در این مُرده شورخانه می‌جُنبد تَنی، چرا که در این مرگِ دمادم، آشوبی توانفرسا، بیقرارش می‌کند، تن به رفتن نمی‌دهد، این تنِ ناکام، می‌خواست نقطه‌ای باشد، معنایی سازد، نوری رقم زند، چراغی باشد در راه، اما خود، رها میانِ بیکرانِ فرار از عدم، گُم شد، از این سو بدان سو، دَوان پی معنا، به هر سوراخ سَرَک کِشیدَست او، تاکه شاید روزنه‌ای به بود و باش یابد، اما آه! به هر نسیم و بادی که رو کرد، این خارها بودند، که در چشم‌ها فرو رفتند، خسته از این همه پوچی، این همه ویرانی، تشنه‌ام به بیداری، یا که دفن شدن،… ادامه مطلب

قسم به باران، آنگاه که ساقه‌ها را سرمست از خود می‌کند، تا به ریشه‌ها ندای حرکت و جنبش دهند. قسم به باران، آنگاه که در پَس خود، آفتابی روشن و دلپذیر، در بهاری زیبا را به ارمغان می‌آورد. قسم به باران، آنگاه که به خاک خشکیده‌ی ما می‌بارد، و بر دانه‌ها شیپورِ رویشی دوباره می‌نوازد. قسم به باران، آنگاه که روح زندگی بر زمین خشکیده‌ و یخ‌زده‌ی ما ‌دمید، به سان ایزد یکتا، که روح در خاک دمید، و معجزه‌ی جنایت – خوبی را آفرید، که حتی فرشتگانش هم بر این خلقتِ او به فغان و اعتراض درآمدند! قسم به باران،… ادامه مطلب

 روند پیروزی‌های پیاپی رهبری ترکیه در راهبری کشور و مردم خود به سمت توسعه و پیشرفت، در پهنه‌های داخلی، منطقه‌ای و جهانی، نشان می‌دهد راهبردهای آنان، آموزه‌های خوبی را برای رهبران ایران در خود دارد. چراکه فرزانگی در برخورد آنان با مسایل داخلی و جهانی را، در گفتار و کردار آنان، و نتایج آن می‌تواند دید. آخرین برونداد رهبریت شایسته سالار، و پرورش یافته در ساختار سیستم حزبی ترکیه، و برخورداری آن از عقلانیت را، می‌توان در پرونده اسارت آقای عبدالله اوجلان [1] دید، رهبر بزرگترین گروه مخالف حاکمیت… ادامه مطلب

درختان تاجِ همبودگاه ما هستند، درختکاران تاجگذارنی بر زیستگاه ما آدم‌ها و حیوانات هنوز اکسیژنِ سبک، و شادی آفرینی را می‌یابند تا نفس بِکشند، چراکه هنوز بر پهنه زمین، درختان و گیاهانی، از ویرانگری‌های ما آدم‌ها بازمانده‌اند، که به سانِ جاروبرقی، هوای ناپاکِ زیستگاه‌ آلوده به دود را، به درون خود کشیده، و هوایی پاک و دل‌افزا را بیرون دهند، و به همه‌ی باشندگانِ زنده بر زمین، زندگی هدیه کنند. پس خوش بحال کسانی که، گاهی نقش خداوندگاری در زمین، بر عهده گرفته، و زایشگر درختی‌اند که کاشته می‌شود، تا… ادامه مطلب