بنیانگذار بزرگ ترین بنگاه نشر کتاب غیردولتی ایران و خاورمیانه بود . مؤسس انتشارات امیرکبیر ، که کارش را با اجاره یک اتاق چهار در چهار متر در طبقه بالای یک چاپخانه در ناصرخسرو آغاز کرد و بعدها آن را به یکی از بزرگ ترین و معتبرترین بنگاه های نشر خاورمیانه بدل کرد. آنقدر در کارش توانمند بود که دکترپرویزناتل خانلری ، در دوران وزارتش ، مسؤولیت چاپ کتاب های درسی را به او محول کرد و او ضمن چاپ با کیفیت ، دوازده سال قیمت کتاب های درسی را ثابت نگاه داشت . او خیلی زود ساماندهی بازار نشر کتاب را در دست گرفت و با ایده های نو ، آن را متحول کرد . او حتی دو بنگاه انتشاراتی دیگر را با ادغام در امیرکبیر از ورشکستگی نجات داد و آن مجموعه را به بزرگ ترین مجموعه انتشاراتی ایران تبدیل کرد . او البته هرگز کیفیت را فدای کمیت نکرد . به همین خاطر ، همه عنوان های منتشر شده تا سال ۵۸ ، عناوین در خوری بودند و پس از آن هم بارها و بارها تجدید چاپ شدند . سال ۵۸ ، اما سال نابودی همه دستاوردهای او بود . انقلاب همه هست و نیست او را - بنگاه انتشاراتی امیرکبیر - را مصادره کرد . در دادگاه گفته شد جرمش حیف و میل اموال بیت‌المال و سوءاستفاده از اموال دولتی است! بعد هم او را به زندان بردند و ماهی‌ سی‌ هزار تومان‌ از دارایی های خودش به او خرجی‌ ‌دادند! خودش *در کتاب خاطراتش - در جستجوی صبح - نوشته است : «[آیت الله]احمدجنتی و [آیت الله]محمد محمدی گیلانی وارد اتاق شدند و [آیت الله]گیلانی با لگد بر سر و صورتم می‌زد تا انتشارات امیركبیر را به تشكیلات [آیت الله]جنتی، [سازمان تبلیغات اسلامی] هدیه كنم و من به‌خاطر حفظ جانم چنین كردم!». بدین ترتیب او صلح‌نامه ای را که پیش روی اش گذاشته شده بود امضا کرد.* صلح نامه ای که موجب از دست رفتن همه دارایی‌هایش شد. دادگاهی در ۱۳۶۲ حکم مصادره همه اموال را تأیید کرد و به این ترتیب، برای همیشه، دست اش از همه هست و نیست اش کوتاه شد . سال ها گذشت و روزی در مراسم نکوداشتی،هنگام اعطای هدیه ای از سوی انتشارات امیرکبیر، به تلخی گفته بود :«چه دردآور است که از دارایی خودم به خودم هدیه می دهند!» ... او ۱۱ مهر ۱۳۹۴ در حالی که همچنان در حسرت “امیرکبیر” می سوخت ، از دنیا رفت ...
ویدئو : از “نشرنو” به مناسبت ۲۸ آبان ، هفتاد و چهارمین سالگرد تأسیس انتشارات امیرکبیر
عبدالرحیم جعفری: سلام ، مدتی من ، در موسسه امیرکبیر معاون اداری و مالی آن موسسه بودم .
رفتم منزل آقای عبدالرحیم جعفری واقع در پل رومی ، که از او اجازه بگیرم برای نماز خواندن در موسسه ای که غصبی است ، و او مالک اصلی آن است.
ایشان گفت شما و همه کارکنان آنجا مجاز هستید و من راضی هستم ،
من (جعفری) فقط مشکلم با جنتی است ، که اوائل انقلاب به ناحق تمامی اموال مرا تصرف عدوانی نمود.

کودتای ۱۲۹۹، جنتی و بانو دلکش

سجاد فتاحی
سوم اسفندماه، سالروز چند رخداد است که به نظرم می‌توان آنها را به یکدیگر ارتباط داد:

کودتای ۱۲۹۹
زادروز بانو دلکش، در ۱۳۰۳،
و زادروز آیت‌الله احمد جنتی در ۱۳۰۵ خورشیدی

آیت‌الله جنتی امروز از مرز ۹۵ سالگی می‌گذرد و در این سن، ایشان، هم یکی از اعضای شورای نگهبان و البته دبیر این شورا، هم عضو مجلس خبرگان رهبری و البته رئیس این مجلس، هم عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام و هم عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی است؛ ۴ نهادی که از نظر ساختار نظام جمهوری اسلامی از جمله نهادهای مهم این نظام به شمار می‌روند.

البته به نظر من اگر از منظر پایداری و پیشرفت ایران بنگریم بود یا نبود این نهادها چندان تفاوتی به حال ایران نمی‌کند و بلکه برخی از آنها اگر نباشند ایران احتمالا مسیر پیشرفت را با موانع کمتری خواهد پیمود. اما دوست داشته باشیم یا نه، این نهادها، نهادهایی مهم در نظام جمهوری اسلامی هستند که تصمیم‌های آنها بر سرنوشت تمامی ایرانیان اثرگذار است؛ از این منظر قرار گرفتن فردی با این سن و سال، در ۴ نهاد مهم سیاسی کشور به گمانم ساده‌ترین روش برای به ریشخند گرفتن اصول حکمرانی و دولت‌مداری در جهان امروز است.

تاریخ نشان داده است که کم اهمیت پنداشتن کارآمدی و توانمندی کنشگران کلیدی حاضر در ساختارها و نهادهای سیاسی کشورها، هزینه‌هایی سنگین برای حکومت‌‌ها و جوامع در پی داشته است؛ هزینه‌هایی که خود را در شکل بحران‌های بزرگ اقتصادی، اجتماعی و سیاسی نشان داده‌اند. هنگامی که این بحران‌ها نیز از راه رسیدند، رفته رفته جامعه به سمت هرج‌ومرج و آشوب حرکت می‌کند، و در گام بعد وضعیت سیاسی ناپایدار می‌شود؛ در چنین شرایطی نظامیان رفته رفته سودای قدرت می‌کنند و زمینه برای ورود آنها به سیاست و در دست گرفتن سرنوشت کشورها از طریق روش‌هایی چون کودتا فراهم می‌شود. تاریخ را که بخوانیم کودتای ۱۲۹۹ در چنین شرایطی امکان وقوع یافت.

امروز زادروز بانو دلکش، یکی از زنان نام‌آور موسیقی ایران نیز هست؛ که طبیعتاً در نظام اندیشه‌ای آیت‌الله جنتی، و شورای عالی انقلاب فرهنگی که برای سرزمینِ فرهنگ‌خیزِ ایران سیاست‌گذاری می‌کنند صدایش و هنرش گناهی نابخشودنی است.

یادش گرامی. اسفند است و لحظه به لحظه به نوروز نزدیک می‌شویم پس هم‌صدا با او بخوانیم

آمد نوبهار
طی شد هجر یار
مطرب نی بزن
ساقی می بیار...