سیاست یک خانم شاهرودی برای روز مرد
حاج آقای خودوم! قوربونت بروم، راستشه بُخوایی، واسه روز مرد، بِرفتوم واست گُل بِخروم بِدیوم که تو خودت خوشکلتر از هر گُلی، پَ گُل که هِنتانستُم واختت بِگیروم
هُخواستوم واست ساعت بگیروم، بدیوم تپشای قلبت، ثانیه شمار زندگی مُنُ تویه، پ ساعت هم هنتانوم واختت بگیروم چون به دردت هنخوره
هخواستوم واختت کت و شلوار بخروم، گفتم ماااشاااالله، این قد و بالای رعنا اگه کت و شلوار دِکُونه به تنش که، دُخترکُش هُومباشه، اونوقت این آخر عمری بروم واخته خودم وِثنی بیَروم؟!
هخواستوم ادکلون واستانوم، بِدیوم تُو وجودت معطر به عطر عشقهِ مُنه، پَ اُدکلن هُخایی چکار؟!
جورابَم که اصلا روم هنمباشه،
بِگُوم واخته شُووِرُم، تاج سروم برفتوم جوراب بگتوم؟!
خلاصه آخرش بدیوم بهترین کار اینه که هزینه ش بِرِوم یَه دُو دَست لُباس واسه خودوم بِخِروم، تو ببینی کیف کنی حظ بُبُری
یک خانم شاهرودی میره سر قبر شوهرش و با گریه و زاری میگه:
نِگا!
مَندَسن (محمد حسن) که لُباس نداره،
مَندَلی (محمد علی) هم که کوش نداره،
منیژه هم که جُهاز نداره،
مِن با این هانالیدای دپلیقیده که واختِم بِشتی و بِرفتی، چوکار کونوم؟!
شب شوهره به خوابش می آید و می گوید:
چی شی هِنگی ضعیفه! مگِه مِنه بِفرِستیی آنتالیا خرید؟!
مِثِ اینکه مِن بُمُردُما، زیر ده خِروار خاک مِنِ بشتین، یادت برفته؟!
عوض اینکه بیایی فاتحه یی بُخانی، به منِ گور به گورِ زیر تخت لحد مانده، دست اِز سِرم ور هنندارین، اینجه هم از دستتون اَمُون ندارم.
