده است. حتی شکنجه‌گرانی مانند حسینی در مقابل طالقانی دست به سینه می‌ایستاده‌اند و در پاسخ به هر نهیب او فقط می‌گفته‌اند: "چشم آقا! هر چه شما بفرمایید!" با این وضع تکلیف آنچه در بارۀ اعظم خانم هم می‌گفتند، کاملاً روشن است.
غرضم نه تبرئۀ پهلوی است و نه نفی شکنجه توسط ساواک. فقط خواستم در سالگرد وفات طالقانی، هم یادی از بزرگواری او کنم و هم بگویم که وقتی سیاست به میدان خصومت و انتقامجویی تبدیل می‌شود، دیگر با حقیقت که در حالت عادی نیز در اعماق پنهان است، باید وداع کرد.

۸ آبان ۵۷

آزادی آیت الله منتظری و آیت الله طالقانی از زندان

آیت الله منتظری:
... یک روز گفتند تیمسار مقدم شما را خواسته است، مرا سوار ماشین کردند و آوردند در مرکز ساواک - سلطنت آباد سابق - ساختمان خیلی بزرگی بود، مرا نشاند و خیلی احترام کرد و گفت: "من پنج سال است که در ساواک نبوده ام رفته بودم رکن دوم ارتش (سازمان اطلاعات و اطلاعات ارتش) و الان دو باره از من خواسته اند که برگردم ساواک، من خبر نداشتم که شما زندان هستید، بعد که فهمیدم شما در زندان هستید رفتم خدمت اعلیحضرت و گفتم فلانی و آیت الله طالقانی دو شخصیت بزرگوار هستند و صحیح نیست در زندان باشند، من اگر بودم نمی گذاشتم شما زندان باشید، وجود شما برای کشور لازم است و..."،

خلاصه بعد از این مقدمه چینی ها گفت که شما و آقای طالقانی را قرار است آزاد کنیم.

البته توجه دارید این در آن شرایط بود که علائم پیروزی انقلاب آشکار شده بود و شاه دست به عقب نشینی های پی در پی می‎زد و امثال مقدم هم از آینده خود بیمناک بودند که این حرفها رامی زدند، من همان روز یک چیزهایی را به عنوان نصیحت به او گفتم، اشاره به جریان هفده شهریور کردم و گفتم:
"این نوع برخوردها عکس العمل دارد و به ضرر شماست و از این کارها نتیجه نمی گیرید، این همه افراد را سالهای سال در زندان نگه داشتید چه نتیجه ای گرفتید!
" گفت: "متاسفانه این اشکالات هست من هم با نظرات شما موافقم، ولی در این مسائل من تصمیم گیرنده نیستم "؛

بعد مساله آقای لاهوتی را مطرح کردم که ما چند نفر روحانی با هم بودیم، همه افراد رفته اند و الان آقای لاهوتی تنها می‎ماند،
گفت: "مگر آقای لاهوتی هم زندان است ؟" به شکلی که گو یا مسائل را نمی داند ! گفتم: "بله ما دونفر با هم هستیم "، دستور داد پرونده لاهوتی را بیاورید، و او را هم آزاد کردند؛

و بالاخره مرا خیلی محترمانه سوار ماشین کردند و آوردند قم تحویل دادند و رفتند؛ آیت الله طالقانی راهم از زندان قصر آزاد کردند

خاطرات جلد اول صفحه ۳۹۸
@MostafaTajzadeh

درگذشت آیت‌الله طالقانی، خوش‌موقع یا بدموقع؟
روایتی عجیب از برکات یک مرگ!

