چاپ کردن این صفحه

ای دار تو که هستی، که با ما چنین کنی

28 مرداد 1398
Author :  
ای دار دست بکش از آویزان کردن بزرگان انسانیت

ای دار تو که هستی، که با ما چنین کنی

ای دار برگو تو را چه قدرت است، که عیسی به کول می کشی

                                  این قدرت است یا که ابلیسدستی است، در آستین تو

محموله های سنگین و بلند را، با تو از زمین کندند

                                                   من در عجبم کین زمین چیست که نلرزد به پای تو

آنگه که حلاج را بر تو آویختندُ، و از ما بردند

                                                       دل ها همه لرزید، نبود لرزشُ تردیدی به جام تو

تو مایه قدرتُ، نشانه ی اَظلامِ عالمی

                                                          این سنگدلی را کدام خداوندِ ظلم، نهاد به تو

 ظُلمَت، چگونه به باد نداد زندگیُ تو

                                              آنگه که عین القضات آویختندُ، و آویختی به جانش، تو

من در عجبم که تو در آستین هر مستبدی،

                                          آزادی آمدُ رفت، باز زنده اییُ، هستیُ همراه ظلمی، تو

روح خدا به تو در دار شد، باز تو ماندی و من

                                          حلاج و عین القضات، به تو بر دار شد، باز من ماندم و تو

برخیز و جمع کن تو بساط ظلم تعدی خود را

                                                       زمین چو پاک گردد ز مستبد، خلاص، پاکی تو

یاد بتان بزرگ آویخته بر تو زنده خواهد ماند

                                          ای ظلم بمان بظلم، تو خود به خود، مرده خواهی دید تو

این زشت منظره را هزار بار به تکرار نشستی به ظلم

                                          رَب ختم نکرد، شاید که خَلق کند ختم، ظلم بی پایان تو

نظم نوشته ایی به تاریخ 28 مرداد 1398

Click to enlarge image Hanging (1).PNG

چوبه دار

به اشتراک بگذارید

Submit to DeliciousSubmit to DiggSubmit to FacebookSubmit to StumbleuponSubmit to TechnoratiSubmit to TwitterSubmit to LinkedIn
 مصطفی مصطفوی

پست الکترونیکی این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

آخرین‌ها از  مصطفی مصطفوی