استاد و معلم عزیزم هر روز باید روز تو باشد و هر جا باید کرسی باشد که تو در صدر نشینی و ارج بینی ولی فی الحال به روزی تو را محدود کرده ایم و حرمتت را شکسته ایم و از جایگاهت کاسته ایم، که خود و جامعه را بر این وضع در برابرتان شرمنده می بینم، شغلت شغل انبیاست ولی چرا تو که در جایگاه آنچنانی باید بنشینی، این چنین از جایگاه واقعی ات به دور افتاده ایی، نمی دانم؟!! ولی می دانم که این سراغاز سقوط ماست. روزت مبارک استاد و معلم عزیز، هرکجا که هستی و در هر حالی، امیدوارم که شاد باشید.

+ نوشته شده در یکشنبه دوازدهم اردیبهشت ۱۳۹۵ ساعت 10:12 AM توسط سید مصطفی مصطفوی  | 2 نظر