ز هر سو، به سلاخی ام نشسته است، گاه با لبخندی کریهه، بر لبانی کبود، از تریاق، تریاقی برآمده، و تازه رسیده از سرزمین خشونت خیز قندهار، که به همراه سستی، قند پارسی را به زهرمار تبدیل، وز دهانی بوناک، بیرون می ریزد، به سانِ، مزدبگیران مافنگی استعمار، به سخره ام می گیرد! با لبخندی که حتی گونه های خشک و خشن ِ زیر دود و آتش تریاک را هم، فرمی از لبخند نمی دهد، و تپق، تپق، خون از دلِ پاکان می جهاند، و گاه، از زبانی ناخود شده، از خود، پر از خودپرستی، کلماتی، مملو از خشم، پر از کینه، غرق در لجاجت، سرشار… ادامه مطلب

مقدمه (سایت یادداشت های بی مخاطب) : مبارزه به شیوه مدرن برای کسب آزادی و حق تعیین سرنوشت، و رهایی از دیکتاتوری و حاکمیت فردی، دغدغه مبارزاتی ایرانیان، حداقل از زمان قاجاریه تاکنون بوده است، و در این مسیر گروه ها و ایدئولوژی های مختلفی سعی کردند، هدایت این مردم را بدین سمت عهده دار شوند، و هر کدام تاریخی از شکست ها و پیروزی ها را برای این مردم رقم زدند، که از جمله این گروه ها، می توان به "حزب توده ایران" [1] اشاره کرد. جدای از نقش مثبت حزب توده در بیداری مردم ایران، که می توان گفت، بسیاری از بار… ادامه مطلب

"خانه ام آتش گرفته"! شعله ها همچون مناره هایی از فریاد، آسمان را تا بی نهایت می شکافند و پیش می روند، اما با گذشتِ هزاره های انتظار، انگار این آسمان را، هیچ صخره ایی نیست، تا بازتابی زین فریاد شنید، گویا آسمان را فعلا، میزبان دادی، و یا دادستانی نخواهد بود، آسمان با زبان بی زبانی، فریاد بر می آورد، سر از آسمان بردارید! در زمین داد و دادستان جویید! جگرپاره های مملو از فریاد! دریده شدگان از بیداد! بارها فریاد از بیداد، رو به آسمان کشیده اید، اما هیچگاه این فریاد را، مانعی برای بیداد نگردید، و تو… ادامه مطلب

آنگاه که با دروغ، زمانه ی خود را سکه می زدند، غافل بودند، که دروغ خود سکه زمانه خواهد شد، دروغ از پی دروغ باید گفت، تا هزار دروغ دیگر را در لفافه ایی از، دروغ هایی دیگر پیچید، و تف بر بنیانی که بر دروغ بنا نهاده شود، تمام برکه ها را برای نشاندن آتشِ عطشِ بی انتهای قدرت، باید سر کشید! و هر لحظه تشنه تر از قبل، لهلهه یی از تشنگی زد، و به سوی سرابی دوید، که از غارت برکه ها، خود نمایی می کند، و تشنگان را به سوی خود می دواند، لاجرم تشنگان باید، جرعه به جرعه خون بنوشند، اما خون داغ نوشیده شده، بر عطش… ادامه مطلب

از انقلاب وسیع و گسترده و آزادیبخش 1357 که به وسعت تمام ایران و ایرانیان علیه دیکتاتوری فردی بود، بیش از چهار دهه می گذرد، اما رفتار سکانداران سیستم بر آمده از آن انقلاب شکوهمند، در این روزهای خسارت و درد، حکایت از عدم تمکین بر خواست جمعی، و فرو رفتن در باتلاقی از عدم تحمل، رواداری و دوری از فرهنگ انسان ساز تسامح و تساهل، در مقابل خواست مردم معترض کشورمان دارد، که چنین عملکرد خشونتباری علیه معترضین می رود، تا آنان را شانه به شانه کسانی قرار دهد، که در قساوت و سنگدلی، شهره شهرند، تروریست هایی… ادامه مطلب

