نگاه گزینشی به دین بی راهه رفتن و آسیب زاست

هر دین و یا مکتبی متشکل از مجموعه ای از ملزومات است که در کنار هم آنرا  ساخته و شاکله اش را تشکیل می دهند. اسلام نیز از این قائده مستثنی نیست و شامل مجموعه ای ازجمله قرآن ٫ سنت ٫ حدیث و تاریخی که آن را ساخته و افرادی که آن را شکل داده اند٫ می باشد که گرچه هر کدام برای موجودیت آن ضروریند ولی به تنهایی نمی توانند مد نظر قرار گیرند و تاکید گزینشی روی هر کدام خطایی است  که سالکان را به بی راهه می برد. دوستان اهل سنت ما بیشتر بر قرآن تاکید دارند و به دیگر موارد کم توجهی نشان می دهند ٫ ما به اهل بیت (ع) بیشتر توجه داریم و به دیگر موارد کم توجه تر. این رویه درستی نیست باید که نگاهی منصفانه به تمام ملزومات مکتب در جای خود داشت و هر کدام را در جای خود دخیل کرد تا شاکله دین کاریکاتوریزه نشده و بخش هایی از آن برجسته و چاق و بخش هایی از آن لاغر و بخش هایی حتی دیده هم نشود.

به عنوان مثال چنانچه به رویه خود نگاه کنیم در تبلیغ دینی آن مقداری که به حسینی (ع) شدن مومنین تاکید می شود هرگز به حسنی (ع) و یا  مصطفوی (ع) بودن آنان تبلیغ و توجه نمی شود و نقوی (ع) بودن که اصلا شاید فراموش شده است در حالی که این مکتب حداقل چهارده (ع) صورت مشخص خدایی دارد که هر کدام در جای خود نقشی بر این قالی پر رنگ و نقشه زیبا زده اند و اگر خداوند امام علی النقی (ع) را در سال ۶۱ هجری مامور به سکانداری می کرد همان نقشی را می زد که حسین (ع)  آفرید زیرا اقتضای آن زمان همان بود که شد٫ گرچه شاید بعضی خصوصیات شخصیتی نقوی (ع) ممکن بود تاثیر گذارد و صحنه آن را متفاوت کند. بر اساس اصل "انا بشر مثلکم" ائمه (ع) ما از لحاظ شخصیت با هم متفاوت بودند ولی در اصول کلی و یا انجام ماموریت محوله از ناحیه باری تعالی با هم تفاوتی نداشتند. پس در انجام ماموریت های محوله هم فضیلتی بر هم ندارند اگر چه ممکن است در شخصیت یکی رضا (ع) و یکی صادق (ع) و یکی سجاد (ع) و یکی باقر (ع) و... باشند و شخصیت هایی با شاخصه های مصطفوی (ص)٫ فاطمی (س)٫ علوی (ع)٫ حسنی (ع)٫ حسینی (ع)٫ سجادی (ع) ٫ باقری (ع) ٫ صادقی (ع) و... بیافرینند.

پس جامعه نیز بر همین مبنا به تمامی این رویه های نورانی نیاز دارد و در دعوت مردم به خیر هر کدام  از این شخصیت ها و یا استراتژی ها ستوده و لازم و در جای خود داشتنش بعضا واجب است. آنان دو  روی یک سکه اند و گرچه به لحاظ شخصیتی (که ناشی از ارث و محیط  و تلاش شخصی است) متفاوتند و نتیجتا هم بروز متفاوتی دارند ولی هر کدام از این رویه ها راهی است که به خداوند ختم می شود همانگونه که دین و ارسال انبیا (ص) وسیله ای تعبیه شده از ناخیه خداوند جهت انسان در سلوک الی الله و راهنمایی برای سعادت اوست.

نباید سلیقه ای و بر اساس دل خود یکی را انتخاب کرد و از دیگری دوری نمود که "کلهم نورا واحد".

خدایا منتظر دولت قائمی ات (عج) هستیم تا دور کند ما را ز بیراهه ها و کج راهه ها.

+ نوشته شده در چهارشنبه بیست و یکم فروردین ۱۳۹۲ ساعت 10:19 شماره پست: 270

You have no rights to post comments

دیدگاه

چون شر پدید آمد و بر دست و پای بشر بند زد، و او را به غارت و زندان ظالمانه خود برد، اندیشه نیز بعنوان راهور راه آزادگی، آفریده شد، تا فارغ از تمام بندها، در بالاترین قله های ممکن آسمانیِ آگاهی و معرفت سیر کند، و ره توشه ایی از مهر و انسانیت را فرود آورد. انسان هایی بدین نور دست یافتند، که از ذهن خود زنجیر برداشتند، تا بدون لکنت، و یا کندن از زمین، و مردن، بدین فضای روشنی والا دست یافته، و ره توشه آورند.