آقای بهشتی وقتی خبر درگذشت طالقانی را شنید بسیار غمگین شد و به روایت بادامچیان چند دقیقه‌ای نتوانست سخن بگوید و بعد گفت: «عجب! عجب! خیلی بد شد! کارهایی به عهده‌ی ایشان بود که فعلا کس دیگری نمی‌تواند آن‌ها را برای انقلاب انجام دهد.» اما برخی نیز درگذشت آیت‌الله طالقانی را بسیار خوش موقع تفسیر می‌کردند.
مرحوم سيد منیرالدین حسینی از اعضای تاثیرگذار مجلس خبرگان قانون اساسی در کتاب خاطراتش با اشاره به درگذشت آیت‌الله طالقانی گفته است: «رحلت ایشان برای این کشور و قانون اساسی و نیز خود آن بزرگ‌مرد، برکاتی به همراه داشت.»
19 شهریور 58 آیت‌الله طالقانی درگذشت و 21 شهریور اصل 5 یکی از چالشي‌ترین اصل‌های قانون اساسی پیرامون ولایت فقیه در جلسه‌ي پانزدهم مجلس خبرگان قانون اساسی تصویب شد.
در خاطرات سيد منیرالدین حسینی که از اعضای فعال مجلس خبرگان قانون اساسی به‌ویژه در بحث‌های مربوط به ولایت فقیه بود به مخالفت‌های کسانی مانند حجتی کرمانی، بنی‌صدر و دیگران با اصل ولایت فقیه اشاره شده. به روايت او حجتی کرمانی خطاب به منیرالدین گفته است: «تو می‌خواهی استبداد سیاه را بار دیگر بر این کشور حاکم کنی.» در ادامه منیرالدین مي‌گويد: «از دیگر مخالفان صاحب‌نام می‌توان به مرحوم طالقانی اشاره کرد.» منیرالدین معتقد بود اگر آیت‌الله طالقانی تا تصویب قانون اساسی و در تمام بحث‌های آن؛ «در قید حیات بودند، شاید به سختی می‌شد کار را پیش برد.» او معتقد بود شیوه کار آیت‌الله طالقانی با سایر مخالفان متفاوت بود؛ «ایشان سعی می‌کرد هیجان‌هاي مجلس را وارد جامعه کند و به سطح توده‌ي مردم بکشاند.»
در ادامه به سخنانی از آیت‌الله طالقانی علیه مجلس خبرگان در آخرین خطبه نماز جمعه پیش از درگذشتش اشاره کرده است و نوشته که آیت‌الله طالقانی گفته: «حضرات در حال دوختن قبایی هستند که برازنده‌ی قد و قامت خودشان باشد.» البته این جمله در خطبه‌ی آخر آيت‌الله طالقانی نیست و احتمالا منيرالدين در جای دیگري این جمله را شنیده است.
آيت‌الله طالقاني روي فعاليت شورايي و حضور مردم در قدرت تاكيد داشت و در آخرين خطبه‌اش در ١٦ شهريور ٥٨ نيز روي همين موضوع دست گذاشت:
«صدها بار من گفتم که مسئله شورا از اساسی‌ترین مسئله[مسائل] اسلامی است، حتی به پیغمبرش با آن عظمت می‌گوید با این مردم مشورت کن، به این‌ها شخصیت بده، بدانند که مسئولیت دارند، متکی به شخص رهبر نباشند، ولی نه این‌که نکردند، می‌دانم که چرا نکردند، هنوز هم در مجلس خبرگان بحث می‌کنند، در این اصل اساسی قرآن، که به چه صورت پیاده بشود: باید، شاید، یا این‌که می‌توانند؟ نه، این اصل اسلامیه. یعنی همه مردم از خانه و زندگی و واحدها باید با هم مشورت کنند در کارشان... شاید بعضی از دوستان ما بگویند آقا شما چرا این مسائل را در میان توده مردم مطرح می‌کنید؟ بیائید در مجلس خبرگان! می‌گویم بین موکلین شما من مطرح می‌کنم، این‌ها هستند که ما را وکیل کردند... باید دردها، اندیشه‌ها، بدبختی‌ها، ناراحتی‌ها، عقب‌ماندگی‌های این مردم را جبران کنیم. با قوانین نجات‌بخش و حیات‌بخش اسلامی. امیدواریم که همه ما هشیار بشویم. فرد، فرد، مسئولیت قبول بکنیم و این مسائل عظیم اسلامی را پیاده بکنیم، خودرأیی و خودخواهی را کنار بگذاریم، گروه‌خواهی، فرصت‌طلبی و تحمیل عقیده یا خدای نخواسته استبداد زیر پرده‌ي دین را کنار بگذاریم و بیاییم با مردم، با دردمندها، با رنج‌کشیده‌ها، با محروم‌ها هم‌صدا بشویم.»
منیرالدین نگران بود كه طالقاني ساير بحث‌ها را نيز به ميان مردم بكشد و پس از اشاره به حمله‌ي طالقاني به مجلس خبرگان در آخرين خطبه او گفته است: «برداشت من این است که اگر رشته حیات ایشان نمی‌گسست، به احتمال بسیار زیاد، مردم را به صحنه می‌کشاند و آنان را علیه مصوبات خبرگان و اصول قانون اساسی می‌شوراند.»
- خاطرات سيد منيرالدين حسيني شيرازي توسط مركز اسناد انقلاب اسلامي منتشر شده است.
t.me/jafarshiralinia" target="_blank" rel="nofollow">https://t.me/jafarshiralinia

