نمی خواهم ازدستت بدهم چراکه از آخرین داشته هایم هستی

پروردگارا! ای ایزد یکتا و بی همتای من!

ای تنها معبودِ قابل ستایشم! 

در بازار مکاره پر گرد و خاکِ داغِ دروغ و تزویر،

در حال ذوب شدنم،

مثل یک قالب یخ، در میان آفتاب داغ.

در مقابل چشمانم، زنده زنده می میرم،

داشته هایم را در این قمارگاه وسوسه ی حیله گران باختم،

و اکنون تنها تو ماندی و من،

در حالی که سخت گرفتار و در بند توام،

و تو بهترین مونس و دارایی ام هستی،

نمی خواهم از دستت بدهم،

نمی خواهم بی تو در پوچی ها غرق شوم،

یا خود را حلق آویزِ نداشته هایم کنم،

نمی خواهم پوچ و بی هدف رها شوم،

دیگر نمی خواهم، بیش از این آب شوم،

و در زمین خشک و بی حاصل این سرزمین فرو روم.

یزدان پاک من!

 نمی خواهم تو را نیز مثل بسیاری از داشته هایم،

در قمارگاه این و آن ببازم،

در این خزان عشق و آگاهی،

در این سکوت سرد و گمراهی،

نمی خواهم از تو نیز جدا اُفتم.

که تو از آخرین داشته هایم هستی،

نمی خواهم ازدستت بدهم چراکه از آخرین داشته هایم هستی

دیدگاه‌ها  

#6 مریم 1396-11-04 21:12
یک تمدن وقتی در سراشیبی سقوط قرار میگیرد
ڪه به جای رسیدگی به امور زندگان ،
به طور افراطی سعی
در زنده نگه داشتن مردگانش ڪند..!
#5 مریم 1396-11-04 21:12
یک تمدن وقتی در سراشیبی سقوط قرار میگیرد
ڪه به جای رسیدگی به امور زندگان ،
به طور افراطی سعی
در زنده نگه داشتن مردگانش ڪند..!
#4 مریم 1396-11-04 21:12
یک تمدن وقتی در سراشیبی سقوط قرار میگیرد
ڪه به جای رسیدگی به امور زندگان ،
به طور افراطی سعی
در زنده نگه داشتن مردگانش ڪند..!
#3 احمد 1396-11-03 22:46
می مانیم چه بکنیم
چه بگوییم
یا بی چون چرا خرافات به رای خویشتن
اطاعات کنیم

مانند اسیر و غلامان وبرده های قدیم
...
#2 احمد 1396-11-03 22:46
می مانیم چه بکنیم
چه بگوییم
یا بی چون چرا خرافات به رای خویشتن
اطاعات کنیم

مانند اسیر و غلامان وبرده های قدیم
...
#1 احمد 1396-11-03 22:46
می مانیم چه بکنیم
چه بگوییم
یا بی چون چرا خرافات به رای خویشتن
اطاعات کنیم

مانند اسیر و غلامان وبرده های قدیم
...

You have no rights to post comments

دیدگاه

چون شر پدید آمد و بر دست و پای بشر بند زد، و او را به غارت و زندان ظالمانه خود برد، اندیشه نیز بعنوان راهور راه آزادگی، آفریده شد، تا فارغ از تمام بندها، در بالاترین قله های ممکن آسمانیِ آگاهی و معرفت سیر کند، و ره توشه ایی از مهر و انسانیت را فرود آورد. انسان هایی بدین نور دست یافتند، که از ذهن خود زنجیر برداشتند، تا بدون لکنت، و یا کندن از زمین، و مردن، بدین فضای روشنی والا دست یافته، و ره توشه آورند.