گاه در نعمتی غرقیم و حتی از دیدنش هم عاجزیم

انسان ها موجودات عجیبی اند و انگار چنان حریمی با دیوارهای بلند دارند که دیگران را بدان راهی نیست و تنها در چهار دیواری حریم خود زندگی می کنند و گاه خود نیز در این چاردیواری گرفتار آمده و قادر به دیدن بیرون و بیرونی ها نیستند و لذاست که در حالی که غرق در بین هزاران همنوع خودند، اما احساس تنهایی می کند و لشکری از آدم ها را در کنار خود نه می بینند و نه حس می کنند، البته خداوند هم ظاهرا همینطور است و در بین این همه مخلوق تنهاست و در تنهایی خود غرق است.

او نیز چون انسان در تنهایی خود با خود سخن می گوید به عنوان مثال آنگاه که از خلق بشر فارغ گردید به خود فتبارک الله (1) گفت، گذشته از این که چنین موجودی لایق تبریک بود یا نبود، باید اذعان داشت که این تبریکی است که خداوند به خود می گوید، وگرنه خالق را در مقابل مخلوق چه جای اِفِه (2) آمدن است، آن هم برای کسانی که ضعیف و بی مقدارند. قاعدتا خداوند نیازی به اِفِه آمدن برای خلق ندارد و این تبارک را به خود گفته است.

لذا گاه در میان آدم ها غرقی و احساس تنهایی می کنی، این هم شاید از رگه هایی باشد که ما از خالق خود به هنگام دمیدن روح خدایی در کالبد جسمانی خود به ارث برده ایم، گاه انسان غرق نعمت است و احساس خال بودن می کند، گاه انسان غرق ثروت است و احساس فقیری می کند و... این ها از شگفتی های انسان است.

1-  (مومنون/14) ثم خلقنا النطفه علقه فخلقنا العلقه مضغه فخلقنا المضغه عظاما فکسونا العظام لحما ثم انشاناه خلقا آخر فتبارک الله احسن الخالقين (ترجمه) سپس آن نطفه را لخته خونى ساختيم، آن گاه آن لخته خون را به صورت پاره گوشتى (که گويى) جويده شده درآورديم;  پس آن قطعه گوشت را استخوان هايى چند ساختيم، آن گاه استخوان ها را با گوشت پوشانديم، سپس آن را آفريده اى ديگر ساختيم ( به او حقيقت انسانى بخشيديم ). پس خداوند که بهترين آفرينندگان است پرخير و برکت است.

2- اِفِه اظهار فضل کردن، غرور و قدرت خود را به رخ کشیدن و... است؛ معمولا انسان های ضعیف النفس که کمبود شخصیت دارند برای جبران کمبودهای خود، داشته ها و نداشته های خود را به رخ دیگران می کشند و خداوند قطعا بری از چنین صفت زشتی است. 

 

+ نوشته شده در چهارشنبه بیست و ششم اسفند ۱۳۹۴ ساعت 9:51 شماره پست: 906 توسط سید مصطفی مصطفوی  | 

نظرات (0)

Rated 0 out of 5 based on 0 voters
هنوز نظری ثبت نشده است

نظر خود را اضافه کنید.

  1. ثبت نظر به عنوان مهمان.
Rate this post:
پیوست ها (0 / 3)
Share Your Location
عبارت تصویر زیر را بازنویسی کنید. واضح نیست؟

دیدگاه

چون شر پدید آمد و بر دست و پای بشر بند زد، و او را به غارت و زندان ظالمانه خود برد، اندیشه نیز بعنوان راهور راه آزادگی، آفریده شد، تا فارغ از تمام بندها، در بالاترین قله های ممکن آسمانیِ آگاهی و معرفت سیر کند، و ره توشه ایی از مهر و انسانیت را فرود آورد. انسان هایی بدین نور دست یافتند، که از ذهن خود زنجیر برداشتند، تا بدون لکنت، و یا کندن از زمین، و مردن، بدین فضای روشنی والا دست یافته، و ره توشه آورند.

نظرات کاربران

- یک نظز اضافه کرد در نوبر خراسان! اعلام شتابزده جنگ...
هیچ تحرکی دیده نمی‌شود! هر چه دقت می‌کنم در این فضای بحرانی هیچ تلاش دیپلماتیک جدی بین‌المللی، هیچ ا...
- یک نظز اضافه کرد در حضور در دوراهی تسلیم و یا انتح...
چه می‌خواستیم، چه شد! رحیم قمیشی ما می‌خواستیم فیلتر اینترنت برداشته شود. می‌خواستیم حجاب دولتی و...