Telegram (http://t.me/jafarshiralinia)
نکته‌های تاریخی/شیرعلی‌نیا
دعوتيد به خواندن چند نكته تاريخي تازه
ارتباط با مدير كانال: @jafarshiraliniaa

دکتر داود فیرحی:
طالقانی معتقد بود شورا باید به همه شهروندان توسعه داد
استاد دانشگاه تهران تأکید کرد: مرحوم طالقانی افزوده‌ای داشت و آن نزدیک کردن شورا به دموکراسی بود. یعنی شورا را از حوزه خواص خارج می‌کرد و به همه شهروندان توسعه می‌داد.
حجت‌الاسلام و والمسلمین داود فیرحی در برنامه «به یاد پدر» که مناسبت بزرگداشت مقام آیت‌الله طالقانی در برگزار شد با بیان این‌که آیت‌الله طالقانی آن قدر مشهور هست که نیازی به معرفی کلیت آثار او نیست اما من در سالروز رحلت این بزرگوار بحثی را تحت عنوان جامعه ما و مسئله آیت‌الله طالقانی طرح می‌کنم، گفت: آیت‌الله طالقانی شخصیتی میانه در دین و سیاست و سنت و تجدد است. او از جمله متفکران بزرگ این حوزه است. یکی از آثار مهم او حاشیه‌ای است که بر اثر آیت‌الله نایینی زده و اثر دیگر او کتاب مهم پرتویی از قرآن است که در حصر نوشته شده است.
به گزارش ایلنا وی افزود : آن چه برای من مهم است پاسخ به این سؤال است که چرا طالقانی هم چنان قابل توجه است و چرا اهمیت دارد و باید هم اهمیت داشته باشد؟ شاید دلیل آن این است که مسئله طالقانی هنوز مسئله جامعه ماست یا برعکس مسئله جامعه ما هنوز مسئله آیت‌الله طالقانی است.
فیرحی تأکید کرد: کتاب مرحوم نایینی در سال ۱۲۸۶ نوشته شده و مقدمه آیت‌الله طالقانی مربوط به سال ۱۳۳۴ است . یعنی فاصله‌ای بیش از نیم قرن داشته‌اند. این کتاب اهمیتی دارد و نظر آیت‌الله طالقانی بسیار بسیار مهم است. مسئله این است؛ گفته می‌شود جامعه ما حدود ۱۱۰ سال در مرحله گذار توقف کرده است یعنی جامعه آن گذار مطلوب را تجربه نکرده است.
این استاد دانشگاه با بیان این‌که شاید مهم‌ترین مسئله جامعه ما یکی عقب‌ماندگی جامعه و یکی مسئله استعمار، دین، تجدد آزادی و دموکراسی است، گفت: همین مسائل هم در صدر مشروطه بود، هم بعد از کودتای پهلوی دوم.  مرحوم طالقانی به این مسائل فکر می‌کرد چون این مسائل هنوز هم هستند پس مسئله طالقانی مسئله ماست و مسئله ما، مسئله طالقانی. در مجموعه آثار طالقانی به نظر می‌رسد مسئله اصلی نواستبداد است. طالقانی با معضل استبداد روبه‌روست و فرق ندارد استبداد جامعه دینی داشته باشد یا سکولار. این مسئله اصلی او بوده است. از همین زاویه هم به مسائل ملی و هم به مسائل قومی هم به مسائل جهانی از زاویه دین نگاه می‌کرد. همه ما می‌دانیم مسئله ما با طالقانی یکی است اما آیا راه حل‌ها تغییری کرده یا همه داریم سعی می‌کنم از این گردونه خلاصی یابیم و آیا قهرمانی که ما را نجات دهد آمده؟ 
