دوره به دوره از تاریخ را که از نظر بگذرانی، در هر مرحله ایی به مقتضا ارباب قدرت برچسب هایی چسبنده و یا ناچسبی ابداع و مخالفان و دگراندیشان را بدان دام دچار و از سر راه خود برداشتند؛ گاه این پروژه آنقدر قوی برنامه ریزی و بر شرایطی چنان خاص استوار گردید که اربابان علم و معرفت و یا حتی سیاست را هم اسیر خود کرده و به کام مرگ و یا نابودی کشید؛ برچسب های وحشتناکی که صاحبان علم و فضل را که حتی در رشته خود فیل پیکر بودند، بر زمین زد و نابود کرد. تیم مثلثی اجرایی این پروژه دهشتناک که از سوی ارباب قدرت تدارک می شوند، عبارتند از:      الف) قدرت زورمدارانه مطلق العنان،         ب) مفتیان لاقیدِ بی تقوا و خود رای و بی پروای مذهبی،   ج) توده مردم همراه و یا لااقل دم فروبسته 

تاریخ همیشه تکرار می شود اگر تنها کمی از تاریخ بدانی (حتی سرفصل هایش را)، می بینی که همه اش تکرار مکرّرات است خصوصا برای کشورهای عقب افتاده که دور باطلی را همواره تجربه می کنند؛ دور تلاش برای حاکمیت مردم و دمکراسی و رسیدن به برخی اهداف جمعی، و متاسفانه بلافاصله آغاز بازتولید وضع قبل و دور بازگشت به اصل (که همان حاکمیت منابع غیر رسمی قدرت بر شوون زندگی این مردم) است؛ در این کشورها  و از جمله ایران عده ایی خیانت پیشه از بین خود ما انگار مامور به حفظ وضع استبدادی هستند و برای این ساخته شده اند تا تحولات مثبت و دستاوردها را خنثی و بی اثر کرده و ما را قدم به قدم به وضع قبلمان باز گردانند. این را در انقلاب مشروطه هم دیدیم و بعد در دوره ملی شدن نفت هم آن را تجربه کردیم که تلاش این مردم و نخبگانانش بی ثمر و عقیم شد.

 دولت مرحوم دکتر محمد مصدق عصاره مبارزه مردم ایران برای داشتن نماینده ایی بود که منافع آنان را در برابر خودکامگی ها و زیاده خواهی ها تعقیب کند، ولی دولت این مرد بزرگ تاریخ کشور نیز با کودتایی شوم به سقوط کشانده شد و یارانش اعدام شدند و پیروزهای کودتا این نماینده مردم را در حصر خانگی قرار دادند و آنقدر بر این ظلم خود اصرار کردند و نگهداشتندش تا بمیرد و کاری کردند که نشانی از او نماند، حتی ظهور انقلاب مردمی و سراسری که در سال 1357 به ثمر نشست نیز نتوانست چهره این قهرمان ملی را از زیر خاکستر ظلم مستبدین و خدعه گران داخلی و خارجی بیرون کشیده جایگاه قهرمانیش را بدو باز گرداند.

تاریخ را چو بنگری این جمله دکتر علی شریعتی (درود خداوند بر روان پاکش باد) را به عینه می بینی. انگار خداوند چرخه ای از زندگی ها را به وجود آورد که مشت های بسته را باز کند و آدم ها را در عرصه زندگی شان بیازماید و مشت ها باز نشده را وا کند و خوشا به حال آنانی که وقتی مشت شان باز شد گند آن دماغ خودشان و دیگران را نیازارد. که اگر این حادثه در پایان عمرشان اتفاق افتد دیگر مجالی برای جبران آن نخواهد بود. خدایا مشت ما را موقعی باز کن که توان جبران داشته باشیم.  

دنیا را خداوند به وجود آورد و به تک تک بشر جدا جدا وقت داد تا خود - مشت خود را آنطور که مایلند باز کنند (اختیار). می توانند طوری باز کنند که وقتی باز کردند از آن بوی خوش عنبر آید و یا این که بوی تعفن!!!. و در ید قدرت من و توست که چگونه آن را (مشت بسته خود را) رقم زنیم. دنیای من و شما و بزرگ ارتش داران و بزرگ سپاه داران نیز با هم تفاوت نمی کند هر فردی از ما در حد و حوزه قدرت و نفوذ خود نقش خود را بازی خواهد کرد.

تکراری است ولی ارزش خواندن مجدد و تدبر دارد.

