درخواست مرگی همراه با فراموشی یکسر، برای گناه ناکرده توسط مریم پاک (س)

جامعه یِ قبل از ظهور حضرت عیسی مسیح (ع) منتظر ظهور منجی بود که بیاید و آنان را از وضعیتی که در آن گرفتار آمده بودند، نجات دهد. مردم آن دوره در حالی منتظر منجی بودند، که دین یهود در اوج اجرای احکامی بود که علمای یهود می خواستند، که نمونه آن جایگاه "نهی از منکر" بود. قدرت و برد اجتماعی و جایگاه نهی از منکر را می توان در داستان حضرت مریم (س) در قرآن به عینه دید.

فشار اجتماعی در برابرِ انجام خلاف عفت عمومی در جامعه یِ حضرت مریم (س) آنقدر زیاد و در حدی از افراط پیش رفته بود که وقتی آن پاک بزرگ با دردِ زایش پسری عبدالله به نام عیسی مسیح (ع) در لحظه وقوعش مواجه شد، وحشت از وقوع آن و ترس از مواجهه با مردمی که به انتظارش نشسته بودند، او را به درخواست مرگ و نیستی از خداوند فرا خواند، تا نباشد و نبینندش و به فراموشی اش سپرده شود و نامی و یادی از او نماند!
این در حالی است که آن حضرت مجهز به ذکر الله بود که آرامشش می داد، اعتقاد به نصر خداوندی داشت که در این ماموریت همراهش خواهد بود و قاعدتا او بر آن معتقد بود، او مستقیما با فرشته ی بشارت دهنده ملاقات و گفتگو کرده بود و از کیفیت ماموریتی که خداوند برای او در نظر گرفته بود، اطلاع داشت، و از خود مطمئن بود که عملِ خلاف شرعی انجام نداده، و به معجزه ی الهی حاملش بود و در به وجود آمدنش نقش اساسی به عهده داشت، مطلع بود و...
باید گفت این شرایط نتیجه ظلمِ مذهبی و عرف ظالمانه یی بود که در جامعه ی منتظر منجیِ مریم پاک (س) ساری و جاری بود، ظلمی مذهبی و اجتماعی ناشی از اجرای افراطی فقه مورد نظر علمای یهود و عرفی رایج که کمر این اجتماع را زیر بار خود خم کرده بود؛ که حتی جان مریم پاک هم در انجام ماموریت الهی را نیز از درد مواجهه با آن می فشرد.
قرآن کریم این جریان را این طور حکایت می کند؛ آنگاه که آن زنِ پاک (س) با فرشته نازل شده از سوی خداوند مواجه شد و آن بشارت دهنده ی رحمت الهی"گفت من فقط فرستاده پروردگار توام، براى اين كه به تو پسرى پاكيزه ببخشم (۱۹- مریم)" در این لحظه مادرِ رحمت و بخشش در پاسخ"گفت چگونه مرا پسرى باشد با آنكه دست بشرى به من نرسيده و بدكار نبوده ‏ام (20- مریم)" پیام رسان خداوند"گفت [فرمان] چنين است پروردگار تو گفته كه آن بر من آسان است و تا او را نشانه‏اى براى مردم و رحمتى از جانب خويش قرار دهيم و [اين] دستورى قطعى بود (21- مریم)" و "پس [مريم] به او [عيسى] آبستن شد و با او به مكان دورافتاده‏اى پناه جست (22- مریم)" و از این شرم که به واسطه ترس از روبرو شدن با مردم بود، از آنان دوری گزید؛ و انگار تا به آن موقع (که درد زایمان گرفت) باورش نمی شد که این وضع اتفاق خواهد افتاد تا این که "درد زايمان او را به سوى تنه درخت‏ خرمايى كشانيد گفت اى كاش پيش از اين مرده بودم و يكسر فراموش‏شده بودم (23- مریم)" و اینجا بود که آرزوی مرگ و پاک شدن از صفحه روزگار را کرد.
این قدرت نهی از منکر درونی شده در جامعه مریم پاک است که شکل گرفته و انسانی طاهر چون او را این چنین گوشه گیر می کند، آن هم به جرمی نکرده و مریم مقدس (س) حتی با دیدن آن همه معجزات که در حین این ماه ها از شروع آبستن شدن به مسیح (ع) تا به زمان زایمان و گفتگوی فرشته حق با او و... اتفاق افتاد؛ ولی باز تصور فشار اجتماعی که باید با آن مواجهه شود او را به مرحله یی رساند که تقاضای مرگ کند، مرگی که یکسر با فراموش شدن، همراه باشد. این است ظلم مذهبی – اجتماعی که حتی بی گناهان را هم تحت فشار خود قرار می دهد و له می کند.