فیرحی افزود: مرحوم طالقانی وقتی صحبت می‌کند یک ام‌المسائل دارد و آن همین مسئله استبداد است. پیچیدگی جامعه ما عجیب است جریان‌های چپ مسائلی را مطرح کردند. شاید بهتر باشد همان‌طور که طالقانی به مشروطه برگشت تا از ایده نو مشروطه صحبت کند ما هم همین کار را کنیم.
این استاد دانشگاه تهران با بیان این‌که طالقانی در شبکه‌ای فکر می‌کرد که ضداستبداد بود، گفت: در این شبکه بزرگانی چون نایینی و خراسانی بودند. مرحوم طالقانی به استبداد به عنوان یک مفهوم و شبکه فکری و اجتماعی و یک واقعیت نگاه می‌کند.
فیرحی تأکید کرد: اساساً مرحوم طالقانی مثل بقیه متفکران نظریه استبداد در جهان اسلام معتقد است باید ماهیت استبداد را شناساند چیستی استبداد مهم است تا کیستی مستبد، کیستی مستبد اهمیت ندارد. اگر  استبداد باشد، مستبد هم هست. بزرگان ریشه آن را در جهل می‌دانستند و راه حل این مساله جریان آزاد اطلاعات بود.
فیرحی تأکید کرد: با بهترین مقابله با مستبد مقاومت صلح آمیز است؛ چون استبداد شبیه به تیغ است اگر شما شدید به آن برخورید بیشتر می برد. مرحوم طالقانی متوجه بود که با استبداد نباید با خشونت مواجه شد.
وی گفت : ما بارقه‌های فکر آیت‌الله طالقانی را در سه جا داریم؛ یکی در شرح تنبیه است در ادبیات  مرحوم نایینی. نایینی در این قسمت خط شکن است. متفکران شیعه شورا را در مقابل امامت قرار می‌دادند و به طور بنیادی نفی می کردند حتی می‌گفتند اولین شورا سقیفه بود. دومین نکته اینکه می‌گفتند شورا برای تقویت تصمیم حاکم است و الزام آور نیست مرحوم نایینی در هر دوی اینها خط شکنی کرد یکی اینکه شورا مثل نماز واجب است و ملتزم به نتیجه نباید بود. معنی آن این است که اگر در جنگ احد نتیجه شورا شکست در جنگ باشد باز هم درست است.
فیرحی دومین مسئله‌ای که آیت‌الله طالقانی توسعه داده را ایده نایینی در امر شورا خواند و گفت: نایینی گفت حتی امام معصوم هم در امر سیاسی ملزم به شورا است. این معنای شاور هم فی الامر است خدا به پیامبر می‌گوید پیامبر خدا الزما باید با مردم مشورت کنی و این در حوزه امر سیاسی است.  پیامبر ملزم به اطاعت از شورا بود. طالقانی این را از نایینی گرفت و در تفسیر شورا گفت اصلا شورا به این خاطر عقب مانده که اجرا نشده است و این حرف مهمی بود. او می‌گفت اگر کسی نماز نخواند حمد و
سوره‌اش هم اشتباه می‌شود. آنقدر باید مشورت کنیم تا مکانیزم آن درست شود.
وی تأکید کرد: مرحوم طالقانی افزوده‌ای داشت و آن نزدیک کردن شورا به دموکراسی بود. یعنی شورا را از حوزه خواص خارج می‌کرد و به همه شهروندان توسعه می‌داد.
 

