مهر 24, 1397
60
in سخنی به نظم و نثر
by سید مصطفی مصطفوی
گفتی که دلدار توام دلداری ات را رو نما گفتی پریشان توام گفتم پریشانی چرا مقصود شد روشن زمن عشق است انجام مرا لیکن به عشق و عاشقی ماوا نمی ماند مرا ماوا بود آغوش تو ماوا بدین دوری چرا ماوا نمی خواهم برو ماوا نمی باشد مرا من ساخته از دردم، بگو درمان نمی باشد مرا حُسن جمالت می کشد زین لب بدان دندان مرا دست از دل زارم بدار ای جان و دل رسوا مرا زین رو سیاهی تا به کی خواهی کنی دنیا مرا من کشته عشق تو ام کشته تو می خواهی مرا؟ کشته شدم اکنون برو تنها رهایم کن مرا گفتی خریدار توام تنها رها کردی مرا رسوای رنجورم برو تنها رهایم کن مرا پی جوی عشقت گشته ام اندوه، دو چندان شد مرا رو دست بر دار از دلم نادیده غوغا شد مرا من این حکایت را کجا گویم رها گردد مرا از آتش دل داده گی دل مبتلا کردست مرا رو و رها کن عاشقی عشق است رسوایی مرا رسوا بدین دربار عشق رسوا کند آقا مرا من کنج این خلوت شدم خلوت رها کردست مرا خلوت نخواهم زین پسین دروازه ی جلوت مرا من سوختم آتشفشان آتش به جانم شد مرا مردانه آتش می کشی خرقه بدین جلوت مرا خرقه کنون رفت از تنم لیکن تنی نیست مرا تا که کنم قربان تو این جان و این تن چون مرا…
مهر 23, 1397
69
in لحظه نگار و با سفر نگاشت ها
by سید مصطفی مصطفوی
اسماعیلیه [1] ایران سرگذشت یکی از قیام های عمیق، طولانی و با مشی ایدئولوژیک خاص توسط ایرانیان، علیه تجاوز و سلطه ایی بود که بر این آب و خاک رفت، و خیزشگران این خیزش خواستند تا به وضع اسفبار موجود خود خاتمه دهند، این قیام و تلاش، نمونه ایی است از آنچه در تاریخ تزویر و ظلم بر ایران و ایرانیان رفت. [2] با این نهضت فکری و انقلابی در سنین نوجوانی آشنا شدم، و آن زمانی بود که کتاب "خداوند الموت، حسن صباح" [3] را در دستان همیشه مانوس با کتاب مرحوم برادرم، سید علی دیدم، او که شب و روزش را در نوشته های دیگران غرق بود، و انگار وقتی روی زمین راه می رفت، بر بال خطوط اندیشه متفکران بشر سوار بود. عنوان این کتاب آنقدر برایم جالب و برانگیزاننده بود که بالاخره به خواندنش نشستم. دهه ها از آن روزها می گذرد، اما هرگز فکر نمی کردم روزی فرصتی دست دهد تا در سرزمین زیبای الموت پا جای پای حسن صباح [4] و مردان پایمردی بگذارم که او را در رقم زدن صفحات تاریخ ایران همراهی کردند، و با تفکر و عمل خود آنرا تکانی سخت دادند، تا اینکه در 19 مهر ماه 1397، همت دوستی بلند همت، مرا همنفس "عقاب" و یا "خداوند الموت" کرد، مردی…
مهر 16, 1397
68
in دل نوشت ها و نظر داشت ها
by سید مصطفی مصطفوی
