شهرهای بسیاری را در جهان می توان یافت که با دیوارنگاره های خود مشهورند، دیوار نگاری به عصر مدرن تعلق ندارد، بلکه اجداد انسان پیش از تاریخ نیز بر دیوار غارهای محل زندگی خود، تفکر و دلمشغولی های خو را به نگارش درآورده و به یادگار گذاشته اند، اما هنرمندان و جوانان ما هم این روزها تفکر و ایده های خود را روی دیوارها، گاه بیان می کنند، هر چند به زودی کسانی آنها را پاک خواهند کرد، اما کسانی هستند که دوباره آنها را خواهند کشید، تصاویری که می آید چند دیواره نگاره از این نوع است که بر دیوارهای سیمانی شهر ما خلق کرده اند : دیوار نگاره هایی بر دیوارهای سیمانی شهر ما دیوار نگاره هایی بر دیوارهای سیمانی شهر ما دیوار نگاره هایی بر دیوارهای سیمانی شهر ما دیوار نگاره هایی بر دیوارهای سیمانی شهر ما دیوار نگاره هایی بر دیوارهای سیمانی شهر ما دیوار نگاره هایی بر دیوارهای سیمانی شهر ما دیوار نگاره هایی بر دیوارهای سیمانی شهر ما دیوار نگاره هایی بر دیوارهای سیمانی شهر ما دیوار نگاره هایی بر دیوارهای سیمانی شهر ما دیوار نگاره هایی بر دیوارهای سیمانی شهر ما دیوار نگاره هایی بر دیوارهای سیمانی شهر ما دیوار… ادامه مطلب

ملتی که تاریخ و قهرمانانش را به فراموشی بسپارد، دچار افراد خوار و زبونی خواهد شد، که مُلک و ملت را فدای خود کرده، بر باد خواهند داد. قهرمانان، خود را در صلح و جنگ فدای عزت و خیر جمعی ملک و ملت می کنند، آنان لایق تقدیر و پاسداشت هستند، این روزها ایام شهادت امیرکبیر است که، جانشینان او کشور و ملت را به باد دادند. در این پست از شهیدی خواهم گفت که در زمان شهادش تنها بیست سال و سه ماه سن داشت، و جانشین فرماندهی گردان حبیب بن مظاهر، از لشکر 27 محمد رسول الله را در عملیات والفجر 4 بر عهده داشت. مدت هاست که با هم دمخوریم ولی نمی دانستم او برادر شهید است، وقتی متوجه شدم از خانواده شهداست، و برادرش جان خود را در خلال جنگ 8 ساله ایران و عراق از دست داده است، از او خواستم تا برایم از این شهید بزرگوار بگوید، مقداری که از ایشان گفت، درخواست وصیتنامه آن شهید را کردم، کنجکاو شد و گفت برای چه می خواهی؟ گفتم در سایتم، بخشی به شهدا اختصاص دارد، به کسانی که از جان برای این کشور و مردم مایه گذشتند. مخالفت کرد و گفت چیزی ننویس، فکر می کنی این مطالبی را که بنویسی، چه کسانی می خوانند؟ همان هایی که این وضع را… ادامه مطلب

مقدمه مترجم (سایت یادداشت های بی مخاطب) خادمان تعدی و ظلم، حکایت کسانی که مسحور و شیفته عقاید مذهبی و فکری خود شده، و دیگرانی را که در دین، مرام و تفکر آنان نیستند، دشمن خدا و دین مطلق حق پنداشته خود تلقی، و باطل و منحرف شان می دانند، و بدین ترتیب هر ظلم و تعدی را بر آنان روا، لازم و واجب می بینند. طعمه اینگونه انسان ها که معمولا خود را ایثارگران جان و مال، و وقف شدگان در راه خدا و دین می دانند، اقلیت های فکری، دینی، نژادی، فرهنگی، اجتماعی، سیاسی اند، که مورد هدف این گونه انسان ها و افکار غیر طبیعی، نامتعادل و خاص واقع شده و به واسطه بی پناهی این اقشار در جامعه خود، دایره ظلم و تعدی بدین مظلومین، چنان وسیع است، که از هیچ ظلم و تعدی بر حقوق انسانی آنان رویگران نیستند. مظلومین این صحنه ها بازیچه هنروری افکار مریض و مالیخولیایی کسانی می شوند که خود و زندگی خود را وقف افکار و عقاید خود حق پنداشته اشان کرده، از اغیار و دیگران، و مرام، فکر و دین شان دیو می سازند، و این دیوگونه ها را لایق هر عملی ضد انسانی و ضد اخلاقی دانسته، در حالی که خود دیو صفتانی خالی از تمام معیارهای اخلاق و انسانی اند… ادامه مطلب

