به سان خواب می ماند این زندگی، گاهی دردی، یا آشوبِ معرکه گیری، گاهی کتابی، گاهی نظر و یا سخنی، گاهی دردی، و حتی درد ناشی از  بی حرکتی و طول خواب، به بیداریم می انجامد، اما افسوس که زمان همین بیداری نیز بیشتر از پهلویی به پهلویی دیگر شدن نیست. بیداریم تا زمانی ادامه دارد که می اندیشم ولی این اندیشه نیز معمولا چند لحظه ایی بیش نیست و دوباره این خماری ناشی از نیندیشیدن و منگی است که به خوابم فرو می برد. آری زندگی خوابی بیش نیست الا زمانی که می اندیشیم.