شیرزن زمانه ما

Posted: 30 Oct 2019 09:33 PM PDT

شیرزن زمانه ما

انا لله وانا الیه راجعون
اعظم علایی طالقانی (۱۳۲۲-۱۳۹۸) یکی از شیرزنان روزگار ما بود. بیش از همه فرزندان مرحوم محمود طالقانی صفات پدرش را داشت، اهل قرآن، شوری، مبارزه با استبداد و مروج اسلام رحمانی بود. بنیانگذار و دبیرکل جامعه زنان انقلاب اسلامی، و صاحب امتیاز و مدیر مسئول هفته نامه پیام هاجر، و نیز از فعالان ملی مذهبی بود.
در دوره اول مجلس شورای اسلامی که آزادترین مجلس بعد از انقلاب بوده است، اعظم طالقانی یکی از نمایندگان فراکسیون اقلیت مجلس بود، در کنار امثال مهدی بازرگان، یدالله سحابی، عزت الله سحابی، کاظم سامی و … حزب اللهی ها در مذمت آنها عنوان «لیبرال» را به کار می بردند! بدا به حال جامعه ای که آزادی خواهی دشنام محسوب شود. به خاطر همین آزادی خواهی در کلیه ادوار بعدی او در انتخابات مجلس از سوی شورای نگهبان رد صلاحیت شد.
اعظم طالقانی یکی از مؤثرترین مدافعان حقوق زنان در ایران معاصر محسوب می شود. از موضعی اسلامی پیگیر استیفای حقوق زنان و عدالت مساواتی بود. نخستین زن نامزد ریاست جمهوری در ایران بود که نه یک بار بلکه چندین بار رسما در انتخابات ریاست جمهوری ثبت نام کرد تا اثبات کند که مراد از «رجال مذهبی و سیاسی» در اصل یکصد و پانزدهم قانون اساسی مردان نیست و زنان هم همانند مردان صلاحیت تصدی این سمت را دارند. شورای نگهبان که از ابتدا از تفکری بسته، ارتجاعی و قشری رنج می برده همواره او را به جرم زن بودن رد صلاحیت کرد.
پدرش مرحوم محمود طالقانی که چهلمین سالگردش را گرامی می داریم زود از میان ما رفت. مرگ او مصادف شد با سیطره قرائتی دیگر از اسلام که امروز با عنوان اسلام حکومتی از آن یاد می شود، اسلامی که با اسلام رحمانی و مشی مدارای طالقانی در تعارض مستقیم است. دفاعیاتم در دادگاه غیرقانونی ویژه روحانیت که به همت همسرم با عنوان «بهای آزادی» در سال ۱۳۷۸ زمانی که در زندان اوین بودم منتشر شد این عبارت را در مقدمه خود دارد: «تقدیم به روان پاک و مطهر ابوذر زمان و مالک اشتر دوران حضرت آیت الله سید محمود طالقانی قدس سره»
بعد از زندان متوجه شدم اعظم طالقانی چگونه از تجاوز استبداد دینی به حقوق قانونی این منتقد جانانه دفاع کرده است. سه روز بعد از بازداشت، هفته نام پیام هاجر این بازداشت را نقض قانون اساسی دانسته بود. (۱۱ سفند ۱۳۷۷) در نخستین شماره سال ۱۳۸۷ در مطلبی با عنوان «پرستوها کی به لانه برمی گردند؟» نامه دخترم دانش آموز کلاس اول ابتدائی به رئیس جمهور محمد خاتمی و پاسخ رئیس جمهور را درج کرده بود. (هفته نامه پیام هاجر، ۱۷ فروردین ۱۳۷۸)
