سخنانی از سر جهل و تجاهل با ایزد توانا

خداوندگارا، صاحبا، ای ایزد من، چرااااااا؟! ما را در چالشی پایان ناپذیر قرار دادی، از چه ما را قرن هاست که در بین گرگ های انسان نما به تنهایی و بی راهبر رها کردی، انگار، که چه عرض کنم، البته که ناف بشر را با رنج بریدی تا بکشد و تمامی نداشته باشد، حتی رنج و درد را همراه گُلی قرار دادی که اگر خواستیم از سر عشق و یا سرخوشی آنرا ببوییم، تیغش دستمان را مجروح نماید، هر لذتی را با رنج و درد مخلوط کردی، سپس در اختیار مان قرار دادی، نان مان را در خون تِلیت کردیم و خوردیم و آب مان آلوده به زهر کشنده بود و نوشیدیم و این حکایت همچنان باقی است و پایانی هم بر آن متصور نیست.

چرا مبارزه برای زندگی پایانی ندارد؟ مبارزه ایی که از لحظه تولد آغاز و حتی در لحظات جان کندن هم تمامی ندارد و پایانش تنها با مرگ رقم می خورد؛ پدران مان را در شرایطی آفریدی که قرن ها با طبیعت بجنگند تا بر آن غلبه کرده و رامش کنند، در حالی که آنقدر تازیانه های طبیعت بر تن رنجورشان موثر و مداوم بود که از طبیعت خدا ساختند و به پرستش آن مشغول شدند، تا بلکه از ما کشتار نکند و از درد و رنجش نسبت به ما بکاهد و هزاره ها بر ما گذشت و میلیون ها از نسل بشر تباه شدند تا بفهمیم که طبیعت خدا نیست و خود خالقی دیگر دارد و باید بر این طبیعت با علم و تفکر غلبه کرد و نه با عبادت و پرستش آن.

در همان زمان گرگ های انسان نما را بر انسان ناآگاه استیلا بود و غارت شان کردند و از آنان کشتند و به اسارت بردند و داستان همچنان باقی بود و هست. اکنون که طبیعت را تا حدودی رام و مقهور خود کرده ایم باز خود ما را به جان هم انداختی تا از هم غارت کنیم، بکشیم، ظلم کنیم، به اسارت بریم و وحشی گری را به اوج رسانیم و...

شاید بگویی این نقص از شماست و من شما را با پتانسیل مثبت آفریدم و ابزار خوب بودن به شما دادم و... و شما ره به انحراف زدید و این امتحانی است سخت از شما تا سره از ناسره جدا شود و غربال شوید و...؟!! ولی خداوندگارا و ای صاحب من، تو می دانستی با این کاردستی که رقم زدی و حتی به خود برای چنین خلقی "احسن الخالقین" گفتی، چه دنیایی رقم خواهد خورد و نسل ها و در پی هم نابود خواهند شد تا از مرحله ایی به مرحله ایی دیگر تغییر یابند، آیا نمی شد که این نباشد؟!!

امروز که در اوج رشد و در بالاترین درجه فهم بشر قرار داریم، همچون گذشته باز میدان داری جنایت، ظلم، غارت، کشتار و... در منطقه ما در دست کسانی است که بیشترین سخن را از تو می گویند و مدعی جانشینی تو بر زمینند، و باز تو در جای خود نشسته ایی و تجدید نظری و یا اقدامی نمی کنی، اگرچه آمدن و رفتن نسلی از ما برای تو از چشم بر هم زدنی هم کمتر باشد، ولی برای ما یک عمر است، طولانی و با ارزش که همه ی فرصت ماست، پس خداوندگارا اگرچه تغییر را منوط به تغییر ما کرده ایی (1) ولی اگر ما برای نسل ها به این نقطه نرسیدیم باز هم تو خواهی نشست و نظاره گر حال پریشان ما خواهی بود و....؟!!

این است رسم خداوندگاری تو؟!!

بگذریم از این سخنان بی پایه و اساس؛ اما ای صاحب من این ها سخنی از روی جهل و تجاهل بود و تنها خواستم شکایتی به دامنت از خود آورم و به شرح آنچه خود بر سر خود آورده ام، بپردازم که تو مُبرّا از هر گونه ظلم و بی تدبیری هستی، پس عفو نما و ببخش ما را به این سخنان که تو بخشنده و مهربانی، این دردهای ماست اگرچه خود را در آن مقصر می بینم که پس از قرن ها هنوز به این نقطه که تو به ما نشان دادی نرسیده ایم، که این ماییم که باید وضع خود را تغییر دهیم و چشم در راه بودن برای رسیدن قهرمانی و یا دستی از آسمان که به تغییر ندا سر دهد بیهوده است، و این دست و ندای درونی ماست که باید به تغییرمان اقدام نماید و تو ما را در این صحنه امتحان به خود واگذار کرده ایی و تنها نظاره گر و ثبت کننده این شرایطی تا صحنه حساب و کتاب فرا رسد.

1- آیه 11 سوره رعد است که می فرماید «ان الله لا یغیر ما بقوم حتی یغیروا بانفسهم»، (خدا وضع و حال هیچ قومی را عوض نخواهد کرد مگر آنکه انسان ها به خودشان وضع و حال خودشان را تغییر دهند.)

+ نوشته شده در سه شنبه بیست و چهارم فروردین ۱۳۹۵ ساعت 9:57 شماره پست: 937 توسط سید مصطفی مصطفوی |