پوپولیسم (اهل شعار و عوام فریبی) برای خود حق کودتا علیه مردمی قایل است، که روزگاری به او رای داده اند، تا در قدرت حضور یابد، این است که بر رای دیگرِ آنان، بر نمی تابد و حتا کودتا (از نوع خزنده و یا خونین) را نیز در این راه، از نظر دور نمی دارد. وقتی پوپولیست ها سوار بر آرایی که به لطایف الحیل به چنگ آوردند، راهی سرای قدرت می شوند، برای خروج از کرسی قدرت، هرگز خود را نه لایق، و نه آماده می بینند، چرا که خود را بهترین و لایق ترین حکمران، و روش خود را، بهترین و حکیمانه ترین حکمرانی، و رقیب را، دشمن کشور دیده، و لذا از چرخش عادی قدرت سخت گریزان، و در صورت توان، از آن جلوگیری می کنند. در نظر این خود شیفته ها، ماندن آنان در کرسی قدرت، واجب، مادام العمر، و تمام خیر و صلاح است و لاغیر، لذا حتا یارانی که روزگاری پله رسیدن شان به قدرت شدند، را به فراموشی سپرده، و یا قربانی می کنند؛ راه همواری که برای رسیدن به کرسی قدرت داشته اند، را ویران و از یاد برده، سعی می کنند، شاهراه های چرخش قدرت را چنان پر سنگلاخ، پر پیچ و خم کنند، و سخت و دست نایافتنی کنند که کسی را یارای عبور از این دست اندازها نباشد،… ادامه مطلب

بیا که موسم صلح است و دوستی و عنایت به شرط آنکه نگوییم از آنچه رفت حکایت [1] چگونه ترک حکایت کنم به روزگار سخن مذاق دوست سکوت است، در مذاق ما نمی گنجد کنم حکایت این روز را، به شام بیکسان چون فاش، بصبح عشرتکده غمناک، سکوت در نمی گنجد فدای آن لعبت دل باخته بر صورت دوست، که در دلش مجالی، به عشق بازیش نمی گنجد رها نموده مرا به دار و، دل به دار آویزان، که در نگاه او رحم بر این صید، در نمی گنجد به صبح و شام، گاه به نیمه شب هستم، به یاد آن دلی که مَنَ ش، در نگاه نمی گنجد فراری است ز چنگم، گاه می کشم چنگی، به دلنواز رخی که بدستم، در نمی گنجد هزار صورت می، ساغر و پیاله به ذهنم، چه فایده، کین حال در حوصله یار، در نمی گنجد مرا سکوت بهتر است، زین حکایت، میدانم، ولی به غیر گفتن اینحال، بر مجال نمی گنجد دریچه باز کن به خیالم، تا تو هم بینی، که در حالت شور، آرامشی نمی گنجد دلم به روضه رضوان او خوش بود به گزاف، که این روضه و رضوان، در دلم نمی گنجد فراری ام ز روضه و رضوان ناکسانِ بی مقدار، بدین روضه ی ناکسان، چنین خسی نمی گنجد به شعله ی عشق، آتش کشیدی از سخنِ خود، غم و بلا پر است بدین دل، یار در نمی… ادامه مطلب

