این روزها تو و محبت و مهربانی های تو را از قبل بهتر حس می کنم

خدایا این روزها محبت و مهربانی و توجه تو را از قبل بهتر حس می کنم آنقدر لطف تو نزدیک است که انگار زیر سلول های لامسه انگشت خود آن را دارم. دیگر برایم آنقدر دور نیست که تنها در ذهن خود تصورش را کنم. محبت پشت محبت. توجه در پی توجه. مرا این روزها به رگبار محبت بسته ای روز و شب. ساعت به ساعت می بینم و حس می کنم که تحت توجه قرار دارم انگار کاملا فهمیده ای که به تو نیاز دارم. انگار از عمق فاجعه ای که گذشت خبر داری. ولی ای خدای من از تو به جز لطف و خیر سراغ ندارم. خدایا شکایتی نیز از تو ندارم. داری زیادی شرمنده ام می کنی. خدایا ممنون از همه نعمت هایت دست و توجه تو را در لحظه لحظه هایم در تمامی وقایع این روزها با تمام وجود خود حس می کنم. انتظار این همه بنده نوازی را نداشتم زیرا می ترسم نتوانم جبران کنم. می ترسم نتوانم شکر گزارش باشم. خدایا شاهدی که شکرگزارتم. به تمام داده ها و نداده هایت که همه از سر مصلحت است. خدایا یقین دارم که نه به بندگانت بخل داری و نه خساست و نه حسادت. خداوندا از هر رجس و پلیدی منزهی. ایمان دارم و یقین. خدایا با همه وجود دوستت دارم. یکانه فریاد رسی در وقت نیاز. یگانه تکیه گاهی در هنگامه ها. یگانه دهنده ای در وقت کمبودها. خدایا یگانه ی منی. بی تو هیچم و بی پناه. خدایا تنهاییم را در هنگامه ی سخت پر کردی. خدایا موهای کاکل مرا و اهل بیت خانه ام را در دستان مهربانت بگیر و بکش به سمتی که خود خیر و صلاح ما می دانی. خدایا عاجزم از تشخیص خیر و شر خود پس خود بر من و کسانی که چشم امید به من دارند کفایت باش همان گونه که تا بحال کفایت کردی. خدایا بندگانت آن می کنند که می خواهند ولی تو تقدیر می کنی که آنچه مقدر کرده ای.

خدایا نمی دانم در مواجهه با اقدامات ناشایست بندگانی که آفریدی چه احساسی به تو دست می دهد.

 خدایا ضربه ابن ملجم مرادی برای دریافت کننده آن (ع) سعادت و رستگاری بود و برای زننده آن آتش و شقاوت ابدی این رسم توست که یک ضربه برای یکی (ع) بهشت و قرب به همراه آورد و برای بنده ای دیگر نفرین و خشم ابدی و آتش دوزخ. پس خدایا این را برای ما هم سعادت دنیا و آخرت قرار ده و برای زنندگان این ضربات هم هر چه خود به عدلت آنها را لایق و متناسب دانستی ما راضی خواهیم بود به رضای تو . یا ارحم الراحمین و یا احکم الحاکمین.

+ نوشته شده در یکشنبه هجدهم تیر ۱۳۹۱ ساعت 23:23 شماره پست: 177

You have no rights to post comments

دیدگاه

چون شر پدید آمد و بر دست و پای بشر بند زد، و او را به غارت و زندان ظالمانه خود برد، اندیشه نیز بعنوان راهور راه آزادگی، آفریده شد، تا فارغ از تمام بندها، در بالاترین قله های ممکن آسمانیِ آگاهی و معرفت سیر کند، و ره توشه ایی از مهر و انسانیت را فرود آورد. انسان هایی بدین نور دست یافتند، که از ذهن خود زنجیر برداشتند، تا بدون لکنت، و یا کندن از زمین، و مردن، بدین فضای روشنی والا دست یافته، و ره توشه آورند.