ویژگی انسانِ معتقدِ منحرف به ادیان توحیدی امروزی

نگاهی به زندگی و روش برخورد مسلمان، یهودی و مسیحی تندرو و در بین ما مسلمانان، مسلمان داعشی که در بین شیعه و سنی کم هم نیستند، نشان می دهد که ره گم کرده و به بیراهه می رویم. این حاکی ازاین واقعیت است که شیوه تربیتِ اسلامی و توحیدی که در چند قرن اخیر دریافت کرده ایم به این امر منجر شده که مسلمانان و معتقدینی به وجود آمده اند که احساس تحقیر شدگی دارند و در کنار آن هم احساس تکلیف برای رفع محرومیت از خود و جهان اسلام، و در عین حال از اسلام هم چیزی جز اعمال مستحبی و صوری نفهمیده ایم. چنین مسلمانی به اموری صوری و پیش پا افتاده و به قول مذهبی ها، مستحبی بسیار کوشا و حساس است و به اصول کلی انسانیت و ناموس مذاهب توحیدی از جمله وحدانیت خداوند و حدود و ویژگی اش، جایگاه انسان و حدود و ثغورش، حرمت انسان، حقوق دیگران، آزادی انسان، عدالت و... کاملا بی تفاوت و گاه مخالف جلوه می کنند. این نوع مسلمان آنقدری که به ریش خود اهمیت می دهند به حقوق دیگران توجهی ندارند.

آب را نشسته و رو به قبله می خورند و در کنارش حقوق دیگران را هم به راحتی ضایع کرده و یا به خود حق می دهند که حق دیگران را از آن خود کنند و... متاسفانه این نوع تربیت اسلامی طی چند نسل، مسلمانانی را که درد اسلام دارند را هدف قرار داده و آنان را بلای جان اسلام و مسلمانی کرده است، و لذا ظواهر اسلامی اصل قرار گرفته و بواطن آن در محروم ترین حالت خود قرار دارند. آدم کشی از طریق چنین مسلمانانی مثل آب خوردن انجام می گیرد و باطل کردن حقوق دیگران از آن هم ساده تر. این در حالی است که فلسفه حضور ادیان توحیدی سوای از آشنایی انسان با مبدا و معاد و خالق، هدفی جز انسان زیستن ما در این دنیا ندارند و این ادیان آمده اند تا ما زندگی بهتری در کنار هم به عدل و انصاف داشته و دنیای ما را که حیوانی و مادی است، انسانی تر کنند ولی این تربیت نامناسب، ادیان مذکور و مدعیان آن را حامل خشونت و ظلم کرده و آن را به ضد خود تبدیل کرده و بدترین اعمال از ناحیه کسانی رخ می دهد که داعیه دین بیشتری دارند.

+ نوشته شده توسط سید مصطفی مصطفوی در 1:56 PM | دوشنبه ششم مرداد 1393