آه ای بودای بزرگ برخیز و ببین که سلاح تو هم بی اثر شده است
زمانی که تو از عدم خشونت گفتی و سردمدار خشونتی همچون امپراطور بزرگ آشوکای جرار و خون ریز و تمامیت خواه را به عنصری آرام و بی خشونت تبدیل کردی، بسیار به تو امیدوار شدم، ولی انگار امروز حتی سلاح قدرتمندی که آشوکای جنگاور را متحول کرد، کارایی خود را از دست داده است و همانطور که می بینی امروز جهان ما را خشونت و خشونت طلبان عرصه ی میدان داری خود کرده اند. شیاطین چنان بر نیروهای اهورایی غلبه کرده و قدرت گرفته اند که وصف آن دشوار است. سابقه داران عرصه خشونت و خشم که هیچ، یاران آرام تو هم سر در خرقه خشونت نهاده اند. نیم نگاهی به میانمار نشانت خواهد داد که عرصه داران خشونت در این نقطه را یاران تو تشکیل می دهند. در اینجا سلاح آهیمسای تو کاملا بی اثر شده و مریدانت روی هر خشونت و خشونت طلبی را سفید کرده و می کنند.
+ نوشته شده توسط سید مصطفی مصطفوی در 9:7 AM | چهارشنبه چهاردهم اسفند 1392
- توضیحات
- زیر مجموعه: مطالب نویسنده
- دسته: درس های دیار سند و هند
- تاریخ ایجاد در 20 خرداد 1395
- بازدید: 4965
دیدگاهها
آبراهام لینکلن: "کسانی که مخالف آزادی دیگرانند، خود لیاقت آزادی را ندارند". خانم سوچی این حق را برای اقلیت روهینگیا قائل نشد و عاقبت اعتبار جهانی و آزادیاش را توامان از دست داد. درس تاریخ
اذعان میکنم که یک زمانی این بانوی برنده جایزه صلح نوبل را خیلی دوست داشتم تا آنجا که دو کتابی را که انتشارات پنگوئن درباره اش چاپ کرده بود ترجمه کردم.خانم آنگ سان سوچی تا قبل از رسیدن به قدرت آزادیخواه و طرفدار حقوق بشر، بود که حمایت جهانی را پشت سرش داشت.اما موقعی که به قدرت رسید همه آن ارزش های انسانی ای را که برایشان جنگیده بود فراموش کرد.حمایتش از نسل کشی مسلمانان میانمار واقعا نومیدکننده بود.خلاصه کار به آنجا کشید که کمیته نوبل جایزه خود را بعد از حدود بیست سال که از اهدای آن می گذشت از خانم آنگ پس گرفت.متاسفانه قدرت فاسدکننده است.
به قول آدم اندیشمندی،هر کس جرعه ای از جام قدرت نوشید مسموم شد.حالا که خانم آنگ سان سوچی در زندان است ،تکلیف ما با او چیست؟آیا باید از او حمایت کنیم یا اجازه دهیم کارما کار خودش را بکند؟
✍️بیژن اشتری/ مترجم
@sahandiranmehr
بنا به گزارش سازمان ملل متحد، مسلمانان روهینگیا بزرگترین قوم تحت تعقیب در دنیا هستند؛ این قوم هیچ آیندهای ندارد و قدرتهای آسیایی نیز تمایل یا ارادهای برای نجات آنها ندارند.
جنایاتی که علیه قوم روهینگیا در میانمار صورت گرفته کاملاً مشخص، روشن و ثبتشده است. همۀ جنایات صورتگرفته از جمله تجاوز، شکنجه، قتل، نسلکشی و اخراج آنها توسط ارتش و بوداییان میانمار کاملاً مستندسازی شده است، اما سوال اینجاست که این حجم از جنایت چرا بدون مجازات باقی مانده است؟!