قرآن کتابی است که نام بیش از 70 سوره اش از مسائل انسانی گرفته شده است و بیش از 30 سوره اش از پدیده های مادی و تنها 2 سوره اش از عبادات! آن هم حج و نماز !

 کتابی است که شماره آیات جهادش با آیات عبادتش قابل قیاس نیست...

این کتاب از آن روزی که به حیله دشمن و به جهل دوست لایش را بستند، لایه اش مصرف پیدا کرد و وقتی متنش متروک شد، جلدش رواج یافت و از آن هنگام که این کتاب را ــ که خواندنی نام دارد ــ دیگر نخواندند و برای تقدیس و تبرک و اسباب کشی بکار رفت، از وقتی که دیگر درمان دردهای فکری و روحی و اجتماعی را از او نخواستند، وسیله شفای امراض جسمی چون درد کمر و باد شانه و ... شد و چون در بیداری رهایش کردند، بالای سر در خواب گذاشتند وبالاخره، اینکه می بینی؛ اکنون در خدمت اموات قرارش داده اند و نثار روح ارواح گذشتگانش و ندایش از قبرستان های ما به گوش می رسد، 

قرآن ! من شرمنده توام اگر از تو آواز مرگی ساخته ام که هر وقت در کوچه مان آوازت بلند می شود همه از هم می پرسند " چه کس مرده است؟ "  چه غفلت بزرگی که می پنداریم خدا ترا برای مردگان ما نازل کرده است .

قرآن ! من شرمنده توام اگر ترا از یک نسخه عملی به یک افسانه موزه نشین مبدل کرده ام .

انقلاب ما شهادت های زیادی را شاهد بود تا به سرانجام و بدین جا رسید، شهدایی که جان در طبق اخلاص گذاشتند تا ایران از دیکتاتوری فردی نجات یابد، نقش دانشگاه در به ثمر نشستن این انقلاب، بی بدیل بود و این ارگان مقدس علم آموزی از جمله اولین نهادهای مدنی بود که برخاست و تازیانه های اول را به نمایندگی از مردمی ناراضی بر پیکر استبداد وقت کوبید، بیداری قشر دانشجو را اساتیدی به عهده داشتند که در اوج اختناق و سرکوب قد راست کردند و خود نشان دادند و دلی چون دل شیر داشتند و استبداد و خفقان از سخن گفتن بازشان نداشت و لکنت زبان نگرفتند، ده ها استادی که نام شان در تاریخ این انقلاب جاودانه شد و به کوری چشم خفاش صفتان، در تاریخ آزادیخواهی این ملت برای ابد خواهند درخشید. آنان مکاتب ارزشمندی را باز کردند و جوانان برومند این مرز و بوم را به سوی راهی هدایت کردند که فکر می کردند خیر و صلاح این ملت در آن است و برخی از آنان حتی صبح پیروزی را هم ندیده از جمع دوستان انقلابی خود پیش از صبح پیروزی رفتند.

 "و آن شاهزاده آسوده بنارس (1)، پرورده کاخ دربسته سوکیا، جهانش، دورترین مرزهای گریز و پرواز خیالش قرقگاه باغ شاهی و نخجیرگاه محصور "اختصاصی"، شاهبازی آسمان پرواز، زندانی قفسی زرین! که گاه آن "اشاره" ی مرموز غیبی از قفس کاخ و زندان زندگی و باغ بیهودگی و خوشبختی راکد و مردابی فرارش دادند و، سر تراشیده و جامه زرد پوشیده و پیرایه ها از تن و دل در آن رودخانه شسته و در سایه درخت (Bodhi) ناگهان "بودا" ، "گشت" و راه دراز و دهشتناک میان شهزادگی و بودایی (2) را به معراجی طی کرد (کویر، ص 97)."

1- شهری در ایالت اتارپرداش هند که اکنون هندوها آن را وارانسی می نامند. معروف به کعبه هندوان

2- سیدارته گوتمه مشهور به ساکیامونی (حکیم قبیله ساکیا) یا ساکیاسینها دو نام اخیر نامهای خانوادگی او بوده ولی گوتمه اسمی است ماخوذ از نام نژادی که خاندان وی بدان تعلق داشتند پدر او سودودنه و مادرش مایا دوی نام داشت . سودودنه راجه بود بر قبیله ساکیا در کاپیله وستو (جنوب غربی نپال در هند شمالی) حکومت می کرد و مادر بودا نیز دختر راجه بود و بنابرین بودا از طبقه (نجبا و امرا) بود وی در حدود 560 ق . م . متولد شد ودر 80 سالگی بدرود زندگی گفت . او موسس آیین بودایی است.