لجبازی شاهرودیه با خدا
خدا! اگه حاجَتُمه نِدنی یا،
هی روزه هِنگیرم، هی هُنخورم، و باطلش هُنکنم،
پشت به قبله نماز هُنخوانم
شو قدر تا صبح هِنگیرم هُنخُفتم
هِرُم حج، وسط راه ور هِنگردم،
هی وضو هِنگیرم، هی باطلش هُنکنم.
به یه مرد شاهرودی هِنگَن نُماز هُخانی؟
هِنگه : عادت وِندارُم
هِنگن : روزه هِنگیری؟
هِنگه : طاقت وِندارُم
هِنگن : مسجد که هِرِوی؟
هِنگه : وقتشه وِندارُم
هِنگن : خیرات که هِندنی؟
هِنگه : درآمدش وِندارُم
هِنگن : صیغه هُنکُنی؟
هِنگه : اره پی یر جُن، دِگِه کافر که ونییُم
به افتخار همه ی مردای شاهرودی که، هنوز ذِره ای ایمُن مینه وجودشُن بُمانِده
در زمان های دور مردی در باغ های شاهرود مشغول ته واجالوی درختان جوز بود، که گذرش به آسیو مَندَلی افتاد!
هِره داخل هُمباشه هِوینه کِ آسیوبون مین اُتاقک خودش راحت دراز بکشیه، و الاغش در اتاق دِگَ آسیو رِ هِنچرخانه.
به آسیوبو هِنگِ: دايی! هنگوم اگه خرت وِستاكه تو اِز اینجه چِطَري حاليت هُمباشه؟!
آسيو بون هِنگِ: به گِردِنِش زُنگُوله دِلينگونه، يَه وقت صدا زونگوله قعط هاباشه حاليم هُمباشه وِستاكيه، هروم سَروقتش!
طرف هنگه: خآ اگه واستاکه هِمطو سرشه تُکُن هادنه چی؟
آسیوبون هنگه : وخه وخه دایی جون، وخز برو رد كارت، این کِلَکایه به خر بیچاره مِن یاد نِدی!
منبع : @shahroodnegar