از همسر و فرزندانم شنیدم که در دوران زندان، خانم طالقانی مکررا به منزل ما سرزده و در حق زن و فرزندانم مادری کرده است. همه آنها اعظم خانم را دوست می داشتند و از باب بوی گل را از که جوئیم از گلاب از طریق او از مکتب طالقانی که مکتب اسلام صفا و مهربانی و آزادی است درس می آموختند. اعظم طالقانی و هفته نامه اش پیام هاجر یکی از مدافعان استاد منتظری خصوصا در زمان حصر غیرقانونی ایشان بود. همچنان که در جنبش سبز مردم ایران هم فعال بود و همواره از حقوق محصوران سرفراز دفاع می کرد.
بعد از رهایی از زندان ارتباط خانوادگی با خانم طالقانی افزایش یافت. خانه‌های ما نسبتا نزدیک بود. بارها ایشان برای مشورت به منزل ما می آمد. و ما در بسیاری اعیاد دینی و ملی به منزل ایشان می رفتیم. به یاد دارم در ویرایش جدید تفسیر پر ارج «پرتوی از قرآن» مرا به شورایی که در این باره در نظر گرفته بود دعوت کرد.
چندین بار به دعوت ایشان در دفتر جامعه زنان انقلاب اسلامی سخن گفتم. پرسش و پاسخ دینی (سه جلسه ۲۴ تا ۲۶ دی ۱۳۷۹)، مسئله زن در جامعه إسلامي (۲۰ شهریور ۱۳۸۰)، زندگي مؤمنانه، شب ۲۱رمضان (۱۵ آذر ۱۳۸۰)، انتخابات مجلس خبرگان منصوب (۲۴ آبان ۱۳۸۵). در سالهایی که برای برگزاری مراسم سالگرد مرحوم طالقانی مانعی نبود به دعوت آن مرحومه یکی از سخنرانان مراسم حسینیه ارشاد بودم با عناوین نقش مردم در حاكميت از ديدگاه آيت الله طالقانی (۱۱ شهریور ۱۳۷۹) و طالقانی، عدالت علوی و ستيز با استبداد (۱۸ شهریور ۱۳۸۲).
در درگذشت نوه اش دانشجوی ناکام فاطمه قاسمی شریف فرزند عباس، به دعوت ایشان نماز میت را در مسجد حسینیه ارشاد به جا آوردم (۲۳ شهریور ۱۳۸۶). در غربت غربیه نیز این ارتباط گسسته نشد. خانم طالقانی همچون مادری مهربان و دلسوز به دو فرزندم در تهران سر می زد و آنها هم مشکلات خود را با ایشان در میان می گذاشتند. آخرین تماسهای من با ایشان در مورد تحقیقم درباره «لایحه قصاص و ارتداد جبهه ملی» بود. به دنبال مطالب هفته نامه پیام هاجر و مواضع انتقادی خود ایشان در این باره بودم. که راهنمایی کرد و در تحقیق درج شد، و بعد تسلیت درگذشت همسر ایشان مرحوم دکتر مرتضی اقتصاد در مهر ۱۳۹۶.
اکنون اعظم طالقانی به جوار رحمت الهی رفته است، روسفید و سبکبار، با کارنامه ای موفق در خدمت به خدا و خلق خدا. از او جز خیر به خاطر نداریم. آنها که او را مکررا در انتخابات مجلس به اتهام آزادگی و در انتخابات ریاست جمهوری به اتهام مشخص زن بودن رد صلاحیت کردند و هفته نامه اش را بر خلاف قانون توقیف کردند در چشم این ملت جایی ندارند. مردم از آنها با عناوین کارگزاران اسلام اجباری، اسلام طالبانی، یا اسلام داعشی یاد می کنند. اما از طالقانی و پدرش و مرامشان که اسلام رحمانی است همواره با احترام یاد می شود.
درگشت بانوی مکرمه سرکار خانم اعظم طالقانی را به همه بازماندگان بیت رفیع طالقانی خواهران، برادران، فرزندان، نوادگان، و دیگر بستگان، و نیز همه علاقه مندان ایشان و فعالان ملی مذهبی تسلیت عرض می کنم. برای آن تازه از دنیا رفته رحمت، مغفرت و رضوان و برای همه بازماندگان صبر و اجر مسئلت دارم.
۹ آبان ۱۳۹۸

