خداوند در آیه شریفه ی آخر سوره زیبا و پر از مفاهیم بالای "فاطر"، باد غرور از بینی همه ی بندگانی که بر برج های بلند خود بزرگ بینی و غرور بیجا نشسته اند و خیلی خودشون قبول دارند، را خالی کرده و آنها را از خوابی در آن فرو رفته اند، بیدار می کند.

آنجا که می فرماید : 

"و اگر خدا از کردار زشت خلق مواخذه کند، در پشت زمین هیچ جنبنده یی باقی نگذارد؛ ولیکن (کیفر) خلق را به تاخیر می افکند تا به موقع معین (که حکمش اقتضا کند)؛ و چون هنگام اجل آنان فرا رسد خدا به احوال بندگانش کاملا بیناست (و مقدار مجازات و عفو هرکسی را می داند)."
این آیه اساسی که آینده را نشان می دهد برای همه ما انسان ها در هر سطحی قابل توجه است؛ علی الخصوص بندگانی از بندگان خدا که خود، ظرفیت، توانایی، محدودیت های و.. خود را فراموش کرده و برای خود تقدس قایلید و هاله یی به دور خود پیچیده اند و خود را جدای از طبقه ی خلق خدا تلقی کرده و برای خود حق سلطانی، آقایی، سروری بر دیگران قایلند و خود را نماینده خداوند و یا نماینده نمایندگان او می دانند، پس اگر از جنس آنانی هستید که به اسلام ایمان دارید که این آیه تکلیف همه ما را مشخص کرده است و اگر در کسوت اسلام نیستید کافی است که به درون خود مراجعه یی داشته و تامل کنید متوجه خواهید شد که به چه بیماری هایی در درون دچارید. چه بندگانی از بندگان گنهکار و یا کم گناه خداوند را از حق منحرف و به خود مشغول کرده و یا به ظلم متوقف کرده اید و یا با تفکرات خود سر کار گذاشته و در خدمت منافع خود گرفته اید. به خود آیید و بر ظلمی که بر خود و دیگران روا می دارید پایان دهید و به خاطر خداوند تعالی و خودتان هم که شده از فرازی که بر آن تکیه زده اید، فرود آیبد و همچون رسول رحمت (ص) و ائمه (ع) ما در ردیف دیگر خلق خدا قرار گیرید، آنگاست که این امر بر شما روشن خواهد شد که بر دیگران برتری خاصی ندارید و با آنها در تمام کاستی ها و داشته ها مشابهید و به دروغ برای خود جایگاه ویژه یی قایلید و علم خود را بالاترین علم، قدرت و جایگاه خود را مقدس ترین و ثروت خود را پاک ترین، نسل خود را خالص ترین و... می دانید. از برج های بلند نامربوط فرود آیید و هم ردیف دیگر بندگان خدا قرار گیرید و با راکعین و سجود کنندگان به رکوع و سجود بروید آنگاه خواهید دید که جماعتی که نازل شان می دیدید در برخی موارد حتی بر شما برتری هم دارند. این پیله ی ابریشمی محکم که از جنس غرور و خود پرستی است و آن را سخت به دور خود پیچیده اید را اگر می توانید بدرید و خود را خلاص کنید. آنگاه خواهید دید که بسیاری از اعمال خلافی که قلب بشر از وجودش در فشار است، پایان خواهد یافت. ای کسانی که خود را خاص می بینید؟! خدا حتی آخرین پیام آورش (ص) را مثل دیگران اعلام می کند که تنها نکته یی که او (ص) را از دیگران تمایز می بخشد نزول وحی به قلب مبارکش می باشد. حال آنکه اگر تنها خُلق احسن او (ص) را در نظر بگیریم او معجزه یی بی نظیر بود، او (ص)همواره هم سطح دیگر خلایق خود را قرار می داد و با آنان مشی می کرد، با گروهی از آنان نبود بلکه همه را داشت. لذا ما انسان ها با پایین آمدن از این فراز سراب گونه از بی کسی و تنهایی که در آن گرفتار شده ایم خلاص خواهیم شد. پس به خلق خداوند بپیوندید تا در یک فرایند بده و بستان عیوب خود را در تماس با دیگران ببینید و بر فرایندی که خودتان تنها حسابرس خود بودید پایان دهید که در غیر این صورت همواره به خود نمره بیست خواهید داد. انسان باید در امتحانی شرکت کند که طراح سوال، ممتحن و مصحح اش دیگری باشد تا بتواند ارزیابی درستی از خود بدست آورد وگرنه در امتحانی که خود طراح سوال، ممتحن و مصحح آن باشی، همواره بیست خواهی گرفت!! و در این غفلت تا ابد خواهی ماند و خواهی مُرد تا "موقع معین" فرا رسد.

+ نوشته شده در پنجشنبه چهارم اردیبهشت 1393 ساعت 23:49 شماره پست: 421