ما را به امید صبح، به درازا کشید تا به سحر
ای طولانی ترین، یلدای بی قراری های شبانه ام دراز شد، سیاهی طولانی ات ای شب
بی قرار و بی تابم، به سرگردانی های شبانه ام، آن هم که گم شد در این سیاهی طولانی ات ای شب
گم گشته ام میان همه سیاهی ذهن مغشوشم تو مرا دوباره باز یاب با نور ماه شبانه ات ای شب
ما را به امید صبح، به درازا کشید تا به سحر صبحی نخواهم از تو، تا که هستم بی قرار به شب
سروده شده در 30 آذر 1397
امید ای آخرین تیر در ترکش ما دریاب مرا که به داشتنت سخت محتاجم
امید ای کمان کشیده بر غم ها پرتاب کن که به تیرت سخت محتاجم
17 آذر 1397
حکم است، حکم ما، که هر چه خواستیم آن بشود جان است، جان شما، بدانچه خواستیم قربان بشود
ماییم که پرده دار غیب خداییم و بس گوییم که آنچه خواهیم باید آن بشود
16 آذر 1397
ای صاحب چشم و ابروی کمان دار دلم دلبر چو شدی، دلبر و دلدار برایم تو بمانی
من چشمه جوشان دلم، ای صبح امیدم امید من ای چشمه جوشان خدایی، تو همانی
او ساخت، و به هزار چرا گرفتارم کرد روزگارم گذشت با چراهایی که پاسخ نداشت
هی چرا کردم، باز هم چرا، و هی باز چرا او پاسخی بدین چون و چراها، نبود و نداشت
29 آذر 1397
یاد یاران کُشته ما را در فراق روی شان یادشان جاری کند اشک بر رخسار ما
ابرهای یادشان چون رخ نمایند در دلم آسمان قلب من ابری شود، اشکی بر رخسار ما
10 آذر 1397
سپرده ام خود را به موج، موجی که انسان را با خود به قعر نیستی می برد
سرمایه ی عمر ما گرفته و پیش می راند کاروان کشته های متحرک که با خود می برد
28 آبان 1397
به دقایق این جهان چو می نگرم جز می و میخانه ات نمی بینم
تویی عشق اول و آخر من جز به نامت سخن نمی شنوم
نیک چو در شاهد و ساقی می نگرم جز به نام تو می نمی نوشم
مگس دلم دور می زند به دور دلم تا غمی یافته و نشیند بر آن
مگس صفت شد این دل و هردم نشست به غمی کجاست شادی تا که نشانم دلم بر آن
ای کاش بیدها را سر نمی بریدند، این جماعت همه ی بیدها را سر خواهند برید، تا آب را از جوی بدر کنند، و در جوی دیگری که می خواهند، جاریش نمایند.
23 آبان 1397
نخواب که خواب تو را ز من ربود یارب این ربودن خواب از کجا رسید
سجاده ات به می عشق رنگین بود این بود که ما هم به سجاده ات شدیم
من کجا رخنه در دل یار کجا تا دستی نکند دراز، کجا توانم گرفت دست
من خریدار دل عاشق کش یار شدم دل او هم نظری بر من مفلس دارد؟!
رنگ تو به رنگ عشق مزین است ما را کجا و رنگ عشق زدن به تو
یار آنچه بخواهد، نظر یار همان است عشق آنچه طلب کرد بر او عرضه نمایم
شیرین من ای نگارین گل یاس! یاری ز تو می خواهم تا کوه کَنَم چون او
رویای من ای دوست، حکایت توست حکایت شب دوستی و آشنایی توست
تو زمستان مرا، بهار خرمی بودی کنون ز حسن بهار بگو، که در رخ توست
18 مهر 1397