دلایل زیادی برای این عدم توجه به نسلکشی مسلمانان روهینگیا وجود دارد. اول اینکه اصولاً کشور منزوی و فقیری مثل میانمار ارزش زیادی برای قدرتهای منطقهای و جهانی ندارد که خود را به خاطر آن به آب و آتش بیاندازند. در حقیقت میانمار و مسلمانانش برای کشورهای غربی اهمیتی ندارند.
از سوی دیگر، زمانی بریتانیا در منطقه تسلط استعماری داشت و اکنون این چین است که قدرت غالب در منطقه است. چین نیز همواره تلاش کرده جانب حکومتهای طرفدار خود را در منطقه بگیرد و میانمار نیز جزیی از این دایرۀ قدرت پیرامون چین است. چین هیچگاه اجازۀ بررسی دقیق و شفاف جنایات صورتگرفته علیه مسلمانان را در شورای امنیت نداده و خود متهم به نسلکشی مسلمانان اویغور است.
معضل بعدی در میانمار، یک سازمان غیرپاسخگو، پلیسی- نظامی و بدنام به نام «تاتماداو» است که در ربایش، شکنجه، قتل و اخراج مسلمانان و دیگر اقلیتهای میانمار نقش اساسی داشته و هیچ مقامی در این کشور توان جلوگیری از اقدامات غیربشری این نهاد را ندارد.
هفته گذشته سازمان ملل و ۸ کشور به رهبری انگلیس از میانمار خواستند به جنایات صورتگرفته در استان راخین رسیدگی کند. این درخواست تنها در حد حرف باقی مانده و هیچ تضمین اجرایی و یا مجازاتی برای میانمار در پی ندارد. میانمار نیز از همین بیعملی استفاده کرده و همچنان از تحقیقات گسترده در مورد نسلکشی قوم روهینگیا طفره میرود.
کشورهای اروپایی ارادۀ لازم برای مقابله با چین و حمایت این کشور از میانمار را ندارند، چراکه با پکن روابط گسترده تجاری دارند. همین موضوع باعث شده تا غرب چندان تمایلی به رسیدگی به وضعیت حقوق بشری در میانمار نداشته باشد. مسلمانان روهینگیا قربانی اصلی جنگ سردی در آسیا هستند که چین سردمدار آن است و کشورهای دیگر نیز تنها به دنبال سهمخواهی و منافع خود هستند./ شفقنا به نقل از گاردین
رهبر میانمار که روز چهارشنبه ۲۰ آذر برای دفاع از کشورش در برابر اتهام طرح شده در دیوان بینالمللی دادگستری سخن میگفت، ادعای مطرح شده از سوی گامبیا را رد کرد. دولت گامبیا که یک کشور کوچک مسلماننشین در غرب آفریقاست، با ادعای نسلکشی اقلیت مسلمان روهینگیا در میانمار، شکایتی را علیه این کشور نزد دیوان بینالمللی دادگستری مطرح کرده است. دیوان بینالمللی دادگستری عالیترین نهاد قضایی سازمان ملل متحد است و گامبیا میگوید میانمار با این اقدام کنوانسیون نسلکشی مصوب ۱۹۴۸ این سازمان را نقض کرده است.
خانم آنگ سان سوچی، برنده جایزه صلح نوبل که به نمایندگی از کشورش برای دفاع در برابر این اتهام در جلسه دیوان حضور یافته بود، پذیرفت که ممکن است حکومت نظامی وقت میانمار برای سرکوب اقلیت روهینگیا به صورتی نابرابر به زور متوسل شده باشد، اما با این حال وضعیت استان راخین در آن زمان را «بسیار پیچیده» توصیف کرد و توضیح داد که «درک آن وضعیت آسان نبوده» است.
استان راخین واقع در غرب میانمار، محل سکونت بیشترین جمعیت مسلمان میانمار است.
رهبر میانمار در این زمینه گفت: «گامبیا تصویر ناقص و مغلطهآمیزی از واقعیت اوضاع در استان راخین ارائه کرده است.»
