خدایا چه می شد که طول عمر رهبران مسلط بر مردم، در هر عصری در دست همان هایی بود که تحت سلطه اشان قرار دارند، و رضایت و نارضایتی همان مردم تعیین کننده عمر این عناصری می بود که عمدتا هم ظالمند، آنوقت کدام سلطان جوری می توانست به خود اجازه دهد که بر گرده بندگانت سوار شود و فارغ از هرگونه پاسخگویی، بی مهابا بتازد و سنگینی وجود زالوصفتش را بر تن های رنجور مردم به طور خیره کننده ایی برای سال ها در بیشرمی تمام استمرار دهد و چشم در چشم کسانی که از ظلمش به ستوه آمده اند در صدر بنشیند و از آن بالا مدام حرف های بی مورد بزند و دستورات ناروا صادر نماید.

در آن صورت محمد (ص) و یا همان معجزه حُسنِ خُلق، امروز غرق در عمر با برکت و طولانی بود که از رضایت مردم تحت رهبریش ناشی می شد و مسلمانان که بعد از او دچار رهبران ظالم شده اند، مجبور نبودند نسل اندر نسل گرفتار حُکامی شوند که در ظلم و جور روی چنگیز، هیتلر و... جنایتکار را سفید کردند، و اسلام و مسلمانی را به باد فنا دادند و در عزای رحلت این انسان به تمام معنا انسان، نسل ها به سوک بنشینند و عزادار فقدانش شوند و از نبودش در هر عصری میلیون میلیون به تو شکایت آورند.
الهم نشکو فقد نبینا (خدایا به تو شکایت می آورم از فقدان پیام آورت)
رحلت جانگداز رسول رحمت (ص) بر همه رحمت جویان جهان تسلیت باد.

+ نوشته شده در سه شنبه هفدهم آذر ۱۳۹۴ ساعت 18:12 شماره پست: 845