کاش انسان هم آغوش و لب به لب، لبریز از آزادی به شکوفایی می رسید، و در آن روزگار رهایی نویسندگانش می نوشتند، سرایندگانش می سرودند، نوازندگانش می نواختند، کارندگانش می کاشتند، گویندگانش می گفتند، روندگانش می رفتند، سازندگانش می ساختند و... و خلاص از زنجیرها، فارغ از دغدغه صاحبان زنجیر، زنجیر سازان و تفکرات زنجیرباف و تئوریزه کنندگان زنجیر و زنجیر کردن، پیش می رفتند، تا به اوج رسند، و برخودار در شان انسانیت خود در نهایت به دیدار یار و آنجا که بدو تعلق دارند، بهره مند و مفتخر می شدند، با کوله باری از عمل در شرایط رهایی. کاش ساتور خودسانسوری قلم ها را نمی شکست، استعدادها را به زنجیر، و سازها را کند و زنگارگرفته نمی کرد، و صاحبان قلم می نوشتند آنچه از ذهن آزادشان می تراوید، و چون چشمه ایی زلال که از دل کوهی بیرون زند، افکار بزرگان و کوچکان عرصه فکر غلتان جاری می شدند، سرایندگان فارغ از ترس قاضی، می سرودند و می خواندند، و همه خود را در فضایی رها از ترس از غیر، عرضه می کردند. گاه خود را به باد می سپارم، بی اساس ترین تکیه گاه، که از قضا از بنیان کن ترین هاست. آنچنان که تو خود را به من می…
مهر 15, 1397
109
in لحظه نگار و با سفر نگاشت ها
by سید مصطفی مصطفوی
کوه ها اسرار آنچه بر زمین ما گذشته را در خود به یادگار دارند، و گاه هویدا از روزهایی سخت، و قیامتی می گویند که روزگاری بر اثر آتشفشان های عظیم، زلزله های چند ده ریشتری و...، بر آنان و البته ما زمینیان گذشته است؛ وقتی در میان این کوه ها حرکت می کنی، با تو به صورت فاش از این حال هوای سخت و دهشتناکی سخن می گویند که در طول تاریخ بر زمین گذشته است؛ و انگار محمد نیز عظمت سخن خود را از این کوه ها گرفته است، آن هنگامی که در میان کوه های مکه که بایگانی ثبت این حوادثند، به چرای گوسفندان مکیان مشغول بود، با هوش و ذکاوتی قابل تقدیر، آثار بر جای مانده از این قیامت را کشف، دید و حس کرد و وقتی رسالتش را آغاز کرد، به ترجمه آنچه دیده بود و فهمیده بود در قالب آیات قیامت و آخرت پرداخت و این حقایق روشن را به ادبیات قرآنی کشید؛ و تو شور و هیجانی که در سخنش نهفته است را آن هنگامی حس می کنی که عبدالباسط محمد عبدالصمد، آیات سوره شمس را با ترانه آهنگین خود می خواند و پیش می رود؛ و تو گویا در آن لحظات، با او به خوانش خطوطی نشسته ایی که در لابه لای این صخره ها هویداست. قیامتی که گاه پوسته صاف و افقی زمین را به…
مهر 11, 1397
60
in دل نوشت ها و نظر داشت ها
by سید مصطفی مصطفوی
گرگدره ارز، دست بزرگی که ما را به یغما برد در روزگار ما دیگر بستن گردنه ها برای به تنگه بردن و سرقت اموال مردم منسوخ شده، و گردنه هایی بزرگتر به وجود آمده که می شود، جیب ملتی را ظرف چند ماه خالی کرد و در حالیکه شما در خانه خود نشسته ایی، ارزش دارایی ات را به یک ششم کاهش می دهند، البته در مقیاس جهانی هم وضع به همین منوال است. گردنه داران روزگار ما مطابق با میزان قدرت خود، در روز روشن جیب ها را از دسترنج مردم و حاصل زحمت تمام عمرشان خالی می کنند، و آنان را چه بخواهند و چه نخواهند، به معرکه بازی های کثیف خود می برند. ملتی مظلوم که در طول تاریخ از ترس راهزنان، شهرهای زیر زمینی ساختند، و امروز از امنیتی که احساس می کنند، حتی خانه های شان هم دیوار ندارد، اما غارت و چپاولی باور نشدنی می شوند، بیشتر از هر زمانی. از دیروز که دیوار "دلار بیست هزار تومانی" در حال ریزش شد دل بسیاری از مردم ما هم ریخت، زیرا ثروت و دارایی خود را دادند تا میلیاردها دلار را به خانه خود ببرند، و بزعم خود دار و ندار شان را از بی ارزش شدن نجات دهند، و امروز که دیوار قیمت ها فرو ریخت، روزنامه از سکته آنان خبر دادند، آری…