گامبیا تصویر ناقص و مغلطهآمیزی از واقعیت اوضاع در استان راخین ارائه کرده است.
آنگ سان سوچی
رهبر میانمار
به دنبال آغاز سرکوب نظامی شدید اقلیت روهینگیا در راخین در ماه اوت ۲۰۱۷ میلادی، حدود ۷۳۰ هزار نفر از مسلمانان مجبور به فرار از این منطقه شدند. بیشتر این افراد هم اکنون با تراکم جمعیتی زیاد در اردوگاههای پناهندگان در بنگلادش به سر میبرند. دولت میانمار چنین توجیه میکند که آن «عملیات پاکسازی» نظامی در راخین در واقع واکنشی موجه به تحرکات تروریستی بوده و سربازان ارتش به شیوهای متناسب با آنها برخورد کردهاند.
روز سهشنبه در حالی که نمایندگان گامبیا ضمن طرح شکایت تصاویری از آزار روهینگیاها به دست سربازان میانمار را نشان میدادند، خانم سوچی با خونسردی به آنها گوش میداد.
یکی از مدارکی که وکلای گامبیا در دادگاه نشان دادند تصویری از خانم آنگ سان سوچی بود که او را در کنار سه ژنرال بلندمرتبه ارتش میانمار نشان میداد. این سه نظامی که در عکس لبخند به لب دارند، یعنی سرلشکر یه اونگ، سرلشکر سین وین و سرلشکر چیاو سوه، هر سه همزمان در کابینه وقت وزیر هم بودند. نمایندگان گامبیا با نشان دادن این تصویر مدعی شدند که خانم سوچی با آمران سرکوب روهینگیا در ارتش در پیوند بوده است.
در جریان برگزاری دادگاه گروهی از مخالفان خانمآنگ سان سوچی با شعار دفاع از حقوق اقلیت زوهینگیا در لاهه گرد هم آمدند رویترز
در طول سه روزی که دادگاه این پرونده در هفته جاری برگزار میشود، قضات به استماع مرحله نخست طرح دعوا از سوی گامبیا میپردازند. نمایندگان گامبیا ابتدا درخواست «اقدام موقت» میکنند که نوعی حکم بازدارنده علیه میانمار است و در صورت تصویب این کشور را ملزم میکند که تا زمان استماع کلیه شکایتها و ادله، از ادامه اقدام علیه اقلیت روهینگیا خودداری کند.
گامبیا چنین استدلال میکند که بر پایه کنوانسیون جلوگیری از جنایت نسل کشی و مجازات [عاملان آن]، هر کشوری موظف است که از وقوع نسلکشی جلوگیری نماید. ۵۷ کشور عضو سازمان همکاری اسلامی به اتفاق کانادا و هلند از شکایت گامبیا حمایت کردهاند.
در هنگام برگزاری دادگاه، گروههایی از طرفداران و مخالفان خانم آنگ سان سوچی در لاهه تجمع کردند.
موزه هولوکاست آمریکا جایزه آنگ سان سوچی را پس می گیرد
پارلمان کانادا شهروندی افتخاری آنگ سان سوچی را پس گرفت
آنگ سان سوچی بحران روهینگیا را چگونه میبیند؟
نسل کشی یکی از مهمترین جرائم در حقوق بین المللی به شمار میآید و اثبات تابع شرایط ویژه و پیچیده حقوقی است. از زمان جنگ جهانی دوم تا کنون تنها سه مورد نسلکشی در از نظر حقوق بینالملل به رسمیت شناخته شده است: کامبوج در اواخر دهه ۷۰، روآندا در ۱۹۹۴ و سربرنیتسا، بوسنی در ۱۹۸۵.
تا کنون یک هیات ویژه سازمان ملل تأیید کرده که «از منظر حقوق بینالملل جنایات مهیبی در میانمار روی داده» و خواستار محاکمه دولت این کشور به اتهام نسلکشی شده است. اما تا پیش از این هیچ دادگاهی چنین اتهامی در میانمار را نپذیرفته است.