امروز روز رسول خدا و روز مظلومت آل الله و کل مظلومان است
امروز روز رسول الله ص و آسمان و زمین مشحون از حضور اوست، امروز زمینیان به آسمانیان به وجود رسول خدا ص فخر می فروشند. امروز روح آن یگانه عالم را بر آسمان این زمین آشکار و ناظر می بینم. او امروز حتما به ما سری می زند، تا ببیند که در کجا و در چه مرحله یی قرار داریم و حتما با دیدن اوضاع مسلمانان دلش خون می شود.
او در بررسی وضعیت امت خود به واسطه زمام داران مسلمانی که جز ظلم به مردم خود، چیز دیگری در چنته برای عرضه ندارند، حتما در غمی عمیق فرو خواهد رفت. قلب او از آنانی که جز به زنجیر کشیدن فکر، روح، جسم و مال امتش در ذیل منویات خود، به هیچ چیز دیگر نمی اندیشند، عزادار خواهد شد. آنان که خود را محور قرار داده دیگران را به طواف خود می خوانند. آنان که غرور و هوای نفسانی و قدرت این دنیایی فریفته اشان کرده و هر که بر این امر بنالد، و یا اعتراضی کند را به باد تهمت و افترا و ترور شخصیت می کشند، تا هیچ صدایی دیگر جز صدای خود را در مناطق تحت سلطه اشان نشنوند و بوق های فراگیر و فوق قوی شان مدام بر سر مظلومان بی بوق می نوازد و ظالمانه نبرد یک طرفه یی را علیه کسانی که بوقی ندارند تا جواب دهند، سازمان می دهند و نه از خدا و نه از خلق خدا و نه از رسول خدا و نه از حجت بالغه خدا عج که زنده و ناظر است، شرمی نمی کنند و با همه این ظلم ها خود را رهرو محمدی ص می دانند که هیچ تناسبی با او در تقوا و در علم و در نزدیکی به خداوند ندارند.
امروز ۲۸ صفر و روز مظلومان است، چون محمد ص را نیز حتی رهروانش، چنین آبرو می برند و حسن مجتبی ع هم در چنین روزی جانش را مظلومانه در راه خدا و دین جدش داد تا جگرش پاره پاره شود، ولی ما امروز داستان مظلومیت او را حتی در عزایش هم می بینیم که شیعیانش هم حتی در عزای او ندای یا حسین ع سر می دهند و حسن ع و مکتب حسنی ع را به هیچ می انگارند و به سالروز شهادتش هم "چهل هشتم" می گویند یعنی حتی روز شهادت او را هم با مبدا عاشورا می سنجد و اصلا برای او مبدایی خاص قائل نیستند و شاید اگر شهادتش همزمان با رحلت جدش ص نبود همچون ائمه ع دیگر به آسانی از کنارش می گذشتند و پلی می زدند بین علی ع و حسین ع و او را زیر این پل قرار می دادند.
حتی امروز هم حلقوم برخی از عزادارانش به خود این اجازه را نمی دهد که با افتخار یا حسن ع بگویند، این است شرح ظلمی که به آل محمد ص رفته و می رود.
برخی از ما حتی محمد ص را نیز به مبدا عاشورا، بزرگ می داریم و روز رحلتش را "چهل هشتم" می خوانیم این شرح انحرافی است که در کیش ما رفته است و ما هم شیعیانی هستیم که آبرو داری را هم بلد نیستیم در سالروز شهادت حسن مجتبی ع که او را ناظر و حاضر هم می دانیم ندای یاحسین ع سر می دهیم، این یعنی چه، یعنی این که ای حسن ع تو در حدی نیستی که یا حسن ع بگوییم و خطابت قرار دهیم و زبانمان به این طرف نمی لغزد و یا این که دلمان به این امر راضی نیست؟!!!
و اگر چه این بزرگواران ع از یک نور واحدند و هرگز ناراضی از این امر نخواهند بود ولی این بی احترامی ما در روز حضور آنان به نظرم نا بخشودنی است و...
شما به مظلومیت علی بن موسی رضا ع نگاه کنید حاکم ظالمی او را می کشد و بر کشته اش منافقانه به گریه می نشیند و پیام تسلیت می دهد. این شرح حکامی است که بر کرسی رسول خدا ص تکیه زده و به نام اسلام ظلم می کنند و می کشند و خفه می کنند و باز ندای پیروی از خط محمدی ص سر می دهند این گونه حکام سرسلسله هایی هستند که سرمشقی شده اند برای حکام دیگر مسلمان که بکشند و خفه کنند و در موقع ضرور و اضطرار پیام همدردی هم دهند.
+ نوشته شده در سه شنبه دهم دی ۱۳۹۲ ساعت 13:2 شماره پست: 373
- توضیحات
- زیر مجموعه: مطالب نویسنده
- دسته: دل نوشت ها و نظرداشت ها
- تاریخ ایجاد در 20 خرداد 1395
- بازدید: 1949