مهر 10, 1397
42
in سخنی به نظم و نثر
by سید مصطفی مصطفوی
لبم به جام تو گشت مجنون، و عاشق و مست مستم من از دیدار روی جمال تو مست که نه، هوشیارم، و بدیدار تو مست عشقم تویی و دیدار تو مستم می کند عشقی، و دیدار هم برایت شده مست وارد چو شدم بر دل دیوانه تو مستی ز سرم جست، به دیدار تو مست خوب است نگاهی بکنی بر دل دیوانه من این دل که بود هر لحظه در هوای تو مست در ره عشق تو دادم همه سرمایه ی خود دل گشت به تو سرمست و دیوانه و مست شادی و غمم به هم شد اکنون که تو دادی دل خود به یار دیرینه ی مست مستی من نبود نشان ز ابروی تو یار چشم است، که او هم، به ابروی تو مست افتاده ام کنون به خاک سیاه غمت چنان دل گشته دوباره مجنون، وز روی تو مست دیوانه ی آن جمال نیکو خصال توام دیدار دوباره کن، تو ای مقصود منِ مست کنون که ندارم عنان دل در دست دلم روانه است، سوی ابروی تو مست لبم به پیمانه جمال تو گشت روان کنون چرا تو دهی حواله به پیمانه ی مست و من چنان مدهوش دلِ گرم نواز توام حواله ام نده ای دوست به پیمانه و مست پیمانه خود تو پر کن از شوق و شرار عشق که عشق مراست، دلیل مستی و پیمانه و مست دلم به هوای روی تو پر می کشد ز جان تو نیز به نگاهی، بکن تو این…
مهر 09, 1397
79
in My English Production
by سید مصطفی مصطفوی
President Trump’s doctrine and “achieve a brighter future for all of humanity” Dear president Trump Hi sir You spoke to the world’s leaders [1] and asked them to evaluate your career, to see the progress you had made till now, “to achieve a brighter future for all of humanity” [2] I have some comments on your practice during the Two years. The “brighter future for all humanity”, what a holy purpose, you mentioned as your priority as American’s president’s task. I can say well down in choosing…
مهر 07, 1397
56
in سخنی با نگارین حق مطلق
by سید مصطفی مصطفوی
ایزدا ! پروردگارا! مدت هاست که در اینجا با تو سخنی نگفتم، حال آنکه سخنانی بسیار جدی و رو در رو با تو دارم، ولی نگفتم ببینم تو چه می گویی و چه می کنی، دیدم هیچ؛ انگار نه انگار که هستی، انگار نه انگار که دوست مان داری، انگار نه انگار که خلق مان کردی، انگار نه انگار.... در حالی که به صورت روتین هر روزه در مقابل جهتی که می گویند سوی تو و خانه توست، چند بار کمر خم و راست می کنم، و اذکاری تعیین شده و باز مانده از قدیم را می گویم، که نه می دانم چیست، که اقطاب به قول خودشان در فهم"ب" بسم الله آن، مانده…
مهر 04, 1397
55
in سخنی به نظم و نثر
by سید مصطفی مصطفوی