قلبی از سنگ می خواهد، تا بتوان، از کنار بعضی اخبار بی تفاوت گذشت، این روزها باید مثل صخره های کوه بود، که در هجوم توفان های ظلم و جهل جاری، بر زمین آلوده به ظلم، نشکنی و متلاشی نشوی، تندبادهایی که بر مردم منطقه ما، با سرعتی باورنکردنی وزیدن دارد، از قافله ما هر روزه چون گرگ های درنده، رهزنی می کند، می بَرد، می دَرَد، و بر ناله مظلومان گرفتار نیز، نه از آسمان، و نه از زمین، فریاد رسی نیست. آنچه چندی بر مردم سمت غرب مرزهای ما، در سوریه و عراق رفت، سال هاست که به روندی جاری و بی پایان، بر زندگی مردمی تبدیل شده است، که در شرق مرزهای ما می زیند، دیگر این ظلم آشکار، بخشی از زندگی آنان شده است، این خبر را باید شنید، تا فیلم این جنایت را در ذهن خود ساخت، تا بتوان رنج آنان را درک کرد : "صبح یک شنبه 14 دیماه 1399 تروریست های اسلامگرا، وارد معدن ذغالسنگی در منطقه ماچ در استان بلوچستان پاکستان شده، کارگران معدن را جمع کرده، افراد اقلیت نژادی، شیعه و پارسی زبان "هزاره" [1] را از بین آنان جدا کرده، چشم ها و دست های آنان را بسته، همه را به رگبار گلوله می بندند، و گلوی نیمه جان شان را هم می بُرند،… ادامه مطلب

این روزها، و در این روزگار سخت و ملال آور بی کسی های ایران و ایرانیان، که تحریم های حداکثری و کمرشکن، دشمنی های بی پایان، دست اندازی های گرگ وار در عرصه های منطقه ایی و بین المللی به منافع، حقوق و ثروت این کشور و مردم، و نهایتا کشتار ایرانیان توسط کرونا و... در اوج است، و ایران و ایرانیان در دنیا منزوی، بدون دوست، و یار و یاور بین المللی شده اند؛ به داخل هم که نگاه می کنیم، اختلافات و دسته بندی های ویرانگر داخلی، در اوج خود قرار دارد و تبلیغات کشور در خدمت و سیطره یک جناح سیاسی است، و باید اعتراف کنم، که مدت هاست انقلاب و اندیشه های اصیل آن در کشور نیز، بی یار و طرفدار شده است، در این شرایط است که فردی مثل آقای محمد تقی مصباح یزدی، به ایدئولوگ انقلاب تبدیل می شوند، کسی که کمترین همراهی را با انقلاب و انقلابیون اصیل در پرونده خود دارند. انقلابی که به واسطه میدان داری امثال آقای مصباح، طرفداران و ایدئولوژی اش، طرفداران، مجریان، مبارزین و انقلابیونش را به کناری نهاده، و زاویه دارها در آن، ارج می بینند و بر صدر می نشینند؛ [1] و در چنین فرایندی شاهد بیکسی و بیپناهی ارزش های اصیل این… ادامه مطلب

Mr. Donald Trump President of the United States of America Hi sir Happy 2021 to you and the great nation of America When a nation has decided, it has to happen, American as a new nation, or Iranian as an old nation. I think your tactical alliance, with the Persian Gulf countries, is going to misguide the American constant and strategic foreign policy these days. The Iran plateau is the birthplace of ancient Iran and Iranian cultural and historical entity, and we cannot wait and see, what is going on, in this region, or some kind of terrorist ideology, like ISIS capture, and change this region’s social construction, by genocide others (the Kurds as an Old Iranian people …). On the other hand, every Iranian government, regardless of their ideology, have to, and cannot refuse to monitor what is going on, in this region. So when you emphasize the Iranian activities in our region, to stop it, you should be more rational. I want to notice you that regardless of some Iraqis, that speak… ادامه مطلب

