تا به کی در مرصاد خود به کمین شان خواهی نشست، یا قاصم الجبارین
خداوندگارا! خداوندگاریت را در زمین به کسانی واگذار کردی که از ظلم شان فریاد هزاران از خلقت به آسمان رفیع بلند است و بندگانت از ظلم شان دادخواهی جز ناله و فریاد نمی یابند، و تو همچنان نظاره گر خزعبلات آنانی که به نام و مرام تو چنین می کنند، و تو انگار نمی خواهی که دستی بر رسوایی اشان از آستین بر فرازی. خدایا تا به کی در مرصاد خود به کمین شان خواهی نشست، یا قاصم الجبارین.
+ نوشته شده در شنبه یازدهم اردیبهشت ۱۳۹۵ ساعت 17:1توسط سید مصطفی مصطفوی | 2 نظر شماره پست: 948
- توضیحات
- زیر مجموعه: مطالب نویسنده
- دسته: سخنی با نگارین حق مطلق
- تاریخ ایجاد در 23 خرداد 1395
- بازدید: 4015
