شکست بُغضی در گلو، صورت اشک آلود شد خونِدل شیرازه از هم می‌دَرد، زین دردها شب چه طولانی‌ست و دریا را نباشد ساحلی، ساحل از چشمم بیرون شد، دریغ از ساحلی فلسطینیان این روزها هزینه حماقت و کوته نظری (شاید هم خیانت) طراحان عملیات «توفان الاقصی» [1]، جنایت پیشه‌گی، سفاکی، بیرحمی و... صهیونیسم بین الملل، و پایان انسانیت، اخلاق و...، در جهان آدمیت را می‌پردازند. از هفت اکتبر 2023 که جنایتِ حمامِ خونِ کشتاری بزرگ از بنی اسراییل، دامنِ بنی اسماعیل را آلود، فرزندان یعقوب بیش از 50 حمامِ خون، چون آن را، در… ادامه مطلب

باد نسبتا سردی که از آب‌های دریا بر می‌خیزد، در مسیر سفر خود در ژرفای ساحل، از میان برگ صنوبرهای محوطه هتل می‌چرخد، تا زیبایی رقص برگ‌هایش را به دیدگان مسافران شمال کشیده، لذت حضور در کرانه‌های دریای قزوین (Caspian Sea) را دو چندان کند، و دمای دلپذیری را در این گرمای زودرس، به مسافران منطقه گردشگری ساحل «فرج آباد» هدیه دهد. اینجا چالوس است، جایی که فریدون توللی (۱۲۹۸ شیراز - ۱۳۶۴ تهران) شاعر و نویسنده شیرازی که در دهه 1330 خورشیدی پیرامونش نوشت : «... و چالوس بر وزن سالوس، خُرَم‌شهری است بر… ادامه مطلب

اصلاحات و اصلاح طلبی تنها به سیستم حاکمیتی جمهوری اسلامی و بعد از انقلاب 57 محدود نمی‌شود، حرکت اصلاحات پیش از این، ریشه ایی قدرتمند در دوره پهلوی دارد، که در آن دوره نیز با شدت تمام دنبال شد، و آخرین شاه سلسله پهلوی، مخالفان و موانع حرکت اصلاحی خود را در صف نخست، گروه‌های چپ وابسته به جبهه شرق و کمونیسم، و بعد از آن روحانیت و گروه‌های اسلامگرا در ایران می‌دانست که مانع اصلاح اجتماعی و مدرنیزاسیون فرهنگی، صنعتی و سیاسی کشور بودند، و از آن دو بعنوان ارتجاع سرخ و ارتجاع سیاه یاد می‌کرد. اصلاحات و… ادامه مطلب

 بر تیره و تبارم شاد، سربلند، بالنده و سرفرازم، همچنانکه از مهر، درست‌کرداری و نیک اندیشی پدر و مادرم، و مادر بزرگ‌هایم، در فرصت زندگی زیبایی که با آنان داشتم، برخوردار شدم، و از این روست که اگر هزار بار خداوند فرصت انتخاب زادورانی را در این دنیا به من ببخشد، تا برای زایشی دگرگونه انتخاب، و توانِ تصمیم داشته باشم، هرگز هوس زاده شدن از پدر و یا مادری غیر از آنانکه، ژن‌های مملو از خیر و خوبی‌شان را حمل می‌کنم، نکرده و نخواهم کرد، این یک احساس عمومی در بین بیشتر آدم‌هاست، و من نیز در آن، با آنان… ادامه مطلب

چشم‌هایِ به آسمان مانده، حتی به نم بارانی اندک نیز، مستِ خوشی‌های بسیار شده، و مدهوش از طرب، خود را گُم می‌کنند! زخم‌های خشک شده بر تنِ زخمی، که با هر کِش و قُوسِ روزگار تَرَک‌ها برداشته، باز، دردناک و خون‌آلوده می‌شوند، از نَمِ نگاه آسمان تر شده، هوسِ التیام می‌کنند! حتی قطره‌ها نیز احساسِ سیراب شدن را بر لبانِ خشک زنده کرده، فیل زمینیان از یادِ ترسالی‌ها، آواز ترنم ریزشِ آب سر می‌دهند، یاد لطافت باران می‌کنند، خود را غرق در آب می‌بینند! انگار نه انگار که سال‌هاست که به نَمی، چشم به راه… ادامه مطلب