آه ای قافیه باخته ها!
غم قافیه های باخته را مخورید،
چرا که قافیه ها سر انجام باختنی است
و همه، روزی قافیه را خواهند باخت
قافیه ها را باید باخت تا عبور کرد
و از قافیه های بسته و اسارت بار گریخت و خلاص شد
با این قافیه های موجود، زندگی باز خواهد ایستاد،
زندگی روزی بی قافیه خواهد شد
و تا نشود، زندگی زندگی نخواهد شد
این قافیه های یکنواخت و خسته کننده اگر نشکند
در این قافیه خواهیم ماند و خواهیم سوخت و خواهیم پوسید
این قافیه ها اگر نشکست هم، تو خود آنرا بکشن
باید شکست و گریخت،
از این قافیه های تنگ و تاریک
زندان قافیه های تنگ را گریختنی است
ورنه باید ماند و نظاره گر نابودی خود شد
بشکنید ای بندهای قافیه ایی
بشکنید ای حصارهای زیبانمای قافیه ایی
بشکنید ای زندان های بی منتهای نظم اسارت بار
بشکنید تا آزاد شوید، ورنه در تنگی اش خفه خواهید شد.
و ای قافیه های باخته شده!
شاید خلاص، و زین پس دیگر در پس شما به اسارت نباشم
شاید!
