حضرت آیت الله : "ما برای کسی دعوت نفرستادیم؟!!!"

حضرت آیت الله! که عدد تالیفات شما در مباحث دین و شیعه بسیار است و آگاهی شما از دین و آیین از ما بیشتر، از شما بعید است که این مطلب را ندانی؟!! به خدا اینجا مسجد است، یعنی محلی برای سجود و رکوعِ مومنینِ در برابر خداوند یکتا، و به شما،من و هیچ فرد دیگری تعلق ندارد که برای مردم جهت حضور در آن کارت دعوت بفرستیم یا نفرستیم، که اینان به دعوت من و شما در اینجا حاضر نشده اند (که اگر شده باشند وقت خود را تلف می کنند) و صرفا به فرمان خداوند و رسول رحمتش (ص) که اینجا را برای عبادت توصیه کردند، در آن حضور می یابیم. پس باید توجه داشته باشید که حاضرین چه کسانیند و از چه جایگاهی با آنان سخن می گویید و چه نقشی در این مکان دارید.

ما شیعیان شب های (19، 21، 23 ماه رمضان) قدر را به رسم رایج برای مراسمِ احیا (بیداری عبادی مخصوص این شب) در مساجد و دیگر اماکن مقدس حاضر می شویم و بعد از قرائت مناجات "جوشن کبیر" و...، مراسم به اوج خود می رسد و بزرگی به نمایندگی از جمع حاضر، مراسم "قرآن بسرگیری" را رهبری می کند و بعد از ارایه یک سخنرانی با مضامینی که در جهت آمادگی برای اذکار پایانی است، حاضرین را برای دعاهایی که طی آن خداوند را به خودش، قرآنش، پیامبرش (ص)، و معصومین (ع) قسم می دهیم، مهیا می کند تا در نهایت خواسته های خود را در آخر بیان کنیم و... به همین مناسبت هم در شب نوزدهم ماه رمضان در مسجد محله فرشته حاضر شدیم، هنگامه ی سحر بود که آیت اللهِ عزیز و امام این مسجد که تالیفات او درباره دین و... قفسه های کتاب مسجد را فرا گرفته است، بر منبر موعظه قرار گرفت و در همان آغاز حاضرین را توصیه به خواندن نوافل قبل از نماز های واجب کرد، و در ضمن سخن در این باب، از فردی نمازگزار سخن بمیان آورد که به ایشان مراجعه داشته و به خواندن نوافل و... در حواشی نمازهای واجب معترض بوده که "حاج آقا ما آنقدر وقت نداریم که در مسجد صرف کنیم و به واسطه حواشی نمازهای واجب معطل شویم" و پیشنهاد داشت که برای صرفه جویی در وقت ابتدا نمازهای واجب اقامه شود تا به واجب خود برسند و سریعا مردم مرخص شوند تا به کارشان برسند، در غیر این صورت نمی توانند در نمازهای جماعت حاضر شوند؛ که حضرت آیت الله به این فرد پاسخ لازم مبنی بر لزوم نوافل داده بودند و در خصوص تهدید عدم حضور در نماز جماعت هم گفته بودند که برای حاضر شدن در مسجد و نماز "ما برای کسی دعوت نفرستادیم." این مولف کتب دینی گفتند که به موذن و... توصیه کرده اند که طوری ادعیه و اذان و اِقامه را طول دهند که مردم وقت کافی برای خواندن نوافل هر نماز را داشته باشند.

گذشته از این که آیا خواندن نوافل و حواشی اهمیت دارد و یا اولویت به اقامه نمازهای واجب به جماعت و در زمان مقرر است، باید توجه داشت که مسجد خانه خداست و قرار است پناهگاه مومنین و حتی بندگان خدا باشد، گاه مشاهده می شود که برخی (از امامان مساجد، هیات امنا، خدمت گذاران و...) آن را مُلک خود تلقی کرده و انتظار دارند کسانی در آن حاضر شوند که لابد از سوی آنان دعوت شده اند؛ و اینجاست که انسان به یاد گفته فردریک نیچه (فیلسوف آلمانی از مذهب رهیده) می افتد (گرچه منظور او مومنین مسیحی و یا یهودی بوده) که : "برخی هستند که به یک مشت پرهیزگاری خود مغرورند و با اتکا به آن نسبت به همه چیز دست درازی و بی حرمتی می کنند بطوری که جهان غرق در ظلم و جور آنهاست (چنین گفت زرتشت، ص117)." پس بیاییم به خود آییم و اگر دست اندرکار مُلک خدا شدیم بندگانش را از آنجا فراری ندهیم.

 

+ نوشته شده در پنجشنبه هجدهم تیر ۱۳۹۴ ساعت 2:5 AM توسط سید مصطفی مصطفوی  | نظرات

You have no rights to post comments

دیدگاه

چون شر پدید آمد و بر دست و پای بشر بند زد، و او را به غارت و زندان ظالمانه خود برد، اندیشه نیز بعنوان راهور راه آزادگی، آفریده شد، تا فارغ از تمام بندها، در بالاترین قله های ممکن آسمانیِ آگاهی و معرفت سیر کند، و ره توشه ایی از مهر و انسانیت را فرود آورد. انسان هایی بدین نور دست یافتند، که از ذهن خود زنجیر برداشتند، تا بدون لکنت، و یا کندن از زمین، و مردن، بدین فضای روشنی والا دست یافته، و ره توشه آورند.