برای خوردن کباب مجبور به ریختن خون نیستیم
عید قربان است و مشخصه اش قربانی کردن حیوانی است تا عیدمان نشانه ی عید گیرد؛ اما آیا نمی شود خونی نریخت و عید داشت. آیا ریختن خون در این عید هدف، و این خون ریزی برای ما مفید است؟!! قدیمی ها می گفتند "سَربُر و تَه بُر کارشان به جایی نمی رسد" و منظورشان این بود که قصاب ها و تبر به دست ها، که حتی طبق شغل شان مجبور به بریدن سر حیوانات و درختان هستند، کارشان برکتی ندارد و این نشانه از کراهت این دو کار حتی در حالت اجبارش داشت، اما اکنون ما در عید قربان، به هنگام خرید خانه و اتومبیل، بازگشت از سفر و... خون حیوانی را می ریزیم.
به دوستی می گفتم آیا بی جان کردن حیوانی و ریختن خونش در این سنت مهمترین هدف ماست؟!! آیا نمی شود بدون خونریزی، مثلا با دادن صدقه (اطعام، پرداخت وجه و..) به مقصود خود رسید؟ او در مقام مخالفت گفت این فرمان و سنت خداوند است، که قوچی را برای ابراهیم (ع) فرستاد تا قربانی کند، ما هم باید همان کنیم؟!. گفتم راست می گویی ولی حتما آن حضرت (ع) قربانی خود را در بیابان رها نکرد تا خوراک درندگان شود و لابد گوشت قربانی را به مصرفش رساند؛ ولی ما در "منی" قربانی می کنیم و سرش بریده و خونش ریخته، گوشتش را به سعودی ها وا می گذاریم تا به اسراف هرآنچه می خواهند با آن کنند، در آنجا انگار هدف بریدن سر و ریختن خون است، و تمام؛ و هیچ مسولیتی برای رساندن گوشت قربانی به اهلش به ما نداده اند؟!!
دوم این که ابراهیم و اسماعیل (ع) از امتحانی بزرگ سربلند بیرون آمدند و آن قربانی را کردند، ما چه کرده ایم که باید دست به قربانی بزنیم؟!! پس قربانی کردن ما با هدف دیگری باید انجام شود که همان احسان و غذا دادن به دیگران است و...، که این کار را می توان بدون ریختن خون هم به انجام رساند، و بگذاریم همان "سَربُرها" به قصاوت مبتلا شوند و ما از ریختن خون خودداری کنیم و به گوشتی و کبابی برای عید داشتن اکتفا کنیم.
افراط در تفکر دینی، بدفهمی، شکستن قُبحِ خون ریزی (و از جمله خونِ انسان ها) و... در بین برخی از مسلمین، امروز به مصیبتی تبدیل شده که در این عید قربان می توانی سرهای انسان هایی را ببینی که به قربانگاه "خونخواران شهادتین گو" می روند، تا بر اساس "النصر بالرعب" دیگران را در مقابل خود به زانو درآورند و سجده گر تفکر و استیلای خود کنند. اینان تشنه خونند و دل های سیاهشان را چیزی جز خون دیگران سرد نمی کند؛ اما سوال اینجاست که اینان که خود را واجد سنت و روش رسول رحمت (ص) می دانند، از کجا به این قصاوت قلب رسیده اند؟!! شاید دلیل کوچکی که به این قصاوت رسیده اند از آن افراط در خون ریزی دیگر موجودات باشد؟!! اگرچه این هرگز نمی تواند دلیل اصلی قصاوت برخی از ما مسلمانان باشد، ولی درخور توجه و تامل است.
+ نوشته شده در پنجشنبه دوم مهر ۱۳۹۴ ساعت 11:57 شماره پست: 823
- توضیحات
- زیر مجموعه: مطالب نویسنده
- دسته: دل نوشت ها و نظرداشت ها
- تاریخ ایجاد در 22 خرداد 1395
- بازدید: 2001
