عدل به یک معنی، یعنی قرار گرفتن امور در مواقع آن، یعنی هر چیز و هر شخصی در جای لایق خود قرار گیرد و یا افراد مطابق با تخصص و لیاقت شان در جایگاه ها قرار گیرند، در ایام محرم قرار داریم و خون هایی ارزشمند از اهل هدایت در سال شصت و یک هجری ریخته شده که هنوز از جوشش نایستاده است، وقتی به ریشه این حادثه توجه می کنیم می بینیم که امور و اشخاص از جایگاه خود خارج شده بود. از منابر هدایتِ رسول خدا (ص) کسانی بالا رفتند که با دین خدا و رسول (ص) و تعالیم و قواعد آن آشتی نداشتند و فاقد مدارج لازم علم، تقوا، تعهد و معرفت به دین بودند و صِرف این که با هزار سیاست ورزی و سیاسی کاری حاکم بر مسلمین شده بودند، بر منابر، امامت جمعه و جماعت، مسند صدور فتوا و... تکیه زدند، در حالی که اعلم تر و اولی تر از آنها بسیار بودند که به حاشیه رانده شده و یا به تبعید و یا به صورت نانوشته به خانه نشینی محکوم شدند. و در کنار آن کاش این حکام در حکومت داری هم به ظلم، فساد، تعدی به حقوق دیگران و... اقدام نمی کردند، که در این صورت شاید در مقام زمامدار قابل تحمل بودند.

عامل بسیاری از بهم ریختگی ها خارج شدن امور، افراد و... از مواقع لایق آنهاست. چنانچه توجه کنیم ریشه ی بسیاری از اعتراضات، قیام ها و انقلابات در جوامع کنونی و قبلی، همین خروج از مدار عدل است. شاید بتوان گفت که بیشترین بهم ریختگی ها و خروج از مدار عدل در بین ما مسلمانان و یا حتی مذاهب توحیدی اتفاق افتاده باشد، حادثه عاشورا شاید نمونه روشنی در این زمینه باشد که می بینیم وارثان رسول رحمت (ص) در کمتر زمانی بعد از او، از مواهب و حقوق اجتماعی خود محروم شدند و این محرومیت ها پایانی نداشت. پس باید این سخن خداوند را در قرآن یاد آورد که:
 اعْدِلُواْ هُوَ أَقْرَبُ لِلتَّقْوَى وَاتَّقُواْ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ (عدالت پیشه کنید که این به تقوا نزدیک تر است. تقوای خدا را پیش گیرید که همانا خدا به آنچه انجام می دهیم آگاه است.) 

+  نوشته شده در دوشنبه نوزدهم آبان 1393ساعت 4:31 PM توسط سید مصطفی مصطفوی |