مریم ام فرحات و زهرا مصطفوی فرزندان خمینی کبیر (ره)

"... وقتی اطلاعات زندگی این خانم را دیدم پیش خودم و خدای خودم شرمنده شدم، ما ماندیم و این عزیزان با این افتخار شهید شدند، خداوند دست ما را هم بگیرد و دست ما از دامان شهدا کوتاه نشود. با سلام و دورود بر محمد (ص)-  پیام آور آزادی از نفس، سلام بر مهدی (عج)، سلام بر شهیدان راه آزادی خصوصا شهدای راه آزادی فلسطین و قدس شریف. دورود بر بانوی مبارز فلسطینی ام الشهدا ، خانم ام الفرحات. مادر سه شهید و یک آزاده. سلام بر همه مبارزان راه آزادی فلسطین و سلام بر آنان که دغدغه فلسطین دارند و سلام بر شما که در این محفل به پاس زنی از جنس اسلام و مقاومت جمع شده اید. ام فرحات زنی که خود مجسمه تقوای الهی و تلاش برای رضای خداوند در عصر امروز بود. او در هیاهوی دورغین آزادی زن، ترسیم صحیحی از معنای زندگی و انسانیت داد. او وجه همت خود را تربیت نسلی قرار داد که در پی کسب عزت فلسطین پای نهاد. ام فرحات داستان ابراهیم (ع) و اسماعیل (ع) را در عصر حاضر روایتی تازه کرد. مرحبا ، ام فرحات می دانست که جانش و سراپای وجودش به عشق آزادی فلسطین و قدس شریف شعله ور است. او خواستار آن بود که همه برای آزادی فلسطین و قدس شریف مبارزه کنند. مرحله که به زعم او بسیار نزدیک است و این وعده الهی است که الیس به صبح و به غریب."

مورخ 24/2/1392 در سالن حنانه دانشکده مطالعات جهان دانشگاه تهران مراسمی به پاس داشت چهلمین روز درگشت مریم ام فرحات، نمونه ای از مادران مقاوم فلسطین برگزار شده و از آنجا که موضوع قدس شریف و فلسطین از ابتکارت خمینی کبیر (ره) بود، در مجلس "مریم هزار مسیح" ، سرکار خانم زهرا مصطفوی فرزند فاضل خمینی کبیر (ره) حاضر شدند، در حالی که حتی نتوانست به علت صدمات بیماری و عمل قلب سخنرانی خود را به پایان برد. او که دو ماهی به همین علت بستری بوده است، از بازماندگان خاندانی شریف است که این روزها تنها می توان بوی خمینی (ره) را از قلیل بازماندگان این بیت شریف استشمام کرد. مردان و زنانی به تعداد کم، ولی به بزرگی با عظمت.

+ نوشته شده در یکشنبه دوازدهم خرداد ۱۳۹۲ ساعت 8:25 شماره پست: 293

You have no rights to post comments

دیدگاه

چون شر پدید آمد و بر دست و پای بشر بند زد، و او را به غارت و زندان ظالمانه خود برد، اندیشه نیز بعنوان راهور راه آزادگی، آفریده شد، تا فارغ از تمام بندها، در بالاترین قله های ممکن آسمانیِ آگاهی و معرفت سیر کند، و ره توشه ایی از مهر و انسانیت را فرود آورد. انسان هایی بدین نور دست یافتند، که از ذهن خود زنجیر برداشتند، تا بدون لکنت، و یا کندن از زمین، و مردن، بدین فضای روشنی والا دست یافته، و ره توشه آورند.