دادی تو دل و دیده ام به باد ز عشق آنگاه که رخ نمودی تو در برابرم ز عشق رفتم ز دست انگه که عنانم بدست تو بود دیگر نخواهم این عنان، که این هم برای عشق ای دوست دلم به مهر تو بود گرم و مطمئن گرمی کجاست در برابر این بارانِ مهرِ عشق ذهنم چون دلم به یاد تو پر می کشد ز من درد است که درمان نخواهم، این درد جز به عشق دیگر مخواه زمن که پایبند عشق شوم زیراکه عرصه سیمرغ جای ورزیدن است به عشق این جا حریم مرغ های هوادار به عشق بود ما را به عرصه این مرغ ها کجاست راه، به عشق
شهریور 30, 1397
59
in دل نوشت ها و نظر داشت ها
by سید مصطفی مصطفوی
سیستم تاریخ گذشته پادشاهی، و بخصوص وجه غالب آن یعنی دیکتاتوری و حاکمیت فرد بر شوون مُلک و ملت، که نهادهای مسول و حامل خواست و حاکمیت جمهور مردم ایران بر زندگی و سرنوشت شان، همچون "مجلس شورای ملی" را بی اثر و فاقد قدرت قانون گذاری موثر، و نظارت بر اجرای قانون و همچنین نظارت بر قدرت مطلقه و بی حد و حصر فرد پادشاه و نظام سلطنت گرد او، نموده بود، مردم ایران را مجبور به قیامی دوباره برای استیفای حقوق خود کرد، تا بر وضع موجود بشورند، و میراث بر جای مانده از قیام خونین مشروطیت شان را که حاکمیت بر…
شهریور 30, 1397
55
in سخنی به نظم و نثر
by سید مصطفی مصطفوی
صبح شلوغ تنهایی ام بدور حُسن روی صدها، حلقه می زند دل من میان این همه صدها، غرق تنهایی ام بدیدار صد حسن صف بسته است دلم میان این همه صف، باز در تنهایی ام تنها کجاست و تنهایی ایم چه شد هرگز نه ایم تنها، من و تنهایی ام هزار تنها بُوَد مرا در این سفر همراه خوشند چون من و حال تنهایی ام غرقم در این حال و غواصی دلم من واله و شیدای حس خوش تنهایی ام آرزو دارم یکه و رها چو تو من هم رها نتوانم، ز تنهایی ام هزار یار پریچهر به گرد من جمعند هزار نکته بر آید زین فَرّ تنهایی ام قلبم گواه می دهد که ما…
شهریور 29, 1397
63
in سخنی به نظم و نثر
by سید مصطفی مصطفوی
شیرین قلب من شیرین قلب من ای مظهر جمال دایم بتاب تو بر این زار و بی قرار من قطب نمای دلم کوک می کنم بر خط ابرو و این خال پر شرار من بوسه ها روانه این ماه کرده ام اما ندیده روی خوشی من ز روی یار گشتم به دور خال لبت یار من ببین عمری برفت و نصیب نگردید روی یار لب در لبُ، وصالم نبود مختصر این مختصر هم که گذشت در انتظار یار آغوش من همیشه باز بودست بر دلم بازم دلم هوای چون منی نداشت به اختصار زنجیر دل چه خواهم، ای شیرین و بی قرار زنجیر بدین محکمی از چه بسته یار دشنه مخواه زین هوس، کز کفم برفت…
شهریور 28, 1397
112
in لحظه نگار و با سفر نگاشت ها
by سید مصطفی مصطفوی
برای اقوام آریایی که به سرزمین های جنوبی مهاجرتی تمدن زا را رقم زدند و درخشان ترین دوره تاریخی این سرزمین آفریدند، طبیعت و اسرار آن از مهمترین مشغولیت های ذهنی بود؛ آنان جهان را متشکل از چهار عنصر مخالف هم آب، آتش، باد و خاک می دانستند، و به تقدیس و احترام این عناصر همت فراوان داشتند، یکی از این عناصر آتش است که به عنوان "مظهر پاکی" چنان اهمیتی داشت که آن را "پاک کننده" تلقی کرده و از جمله در هر چهارشنبه آخر سال به احترام و تبرک از آن می پریدند و چنان آتش و نور در فلسفه اشان جای داشت که آن را…
