آقای سید احمد علم الهدی! موسیقی انسان را به خدا نزدیک می کند

جناب آیت الله! شما درحالی پرچم مبارزه با موسیقی را سخت در استان خراسان رضوی برافراشته اید که آن کسی که شما را بدین سِمت منصوب کرده است با اهالی موسیقی مانوس بوده و نوایِ موسیقی آنان، ایشان را به خدا نزدیک می کند، حال شما چرا و چگونه به این نتیجه رسیده اید که موسیقی و اهالی آن دون شان امام رضا (ع)، حریم، زوار و مجاورین آن هستند، جای سوال دارد؟!! به این خاطره توجه کنید، چندی قبل یکی از دوستان مرحومِ استاد پرویز یاحقی[1] به شرح ذیل از قول این هنرمند موسیقی ایران تعریف می کرد که:

 مرحوم پرویز یاحقی

"روزی با شماره منزل ما تماس گرفتند که ما از دفتر مقام معظم رهبری با شما تماس می گیریم و ایشان می خواهند شما را ببینند. که من هم اعلام آمادگی کردم و سر ساعت مقرر با دو اتومبیل درب منزل ما آمدند و به من هم گفتند، آقا فرمودند سازتان را هم همراه بیاورید. من هم مجهز به آنجا رفتم؛ بعد از احوالپرسی از من پرسیدند که چه می کنید؟ و من هم جواب دادم از موقعی که محدودیت هایی برایمان (اهالی موسیقی) ایجاد کرده اند در منزل می نوازم و کاسِت پر کرده و از طریق فروش آن امرار معاش می کنم و... سپس گفتند کمی برایم بنواز و من هم قطعه ایی برایشان نواختم، کار نواختنم که تمام شد دیدم اشک از چشمان ایشان جاریست، گفتم چی شده؟ گفتند شما با این قطعه ایی که نواختید من را به خدا نزدیک کردید."

 استاد پرویز یاحقی اگرچه این خاطره را قالب گلایه ایی از این که از این دیدار (که در دوره تنگ دستی وی صورت گرفت و) هیچ بهره مادی نصیب او نشد، برای دوستانش تعریف کرده بود، ولی این خاطره حکایت تاثیر معنوی و عرفانی موسیقی بر انسان را روایت می کند. بله جناب علم الهدی! موسیقی هم مثل دیگر پدیده های این عالم مثل تیغ دولبه ایست که یکی با آن به خدا نزدیک می شود و دیگری از خدا دور، و این بسته به خود انسان و پیش زمینه ذهنی، روانی و... او دارد.

با یک تیغ می توان به غدد سرطانی در بدن یک بیمار حمله کرد و انسانی را از مرگ نجات داد و همان تیغ می تواند وسیله حمله به انسانی شود و شکمش را بدراند و او را بی جان نماید، و با این استدلال که از تیغ سواستفاده می شود، نمی توان به مبارزه با تیغ برخاست و تیغ ها را از بازار جمع آوری کرد، بلکه باید تربیت داشت و انسان هایی باشیم که از مواهب خداوندی بهره خوب ببریم و این امری کاملا شخصی است، که پدیده ایی ما را به خدا نزدیک کند یا دور.     

 جناب علم الهدی این مقاله را بخوان  (http://saudigazette.com.sa/opinion/iranian-regime-verge-collapse/?ref=yfp) و ببین که آنها از خارج و شما با نارضایتی تراشی از داخل چطور این کشور و انقلاب را با چالش و نابودی مواجه خواهید کرد.

[1]-https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%BE%D8%B1%D9%88%DB%8C%D8%B2_%DB%8C%D8%A7%D8%AD%D9%82%DB%8C

دیدگاه‌ها  

#2 Guest 1400-06-05 13:26
رشته هنرهای نمایشی از هنرستان سوره حذف شده است و این هنرستان دخترانه دیگر هنرجوی نمایش نمی‌پذیرد. برخی این تصمیم را محدودیت جدیدی برای تحصیل دختران هنرجو دانسته‌اند.
اما خبرگزاری‌های ایران به نقل از مدیر کل ارتباطات حوزه هنری گزارش داده‌اند که این حذف صرفا موقتی است.
حسام‌الدین حسینی دلیل حذف هنرهای نمایشی را کیفیت "پایین" این رشته دانسته و گفته است که این تصمیم در آینده بازنگری خواهد شد.
فعالان حوزه هنری در ایران حذف رشته نمایش برای دختران هنرجوی سوره را تایید کرده و برخی گفته‌اند که مقامات هنرستان نمی‌خواهند این خبر "رسانه‌ای" شود.
برخی نیز با شروع کارزار آنلاین علیه این ممنوعیت از ریاست حوزه هنری خواسته‌اند که "مانع اجرایی شدن تصمیم حذف رشته نمایش از هنرستان" شوند.
آنها در دادخواست خود که تا کنون به امضای بیش از پنج‌هزار نفر رسیده است، نوشته‌اند: "دخترانی بودند که به امید ساختن دوباره تئاتر، پس از شرایط سخت نقشه می‌کشیدند"، اما حالا با شنیدن خبر حذف رشته نمایش در "بهت فرو رفته‌اند."
5 شهریور 1400
#1 Guest 1400-06-05 13:20
ذبیح الله مجاهد، سخنگوی طالبان به نشریه آمریکایی نیویورک تایمز گفته است که "موسیقی در اسلام حرام است ... اما ما به جای فشار وارد آوردن به مردم، امیدواریم بتوانیم آنها را قانع کنیم که چنین کاری نکنند."
در زمان حکومت طالبان بر افغانستان در دهه ۱۹۹۰، موسیقی، تلویزیون و سینما در این کشور ممنوع بود و کسانی که این ممنوعیت را نادیده می‌گرفتند، به شدت مجازات می‌شدند. پس از سرنگونی طالبان در حمله ائتلاف به رهبری آمریکا، موسیقی در افغانستان امکان رشد یافت و موسسه ملی موسیقی در این کشور راه اندازی شد.
ظاهرا آقای مجاهد در نظر دارد با ابراز امیدواری به ترک داوطلبانه موسیقی توسط مردم، وجهه بهتری از شرایط آتی مردم افغانستان تحت حکومت "طالبان جدید" ترسیم کند.

You have no rights to post comments

دیدگاه

چون شر پدید آمد و بر دست و پای بشر بند زد، و او را به غارت و زندان ظالمانه خود برد، اندیشه نیز بعنوان راهور راه آزادگی، آفریده شد، تا فارغ از تمام بندها، در بالاترین قله های ممکن آسمانیِ آگاهی و معرفت سیر کند، و ره توشه ایی از مهر و انسانیت را فرود آورد. انسان هایی بدین نور دست یافتند، که از ذهن خود زنجیر برداشتند، تا بدون لکنت، و یا کندن از زمین، و مردن، بدین فضای روشنی والا دست یافته، و ره توشه آورند.