دیگران تو را از صف رکوع و سجود خداوند باز ندارند

يَا مَرْيَمُ اقْنُتِي لِرَبِّكِ وَاسْجُدِي وَارْكَعِي مَعَ الرَّاكِعِينَ (آل عمران 43) «اى مريم، فرمانبرِ پروردگار خود باش و سجده كن و با ركوع ‏كنندگان ركوع نما» در این آیه شریفه خداوند به حضرت مریم (س) از طریق ملائکه خود توصیه می کند که با رکوع و سجده کنندگان، به رکوع و سجود خداوند بپردازد.

این توصیه در حالی صورت می گیرد که کجی ها در زمان مریم (س) به اوج رسیده بود و طبیعتا رهبران مذهبیِ که صحنه گردانان مراسم رکوع و سجود در معابد و اماکن مذهبیند؛ در انحراف جامعه منحرف خود، نقش منحصر به فرد و موثری دارند.
این خانم پاک و مجرد (س) که به صورت معجزه واری باید حامل نوزادی به نام مسیح (ع) می شد،
 ملزم به همراهی در رکوع و سجود با کسانی شد که فرزندش نوید بخش خلاصی مردم زمانه ی خود از دست آنان و تفکرات منحط آنان بود؛ کسانی که دین موسی (ع) را به انحراف کشیدند و دستورات تورات مقدس را تحریف و واژگونه کرده و آن را از درون تهی کردند و دین و آیینی که برای نجات انسان های آن عصر و تسهیل زندگی آنان در این دنیا آمده بود را از انتفاع خارج کرده و به صفات رذیله ی بسیاری از جمله ربا و... مبتلا کردند و سخت زندگیِ مردم آن روز را به چالش کشیده بودند.
کجی ها در همین زمانی که مریم مقدس ما به این کار امر شد، اوج گرفته بود و مردم آن روز مثل ما که از اوج گرفتن انحراف، نابردباری و ظلم زمانه، منتظر ظهور مهدی موعود (عج) و نجات خود هستیم؛ آنان نیز چشم انتظار منجی نجات بخش خود بودند تا در بخشی از فرایند نجات از طریق مسیح خود، از اربابان وقت معابد نجات یابند، کسانی که صادر کننده ی مجوز کجی ها و ظلم ها بودند و در عین حال صاحب سجده گاه ها و اماکن عبادت و مسلط بر آن اماکن و صحنه گردان مراسم سجده و رکوع بودند و با همه این مسایل باز به مریم (س) توصیه می شود با همین رکوع کنندگانِ آلوده به انحراف به رکوع و سجود خداوند بپردازد؟!
 لذا به همین دلیل به نظر می رسد فارغ از این که راکعین و سجده کنندگان در جماعت های عبادی کی هستند و... می توان و باید با آنان همراه شد؟!!!.
از سوی دیگر نیز این توصیه خداوند است که وَلَا تَجَسَّسُوا
 )حجرات آیه12)؛ در زندگی و احوال همدیگر زیاد جستجوگر نباشیم که چون از محتویات دل و اعمال همدیگر مطلع گردیم از هم متنفر و فراری خواهیم شد. شناخت از همدیگر هم علم خوبی نیست و باعث دوری ما انسان ها از هم می شود و لذا از جمله انسان نباید زیاد جستجو کند و عیوب این جماعت را که آنان نیز مثل ما انسان هایی معمولی و اسیر هوای نفس و شیطان و تمامی گرفتاری های بشری هستند و بیخود ما از آنان انتظار زیادی داریم، و آنان را زیر ذره بین قرار نداد تا به واسطه این شناخت از حضور در جمع های شان زده شد و خودداری کرد. در این خصوص فقط معصومین (ص) هستند که می توان آنان را پاک دانست.
ولی با همه این حرف ها انسان می ماند که چگونه می توان به فردی در رکوع و سجود اقتدا کرد که تو را به واسطه اعتقادت مستحق مرگ می داند و به خون تو تشنه است و یا از تو بیزار است و یا هیچ حقوقی برای تو قایل نیست و یا تو از او بیزاری و طبق این آیه باید او را امام خود قرار دهی و با او و به واسطه او به دیدار خداوند بروی و با خداوند خود سخن کنی در حالی که می دانی دل و دهان و دست او سخت آلوده ظلم و گناه و... است و لذاست که به نظر می رسد این فرمان خداوند شامل کسانی نباشد
 که عیب آشکار داشته و منادی مسایلی باشند که خلاف آشکار دین خداوند است تا حضور در جماعت شان به تحکیم موقعیت ظالمین و منحرفین منجر گردد.

 

+  نوشته شده توسط سید مصطفی مصطفوی در 4:4 PM |  یکشنبه نهم شهریور 1393

You have no rights to post comments

دیدگاه

چون شر پدید آمد و بر دست و پای بشر بند زد، و او را به غارت و زندان ظالمانه خود برد، اندیشه نیز بعنوان راهور راه آزادگی، آفریده شد، تا فارغ از تمام بندها، در بالاترین قله های ممکن آسمانیِ آگاهی و معرفت سیر کند، و ره توشه ایی از مهر و انسانیت را فرود آورد. انسان هایی بدین نور دست یافتند، که از ذهن خود زنجیر برداشتند، تا بدون لکنت، و یا کندن از زمین، و مردن، بدین فضای روشنی والا دست یافته، و ره توشه آورند.