روزگاری در ایران نرخ‌ها به قدری ثبات داشت که اقلام با قیمت‌هاشان نامگذاری می‌شدند.
مثلٱ به کاغذ‌های خط دار بزرگ می‌گفتند «کاغذ دهشاهی» و یا به آدامس خروس نشان هم «آدامس دهشاهی» می‌گفتند و یا کلوچه لاهیجان «کلوچه پنج زاری» نامیده می‌شد حتی آدمهای بی‌ارزش نیز با نرخ معروف خودشان «دوزاری» شناخته می‌شدند.