یکی از دوستان می گفت "اگر می خواهی که آسیب نبینی، خودت را رها کن"، گفتم چطور خود را رها کنم، گفت "ببین در همین چندماه گذشته اگر خودت را به اخبار می سپردی، روح، روان و جسمت به نابودی رفته بود، مگر انسان چقدر تحمل دارد، آنقدر حوادث ناگوار پشت سر هم ردیف شده اند که فیل افکن است، انسان که جای خود را دارد، اول حوادث قیام های آبانماه، بعد از آن، زدن سردار سلیمانی توسط امریکایی ها، بعد کشتار دردناک کرمان در مراسم تشییع، سایه جنگ و زدن موشک های ما به امریکایی ها، بعد از آن کشتار مسافران هواپیمای اوکراینی، بعد هم سیل سیستان، بعد رد صلاحیت همه و تنهاه ماندن خودشان، بعد هم شیوع این بیماری کرونا، که درمان ندارد و.... این اخبار بد که تمامی ندارد! تنها راهی که می ماند اینکه گوش خود را از شنیدن اخبار، برداری، تنها راه خلاصی این است."

و به درستی گفت، وقوع حوادث دردناک و تحولات غمبار، انگار دیگر روزانه شده است، دنیا در حال تبدیل شدن به عرصه جدال خونخواران است، که شرایط را انگار برای به هم ریختن صحنه ایی که باب میل شان نیست، آماده می کنند، هر روز به شمار کشورهایی که در خلیج فارس و آب های جنوبی کشورمان، برای پرسه دریایی می آیند، اضافه می شود، نمی دانم در پس این آمدن ها، بوی چه چیزی را شنیده اند.

آقا ترامپ هم که از "معامله" مد نظر خود پرده برداشت، و یک کشور و یک ملت را به نفع دوستان صهیونیست خود، می خواهد با پول معامله کند، معامله ایی که از یک طرف این معامله، در رونمایی از آن، کسی حضور نداشت، آنقدر در بی انصافی قیمت یک ملت و کشورشان را تعیین کردند، که همان هایی که در "کمپ دیوید" هم بودند، دیگر بدین رسوایی تن ندادند، و فقط آقا ترامپ و آقا بنیامین، در جلسه رونمایی از این معامله گفتند و لبخند رضایت زدند، و به هم نان "احسن" و "بارک الله" قرض دادند.

انگلستان هم که خود را از اتحادیه خارج کرد، تا خنجرِ به اتحاد اروپایی ها، از داخل اتحادیه به آن زده شود، آتش سوزی استرالیا هم که تراژدی محیط زیستی قرن بود، که اشک همه را در آورد، و اینک کمی این سو تر در چین نیز بیماری مشکوکی، نسوج یک ملت بزرگ را پیش چشم تمامی جهانیان می سوزاند، و پیش می رود، و جهانیان را تهدید به مرگ دسته جمعی می کند، گاهی با خود می گویم، آیا این نیز بخشی از یک جنگ جاری، البته از نوع بیولوژیک آن، بین دو ابر قدرت اول دنیاست، الله اعلم!

در این بین دوستی مژده داد که سال آینده (1399) سال موش است، یعنی سال برکت و فراوانی، نمی دانم به این خوش بینی های سنت نجوم تقویم باستانی ایران، که هر سال مرحوم مادرم تقویم آن می خرید، و اقدامات خود را بر اساس شرایط پیش گفته در آن تقویم، در سال آینده تخمین می زد، و تنظیم می کرد، اعتماد کنم و یا فرایندهای خوفناکی که در ایران، منطقه و جهان مدرن در حال شکل گیری اند، را دنبال کنم؟! بخوابم و خود را به نفهمی بزنم، و از این اخبار رعب انگیز بی خبر بمانم، یا روند اخبار را دنبال کنم، و بدانم که مرده شورهای عالم سیاستِ جهان ما، چه برنامه هایی برای افزایش مشتریان مرده شورخانه عالم ریخته، و در حال اجرا دارند.