پیام تسلیت خانواده شهید دکتر بهشتی به مناسبت درگذشت اعظم طالقانی

انا للله و انا الیه راجعون

خبر درگذشت مرحومه مغفوره، سرکار خانم اعظم طالقانی، تألم و تأثر همه کسانی که او و خاندان معزز آیت الله طالقانی را از دور و نزدیک می شناختند برانگیخت. بانویی که پیش و پس از انقلاب اسلامی لحظه‌ای از کوشش برای اعتلای زیست مسلمانی باز نماند و صبورانه، بی‌مهری‌ها را از همه سو به جان خرید. نام اعظم طالقانی با سیاست‌ورزی جامعه محور، آزادگی، مدارا و رسیدگی به محرومان و نیازمندان و تلاش برای توانمندسازی آنان و حضور پررنگ زنان در عرصه اجتماع عجین شده و نامیراست. درگذشت آن بانوی گرانقدر را به خانواده محترم ایشان و همه بازماندگان تسلیت عرض می کنیم و از خدای مهربان برای روح بلندش آرامش و برای بازماندگان شکیبایی خواهانیم.

خانواده شهید آیت الله دکتر بهشتی

درگذشت اندوهبار بانوی با فضیلت ودانشمندی مجاهد وخستگی ناپذیر مرحومه سرکار خانم اعظم طالقانی را به خانواده گرانقدر مجاهد نستوه مرحوم آیت الله طالقانی ودوستان و همراهانش تسلیت می گوییم .خانم اعظم طالقانی که پرورش یافته مکتب پدر بزرگوارش آیت الله طالقانی که مکتب قرآن بود ،دوران جوانی را در راه مبارزه با رژیم شاهنشاهی در زندانهای شاه سپری کرد .پس از پیروزی انقلاب جامعه زنان انقلاب اسلامی را بنا نهاد و دبیر کل آن شد و‌در دوره اول مجلس به نمایندگی مردم تهران به مجلس شورا راه یافت .با وجود نا مهربانیهایی که از ناحیه برخی صورت گرفت ،او همواره در راه اعتلای اسلام و ایران در تکاپو بود .با جسم بیماری که داشت حظور خود در جلسات و یا تشکیل جلسات یک لحظه دریغ نمی کرد .خانمی که ،به تنها یی ، رسالت سنگین چندین مرد را بر دوش داشت .مجله ماندگار پیام هاجر و پیام ابراهیم از کارهای پردوام فرهنگی او بشماراست . بی شک خانم طالقانی در اراده و تلاش و از آن مهمتر خلوص در کار ، کم نظیر بود .ایران اسلامی یکی از عناصر ارزنده و اصلاح جوی خود را از دست داد .درگذشت ایشان ثلمه ای بر ملت ایران بویژه جریان اطلاحات وارد گشت .امید واریم خداوند او را در جوار رحمتش جای دهد .وراهش به دست زنان پرتلاش مسلمان ادامه یابد.
فاضل میبدی