اگر حتی به دین و مقدسات خود فکر می کنیم باید بدخواه دیگران نباشیم

 خداوند در آیه ۱۰۸ سوره انعام ما مسلمانان و معتقدین به دین محمد (ص)، و بلکه معتقدین دیگر ادیان را (زیرا ما معتقدیم که قرآن سرمشق و منبع هدایت همه بشریت است) به تحمل و رعایت شئونات اخلاقی در تعامل با دیگران از دگراندیشان خارج از دین اسلام (و دیگر ادیان) دعوت می کند؛ و همانگونه که در این آیه شریفه آمده است، خداوند ما مسلمانان را به طور خاص و بلکه بشریت را به سمتی هدایت می فرمایند که اگر حتی به مصلحت و رعایت احترام مقدسات والای دین خود هم فکر می کنیم، باید در راستای عدم توهین به خدا و رسولش (ص)  و قرآن کریم از دشنام (و اولی تر از آن بدخواهی نسبت) به دیگران خودداری کنیم. حال وقتی به رفتار و برخی ادعیه خود به درگاه خداوند فکر می کنم، به وضوح می بینم که دایم مرگ و نیستی را برای دیگران خواستارم، اما آیا این درست است که برای کسانی که خداوند آنان را آفریده و به رسمیت شناخته و نعمت های فراوان داده، آرزوی مرگ و نیستی کنیم و یا بدخواه آنان باشیم و در حقشان نفرین کنیم و... اصلا آیا این حق را داریم؟!!

در این آیه خداوند می فرماید:    
وَلاَ تَسُبُّواْ الَّذِينَ يَدْعُونَ مِن دُونِ اللّهِ فَيَسُبُّواْ اللّهَ عَدْوًا بِغَيْرِ عِلْمٍ كَذَلِكَ زَيَّنَّا لِكُلِّ أُمَّةٍ عَمَلَهُمْ ثُمَّ إِلَى رَبِّهِم مَّرْجِعُهُمْ فَيُنَبِّئُهُم بِمَا كَانُواْ يَعْمَلُونَ
  (و آنهايى را كه جز خدا مى‏خوانند دشنام مدهيد كه آنان از روى دشمنى [و] به نادانى خدا را دشنام خواهند داد اين گونه براى هر امتى كردارشان را آراستيم آنگاه بازگشت آنان به سوى پروردگارشان خواهد بود و ايشان را از آنچه انجام مى‏دادند آگاه خواهد ساخت) 

 

+  نوشته شده در سه شنبه هفتم بهمن 1393ساعت 5:7 PM توسط سید مصطفی مصطفوی

You have no rights to post comments

دیدگاه

چون شر پدید آمد و بر دست و پای بشر بند زد، و او را به غارت و زندان ظالمانه خود برد، اندیشه نیز بعنوان راهور راه آزادگی، آفریده شد، تا فارغ از تمام بندها، در بالاترین قله های ممکن آسمانیِ آگاهی و معرفت سیر کند، و ره توشه ایی از مهر و انسانیت را فرود آورد. انسان هایی بدین نور دست یافتند، که از ذهن خود زنجیر برداشتند، تا بدون لکنت، و یا کندن از زمین، و مردن، بدین فضای روشنی والا دست یافته، و ره توشه آورند.