شهریور 22, 1397
102
in سخنی به نظم و نثر
by سید مصطفی مصطفوی
ساحل دلبرگشای دوست من واژه واژه ی، عشق را جستجو شدم واژه کجاست تا که کنم من فدای دوست من گشته ام به وادی این واژه ها خراب دوست در کجاست تا که شوم من خراب دوست ای دل تو در خرابی خود ایمنی، بمان شاید که دوست هم بشود روزی، خراب دوست من سایه سار گُلشن این عشق و عاشقی یافتم فقط در پس ردای دلبر آسای دوست من اسب سرکش این عشق و عاشقی جستم به ساحل دلبر گشای دوست من رفته ام ز شهر تو ای عاشق حزین در جستجوی چشم کمان دار، سای دوست من رُفته ام این دلِ غم دار ز عشق او شاید که یافتم عشق، اندر ورای…
شهریور 21, 1397
73
in سخنی به نظم و نثر
by سید مصطفی مصطفوی
روزنه ایی میان دل تو بستی که بستی، پنجره های اضافی را این روزنه های نیم بند به خوشبختی را من روزنه ایی باز میان دل تو می خواهم تا باز کنم گره های سخت معمایی را من که به یک نگاه شیدایی روی ماهت شدم تو در هزار کرشمه به سُخره ام نشستی دل شیدا را عنان دل تو غوغا می کنی ای دل دل بی دل، چه غوغایی دلی تو، دلبری تو توانم نیست، غوغایی تو افکندی عنان دل عنان بر دل چکار آید دلم را بی عنان کردی شکار این و آن کردی
شهریور 20, 1397
93
in لحظه نگار و با سفر نگاشت ها
by سید مصطفی مصطفوی
گاهی حتی اگر در محوطه پرواز سیمرغ هم که قدم بزنی، آثار پر و پروازهایش را خواهی دید و حضورش را حس خواهی کرد؛ امروز بر قله ایی دست اندازی خواهیم کرد که میلیون ها سال گستره خیرش را بر مردمان و منطقه ایی هدیه کرد که هم سید محمود تالقانی در آن رشد یافت و هم جلال ال احمد در آن جان گرفت، این قله ها و سرزمین هایش، جادوی زایش در خود دارند که چنین مردان پر افتخاری را در دامن خود پرورش می دهند، اینجا خودکاوند است روستایی زیبا بر حاشیه جنوبی دره تالقان، که مبدا صعود ما می شود. پاییز که نزدیک می شود، انگار…
شهریور 17, 1397
96
in لحظه نگار و با سفر نگاشت ها
by سید مصطفی مصطفوی
رشته کوهستان البرز تقسیم بندی های استانی ما را به رسمیت نمی شناسد و سلسله ستیغ های بلندش در همه پهنه شمال کشور و در چند استان پراکنده اند، سرزمین پر برکتی که ایرانیان را برای قرن ها در خود جای داده و تمدن ساز بوده اند، اما البرز مرکزی با کوه های بالای چهار هزار متری متعددش، خود نقطه بکر طبیعی است که دل کوهنوردان را می رباید، تا بیایند و با مرگ دست و پنجه نرم کرده و آنان را فتح کنند و بروند، ستیغ های بلندی همچون دماوند و علم کوه بلندترین قله های البرز مرکزی اند که در اطرافشان کوه های پرشمار…
شهریور 12, 1397
132
in دل نوشت ها و نظر داشت ها
by سید مصطفی مصطفوی