بدین نادیده دل نایی ندارد دلم نادیده، بینایی ندارد ز عطر عشق سودایی ندارد نمی بینم تو را در خط ابرو، بدین ابرو تمنایی ندارد کویر دل شده خشک از بارش، بدین باران، گذرگاهی ندارد سراغ از تو گرفت، از هر چه اغیار، به غیر از تو، هزار، بر دیده دارد کشیدند سرمه ایی، از سرب داغ بدین چشمی که جویای تو دارد کشیدم چشم از سوی افق باز، غروب است و نوایی از تو دارد به زیر برگ های نوخزان، ساز نوایی، قصه از کسر تو دارد دلم خاموش، دیدگان بسته، گوش ها تیز که شاید جمله، پیغام تو دارد سکوت است، ناله ها بر آسمان ساز، ولیکن چون؟ دلم ناز تو دارد کشد نازی زآن سرو دلارام کزین نادیده سرو، او ساز دارد کشد خط رخت بر دیده و دل ز آن نادیده قد، آرام دارد خلاصم کن زین بیدادگاه دل، شبی را که چشم آذر، تمنای تو دارد مرا فجری ناید از چپ و راست بدین بالا و پایین، داد دارد شدم جویای می، از ساغری ناب فروغی، جرعه ایی، نوری، ز ابرویت ندارد منم سرگشته بر حال دل خویش ندیده نور تو، نای بر عشقی ندارد به نظم درآمده در 11 دیماه 1399 31 دسامبر 2020 ادامه مطلب

On the Eve of the new year, 2021.During the last hours of the old year - the year full of good and bad developments.So many people have passed with Coronavirus and also to endless wars in the world. And now, at this time, they are not with us.My chest does not have enough space to function properly, and my breathing is very difficult because of their loss.I am optimistic about the future, but the future is not clear now - what will happen?Humanity has to succeed in the long-run, toward morality, humanized politics, economics, religion, culture, thought,.... etc.The pandemic is killing us now, but for how long? Nobody knows.Nations do not know, what is in the minds of politicians, who is ruling, or will rule us?For changing the atmosphere of the world, we have to lose so many lives, untill we reach the proper situation.The rise of religious hardliners, fascism, racism, right-wingers,.... etc. These are yet another problem.Is it the world, is this what is preferred to be? ادامه مطلب

سال 1399 کمترین صعودها را، در چند سال گذشته داشتم، بهترین صعودم در این سال بر چکاد بلند مرتبه خُلِنو، بام استان تهران در 15 تیرماه رقم خورد، و ده روز پیش از آن، یعنی در پنجم تیرماه نیز آخرین صعودم، بر چکاد رویایی توچال صورت واقع پذیرفت؛ از آن موقع تا کنون، نظر به قرنطینه های طولانی، خطر ابتلا به ویروس کرونا، از هم پاشیدن گروه کوچک کوهنوردی ما و... دیگر دیداری از اسطوره ایستاده بر فراز شهر تهران، یعنی توچال نتوانستم داشته باشم، تا این که پنج شنبه (4 دیماه) تصمیم گرفتم، این جمعه را با یک صعودی انفرادی، تاریخی اش کنم، تا هم احتمال ابتلا به کرونا را برای خود کاهش دهم، و هم از حسرت تماشاچی بودن، بر صعودها، خلاص شوم. البته تنهایی در این مسیر معنی ندارد، چرا که کاروان صعودکنندگان به خصوص در دو روز آخر هفته، به سمت قله، مثل رودی از انسان های فرهیخته، ورزشکار، شاداب، دوست داشتنی و... جاریست؛ از این رو مثل اکثر همنوردها، اولین کار قبل از تصمیم به صعود، رصد شرایط آب هوایی قله مقصد (توچال) بود، و لذا به یکی از معتبرترین سایت های تخصصی پیش بینی وضع آب و هوایی قله ها مراجعه، شرایط روز قله توچال را… ادامه مطلب