جامعه ایران به لحاظ تاریخی دچار شکاف و دوگانگیِ بین قدرت و مردم بوده است و کم و زیاد این شکاف بین حاکمیت در راس هرم، و قاعده بزرگ جامعه یعنی مردم، در نوسان بوده است، گاهی این دو به هم نزدیک شده، و با مقبولیت و مشروعیت یافتن حاکمیت ها، جانبازی و حمایت مردمی از آنان افزایش یافت، و با دوری این دو از هم، این شکاف چنان بزرگ شد، که به تغییرات اساسی در ساخت قدرت منجر گردید، آنچه در انقلاب 57 اتفاق افتاد، درست یا غلط، حاصل گسترش شکافی بود که بین مردم و حاکمیت اوج گرفت. دنیا مدت هاست که پا در دوره… ادامه مطلب

شاید شما هم از جمله کسانی باشید که این سوال را از بسیاری شنیده باشید، از کسانی که هاج و واج به روزگاری که بر آنان می رود نگاه می کنند، و هر لحظه منتظر حادثه ایی، خبری، تغییری و.. اند، که اتفاق نمی افتد؛ این روزها مردم از هر کسیکه احساس کنند نیم خطی علمِ به چیزی دارد، این سوال را با ادبیاتی متفاوت می پرسند : "شما فکر می کنید بالاخره چه می شود، اوضاع به کجا ختم می شود؟" اوضاع مبهمی که در انتهای این دالان، انتظار ایران و ایرانیان را می کشد، ابهامی بزرگ است که اذهان بسیاری را به خود جلب کرده، و عده… ادامه مطلب

دریا! دَر بَرم گیر، چراکه گاهی در این اندیشه ام که، میانِ دستان توست که آرام خواهم گرفت، می بینی؟! آرامش و سعادت را نیز، در عدم می جویم، مثل همیشه، مثل خیلی ها، همانطور که بازار روز تعیین می کند، اینجا گرانترین ها را، به ارزانترین قیمت می فروشند؛ ذهنم را با سعادت و آرامش در عدم شکل داده اند، و من هم، دل و جان سپرده بر این توفانِ بنیان کن، با ساز ناکوکش یک عمر رقصیده ام؛ در معرض هجوم توفان های بنیان کن گذاشت مرا، او که از رگ های گردن، به من نزدیک تر بود، او نیز گذاشت و رفت، و تو گویی در آن دور… ادامه مطلب

جهان به مجلس مستان بی‌خرد ماند که در شکنجه بود هر کسی که هشیارست "صائب تبریزی" حوادث فاجعه آمیز، انسان و جامعه را از روند عادی، جاری و روزمره خارج می کند، و این بهترین زمان برای دیدن، دقت و شناخت است، چرا که در هنگامه ها، چشم ها بازتر، و پرده ها بیشتر کنار می رود، تا حتی چشم های ضعیف نیز بتوانند مواردی را دیده، که در حالت عادی از دیدن آن گاه عاجزند؛ و البته این تنها چشم های بینا و نافذ و حکیم است که در خشت خام، به سان آینه ایی، به دیدار حقیقت می روند، کم نیستند بزرگمردان و بزرگزنانی که این… ادامه مطلب