این روزها اعتراضات گسترده ایی به تحدید و تهدید آزادی های مدنی، و عدم قدرت مردم بر اعمال تغییر و تحول در کشور، از یک سو، و اعتراض به وسعت قدرت حاکمیت و مشت های آهنین آن (گشت ارشاد و...) ، برای اعمال و تحمیل این محدودیت ها جاریست، که می رود تا عنوان "طولانی ترین اعتراضات تاریخ جمهوری اسلامی" را از آن خود کرده، چرا که ماه دوم استمرارش را عنقریب، پشت سر خواهد گذاشت، سنگفرش خونین شده خیابان ها، دیوارهای شعار نویسی شده، که به تریبون این مردمِ معترضِ بدون رسانه، نماینده و تریبون تبدیل شده، دانشگاه ها،… ادامه مطلب

مقدمه مترجم (سایت یادداشت های بی مخاطب) : هند درس های زیادی برای ایران و ما ایرانیان دارد، این سخنرانی به واقع اعلام خطر، از شرایطی است که بر هند می رود، و پرده برداری از وضعی است که هند تا سال 2025 با آن مواجه خواهد بود، اعلام خطر از سوی یک متفکر هندی، از شرایطی که تحت حاکمیت راستگرایان مذهبی هندو در هند، در حال روی دادن است، به طوری که با تسلط آنان بر قدرت، تمام نهادهای مدنی کشور بی اثر شده، قانون اساسی این کشور به محاق می رود، و یک دولت-ملت جدید مبتنی بر مذهب و فرهنگ هندو، از بین ملت متکثر و… ادامه مطلب

بزن باران! که شانه های خم شده زیر هزار خروار آتش، به نوازشت سخت محتاجند، خیابان های آتشناک ، به پاکی ات، برای شستشوی سنگفرش خود از خون های ریخته، تشنه اند، حتی دست های آلوده به خون هم، برای شستشو، به تو نظر دارند، بزن باران! ببار بر آن صورت های خالی از اشک، که تو خود، اشکی شوی، بر چهره های سخت شده، از سِتبری و سَنگدلی، با تو، تَباکی های، دل های سخت هم، شکل حقیقت به خود خواهند گرفت، بزن باران! بزن، بر تن های نحیف کَبود از شلاق، بزن، بر تنِ برگ های بر زمین ریخته و تل انبار شده، به زیر پا، بزن… ادامه مطلب

میله های بی انتهای این قفس را تا به آسمان کشیده اند! تا حتی آسمان را هم، از دیدرسمان دور کنند، آسمانی پر از ابرهایِ اشکناکِ پر از باران، که اشکی سرخ را، گاه به گاه، بر میله های زنگ زده ی این قفس می بارد، پاییز از راه رسیده است! اما هنوز چلچله ها را، شوقی بر آمدن نیست، تا لانه ایی بسازند، و جوانه ی زندگی در آن، بتوان دید؛ دُرنای تنهای این مرداب، هرساله به انتظارِ فوجی از دُرناها، همواره، مرگ را به انتظار نشسته، و باز، از امید تهی نیست، صدای لاینقطع جیرجیرک ها، مغزم را خسته اند، فریاد کشیده ی… ادامه مطلب

چهل روز از آن مرگ دلخراش گذشت، امروز 4 آبان 1401 خورشیدی، شهر و کوچه هایش، شکل یک روز تعطیل را به خود گرفتند، کردستان را هم استاندار تعطیل کرد (البته برای پیشگیری از بیماری های تنفسی!)؛ از آن مرگ تاثر برانگیز تا به امروز، تراژدی مرگ های بسیار زیاد دیگری نیز رقم خورد، که هر یک داستانی تلخ را در پس خود دارند، داستان عدم تحمل، بی تدبیری، بی لیاقتی ها، عدم حرمت خون و جان انسان ها، عدم حرمت به تن و آبروی معترض، حرمت پزشک، و زخمی و از پا افتاده، حرمت زن و کودک و دانشگاه و مدرسه و...، یکی به خونخواهی… ادامه مطلب