در "دنیای هرج و مرج انسانیت" ما که اوتاد سیاست، و مردان در رکاب فعالیت و اصلاح اجتماعی یا در پای استبداد و منویات دلش سر بریده شدند و یا بدین نتیجه می رسند که "هر که بُرد، بُرد و هر که باخت، باخت" [1]، واقعا آیا جایی برای امید می ماند؟! نمی ماند، اما چاره ایی نیست و باید بماند زیرا ما هم از ملل پیشرو جهان متفاوت نبوده و انسانیم و با وجود اراده و توان آدمی برای تغییر، انسان به امید همواره زنده خواهد بود، و اما تفاوت ما با ملل پیشرو این است که آنان به تغییر وضع خود برخواسته، رها شدند و عنان صحنه…
شهریور 09, 1397
110
in دل نوشت ها و نظر داشت ها
by سید مصطفی مصطفوی
انسان به عنوان موجودی متمایز که برخوردارترین از مواهب خلقت و طبیعت است، و با وسعتی که در حق تصرف در وضع خود و جهان دارد، در بدترین وضع در این دنیا نسل اندر نسل در ظلم و فساد و سقوط به دنیا می آید و می میرد و نابود می شود، و آرزوهای انسانی اش را بگور می برد؛ و در جهانی که حیوانات هم زندگی حیوانی خود را می کنند، اما او نمی تواند زندگی انسانی اش را کرده و حتی گاه این زندگی را حس و یا درک کند و... تجربه بشری و تاریخ توجه ما را بدین اصل جلب می کند که برای انسانی که وجه مادی قویی دارد، راهی نیست جز…
شهریور 04, 1397
102
in سخنی به نظم و نثر
by سید مصطفی مصطفوی
سحر! ای صبح دل انگیز جان، دل ما رفت به تاراج غمت، رخ بنما، دل به بیدادت شده ست زار و ملول، کار اکنون به شک افتاد است، رخ بنما، هر بار به جستجویت، گشتیم ستیغ ها را، جز آتش خورشید، سهمی نبود ما را سوختیم و سیاه گشتیم، زین همه سیاه بختی سوزاند و خاکستر، این بخت سیاه، ما را سحر ای کام دل ما، آیا سحری هست؟!! گاهی حتی به وجودت هم شک می کنم، هر بار که تو را در ستیغ قله های شرق جستم، دیری نپایید که صبر و انتظارم را اشعه های داغی پاسخ گفتند، که در پس ستیغ های بلند، به کمین غارت عشق و طراوت صورتم نشسته…
شهریور 04, 1397
93
in سخنی به نظم و نثر
by سید مصطفی مصطفوی
تا که شدم زنده به وعده ی وصال روی ندارم از درت، وعده به منتها رسان من که وصال ندیده ام، جام تو از بلا بده بلا اگر که خوش تره، بلا به منتها رسان این همه روی ز من مکش، دلبر دلربای من روی مرا بدان درِ، مقصد درگشا رسان من که شدم سوی تو، تو هم دلی روانه کن چون که ندادی دلی، دلم به آشنا رسان بریدم من از همه، رو سوی تو کرده ام تو هم نگاهی سوی من، یا دل آشنا رسان ای که تو هر دمی به من، جام بلا می دهی جام به جام می بده، زنده به منتها رسان جام مرا شکسته ایی، قلب مرا ربوده ایی روز مرا شب مکن، شام به منتها…
شهریور 02, 1397
101
in سخنی به نظم و نثر
by سید مصطفی مصطفوی
زمانه! به پستوی عشقت چنان گرفتارم کرد که برون ز پستوی عشقت نتوانم زیست یار حکایت لب لعلت، ای نگارین ابروی من برون ز چهره ی ماهت، تصویر نتوانم یار منم چله نشین درِ احسانت ای نوازشگر دل صبح حکایت این انتظار و این عشق نتوانم یار برون شو تو از این خرقه ی بی وفایی ها که من تحمل این دوری ات، ندارم یار تو ای دلالت عمرم، تو ای حکایت عشق بدون تو این عمر به پایان، نتوانم یار تو ای دلیل، در سلسله جنبان عاشقی، ای یار شتاب که خود را بی قرار به تو، نتوانم یار فروغ نور دل و دیده های عاشقان بی پناه! بدین…
political_symbolism_in_hinduism.pdf
