موضوع رنج در بودیسم و تفکر اسلامی

موضوع رنج در بودیسم و تفکر اسلامی - الهی

اسلام و بودیسم رنج را مشترکا به رسمیت شناخته اند این در حالی که تلقی آنان از آن متفاوت است اسلام اگر چه در قرآن رنج و وجود آن را به رسمیت شناخته است و می گوید که "لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِي كَبَدٍ به درستی که ما انسان را در (میان کوهی از) رنج و مشقت آفریدیم" و بدین ترتیب به وجود آن اعتراف کرده و آن را حقیقتی انکار ناپذیر در دوره زندگی بشری به حساب آورده است ولی از سوی دیگر تفکر اسلامی راه هایی را برای رهایی از رنج قرار داده است یکی از آنها توکل به خدا است و دیگر ذکر خدا می باشد و... و این که هر چه انسان به اصل خویش که خداوند است نزدیک تر می شود آرامتر شده و به آرامش نزدیک تر می شود و از رنج رهایی می یابد و به صورت اعلا در تفکر عرفانی اسلامی در واقع رنجی وجود ندارد و هرچه هست زیبا و دلپذیر است زیرا از سوی دلبر تقدیر شده است و هر چه از سوی مقصود فرستاده شود و برای معشوق در نظر گرفته شود اگرچه از نوع رنج آور آن باشد زیبا و قابل تحمل و وجد و سرور آورد است. اما در تفکر بودایی رنج تنها حقیقت این جهان است که در همه انسان ها مشترک است و راه رهایی از آن یوگا و مدیتیشن است و کارهایی دیگر که به نوعی مسکنی در برابر درد و رنج است. برای رهایی از درد به طور دائمی باید از دایره تولد های پیاپی (ری - اینکارنیشن) خارج شد که آن هم تنها برای شخص بودا و عده قلیلی قابل دریافت و حصول است.

+ نوشته شده در جمعه دهم آذر ۱۳۹۱ ساعت 0:43 شماره پست: 212